Το 1975, στην πρώτη ετήσια σύνοδο της "ομάδας των επτά" (G-7) οι ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία και Ιαπωνία, υπέγραψαν ένα "μανιφέστο", που είχε συντάξει για λογαριασμό της Τριμερούς ένας κάποιος Σ. Χάντινγκτον, και που έκανε λόγο για την "παγκοσμιοποίηση της οικονομίας" και την "ανάγκη απελευθέρωσης της παγκόσμιας αγοράς". Τότε η "παγκοσμιοποίηση" θεωρήθηκε αντισοβιετική προπαγάνδα, στην προσπάθεια της "Δύσης" να εξέλθει από την κρίση του δολαρίου, του πετρελαίου και του Βιετνάμ. Σήμερα, η"παγκοσμιοποίηση" αποτελεί την ψευδεπίγραφη ονομασία του ιμπεριαλισμού στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του "ψυχρού πολέμου" και στην προσπάθεια δημιουργίας μιας παγκόσμιας "νέας τάξης πραγμάτων".Και ο Σ. Χάντινγκτον αποτελεί πλέον τον επίσημο προπαγανδιστή της "παγκοσμιότητας" ως"σύγκρουσης πολιτισμών" και της "επέλασης" της καθαρόαιμης και απολυμασμένης "Δύσης" υπό αμερικανική ηγεμονία. Αυτό που χαρακτηρίζει τη συγκυρία είναι ότι ο "αμερικανισμός" αποτελεί τη βαθύτερη ουσία της"παγκοσμιοποίησης", ως ιμπεριαλισμού του ύστερου, "γενικευμένου" (Μαρξ) καπιταλισμού. Στόχος, η δημιουργία μιας "Ατλαντικής Συμμαχίας", η οποία, εκτός από στρατιωτική (ΝΑΤΟ) θα 'ναι και πολιτικό - οικονομική, και θα περιλαμβάνει τη Β. Αμερική και την καθολική - προτεσταντική Ευρώπη, εκτός των "ορθόδοξων και ισλαμικών πολιτισμών" (Σ. Χάντινγκτον). Αυτή η "Δύση" τρέφει, και πάλι, τη μακάβρια ψευδαίσθηση ότι οι "νέες τεχνολογίες"(κομπιούτερ, ρομποτική, βιοτεχνολογίες κλπ.) αποτελούν το "μαγικό φίλτρο" που θα της επιτρέψουν να "ξαναμοιράσει" άπληστα τον κόσμο, μέσα από μια πλεονεκτική σχέση με την Ιαπωνία ως απειλή προς την Κίνα και περιμένοντας την "ανάκαμψη" της Ρωσίας. Μοιάζει σαν ο κόσμος να επιστρέφει στην πριν τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κατάσταση, αλλά με ασύγκριτα περισσότερα μέσα καταστροφής, διάχυτη βαρβαρότητα και πολύ λιγότερες ελπίδες για ένα"καλύτερο μέλλον".

Η "παγκοσμιοποίηση" προωθεί τη συρρίκνωση του "εθνικού κράτους" στα στενά ταξικά καθήκοντα του ντόπιου χωροφύλακα - αυτό που το ΠΑΣΟΚ ονομάζει "κράτος- στρατηγείο" - και ενισχύει την "περιφερειοποίηση" είτε ως ΝΑΤΟ είτε ως Ευρωπαϊκή Ενωση, NAFTA της Β. Αμερικής κλπ. Και ενώ οι εντολοδόχοι παραμένουν στο σκοτάδι (διάφορες μυστικές "στοές" και "λέσχες" τύπου Τριμερούς, Μπίλντεμπεργκ κλπ.) τα εκτελεστικά όργανα μαζεύτηκαν για πρώτη φορά όλα μαζί δημόσια, στην πρόσφατη σύνοδο της G-7 στη γαλλική Λυών (27 - 29 Ιούνη 1996).

Εκτός από τους "επτά", ήταν εκεί οι τραπεζίτες - τοκογλύφοι της Παγκόσμιας Τράπεζας και τα "πλοκάμια" του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, περήφανοι που μόνο στη δεκαετία '80 "μετακίνησαν" από το φτωχό Νότο στον πλούσιο Βορρά 400 δισ. δολάρια, δηλαδή πάνω από έξι "Σχέδια Μάρσαλ". Ηταν η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου (ΠΟΕ), η "θεσμική" μετεξέλιξη της διαβόητης ΓΚΑΤΤ. Και ήταν, βέβαια, και το "κερασάκι", ο ΟΗΕ ο "νομιμοποιητής" κάθε αιμοσταγούς επιχείρησης ανά τον πλανήτη. Κανένας απ' αυτούς δεν εκλέγεται, δεν ελέγχεται και δε λογοδοτεί.Και το ότι τέσσερα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία) δεσμεύονται ταυτόχρονα από τις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και συμμετέχουν ξεχωριστά στη G-7, δίνει μόνο μια εικόνα της κατάστασης όπου όλα φαίνονται νόμιμα, αλλά γίνονται παράνομα, έξω και ενάντιαστις "λαϊκές κυριαρχίες" και τις "συνταγματικές τάξεις".

Η Ελλάδα απειλείται ιδιαίτερα από την "παγκοσμιοποίηση" και αυτό όχι μόνο, γιατί οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Βασικές αποφάσεις για τη χώρα λαμβάνονται ερήμην της Αθήνας στους "περιφερειακούς" συνασπισμούς. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στο Κυπριακό, τα Ελληνοτουρκικά, την κρίση στα Βαλκάνια είναι πασιφανής, όπως και η αγωνία των ελληνικών κυβερνήσεων να προστατευτούν εκ των ύστερων από τις μονομερείς αποφάσεις των "συμμάχων" σε βάρος τους. Η ελληνική αγροτιά ξεκληρίζεται, γιατί η Κομισιόν, στα πλαίσια της ΓΚΑΤΤ, ξεπούλησε τα μεσογειακά προϊόντα για να προστατεύσει τα βορειοευρωπαϊκά συμφέροντα. Οι πολυεθνικές π. χ. σαν την "Γκουντγίαρ" κλείνουν τα εργοστάσια και πάνε στη Μαλαισία ή το Κογκό, όχι βέβαια γιατί εκεί ο κάθε εργάτης γνωρίζει άπταιστα τις "νέες τεχνολογίες", αλλά γιατί δουλεύει σαν σκυλί, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς να διεκδικεί τίποτα. Ενας από τους βασικούς στόχους του μεγάλου κεφαλαίου είναι και η παγκόσμια πρόσβαση σε φθηνό, άφθονο και εξαρτημένο εργατικό δυναμικό, με εργαλεία την "ευελιξία" και την εξαθλίωση.

Αλλά, αν η γεωργία και η βιομηχανία απειλούνται με την παραδοσιακή εκμετάλλευση, υπηρεσίες και ελεύθερα επαγγέλματα απειλούνται με εξαφάνιση. Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ κατηγόρησε τους Ευρωπαίους, γιατί"δε δέχονται να καθαρίσουν τζάμια όπως οι Αμερικανοί", ο Αμερικανός οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν διακηρύττει ότι "τα κομπιούτερ μπορούν να αντικαταστήσουν την εργασία ρουτίνας δικηγόρων και τραπεζιτικών, αλλά όχι αυτή των κηπουρών και των υπηρετριών" και ο πολύς Μπ. Γκέιτς, το πάμπλουτο αφεντικό της Microsoft, προβλέπει την πλήρη κατάργηση των "ενδιάμεσων" μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης από το δίκτυο Internet, δηλαδή την κατάργηση της αγοράς - από τη διατροφή και την ένδυση μέχρι τα ταξίδια. Ο μόνος "καταναλωτής" που θα επιτρέπεται θα 'ναι με κομπιούτερ και τραπεζικές κάρτες - πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και ιδιοκτησίας. Η "πληροφορική", σε αντίθεση με τη γεωργία και τη βιομηχανία, δεν εξαρτάται από την εντοπιότητα. Η "παγκοσμιοποίηση" θα επιβάλει τις καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις στη χώρα, η οποία δεν μπορεί να αντισταθεί, εξαιτίας των πολιτικών δεσμεύσεων σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση.

Βησσαρίων ΓΚΙΝΙΑΣ