Σε περίοπτη θέση στην "Ελευθεροτυπία" (24/2 σελ. 4) δημοσιεύτηκε άρθρο του βουλευτή του ΣΥΝ Σπ. Δανέλη κάτω από τον ελκυστικό τίτλο "Κι όμως ο βασιλιάς είναι γυμνός".

Σ' αυτό αναμασώνται τα φιλοκυβερνητικά επιχειρήματα, που σκοπό έχουν να κρύψουν τη μεγάλη προδοσία στην υπόθεση Οτσαλάν και που, για να γίνουν πιο εύπεπτα, διανθίζονται με κριτικές περί λαθεμένων χειρισμών, ακόμα πιο απαλές και ανούσιες από τις κριτικές που και οι πιο στενοί πολιτικοί φίλοι του κ. Σημίτη χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Στόχος του, να στηρίξει όσο μπορεί την κυβέρνηση Σημίτη στο όνομα του μεγάλου στόχου. "Η πολιτική αστάθεια σημαίνει και θανάσιμο κίνδυνο για τομεγάλο... στόχο, την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ".

Στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής τοποθετεί τους εύκολους αντίπαλους, σαν τον κ. Ναξάκη, με τους οποίους ξεμπερδεύει θεωρώντας τους ανόητους και χρεώνοντας σ' αυτούς όλο το πρόβλημα. "Υπερπατριώτες ανεύθυνοι, στους οποίους χρωστάμε και την απίστευτη αυτή εθνική περιπέτεια, εξακολουθούν σήμερα να μας βομβαρδίζουν από τα τηλεοπτικά κανάλια με ανόητες κριτικές".

Από τη μια λοιπόν οι ανεύθυνοι με τις ανόητες κριτικές και από την άλλη η κυβέρνηση, που έκανε και κάποιους λαθεμένους χειρισμούς στην εμπλοκή, για την οποία υπεύθυνοι είναι οι ανεύθυνοι.

Στην κυβέρνηση μάλιστα αναγνωρίζεται με "κατηγορηματικό τρόπο" ο σωστός προσανατολισμός. "Η κυβέρνηση - γράφει ο Σπ. Δανέλης - είχε έγκαιρα διατυπώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ούτε τη χώρα μας, ούτε το κουρδικό ζήτημα θα ωφελούσε η αίτηση πολιτικού ασύλου από τη μεριά Οτσαλάν".

Ο κ. Δανέλης όμως υποστηρίζει - προβάλλοντας τις απόψεις του - και τις επόμενες κυβερνητικές κινήσεις, όπως τη σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής και τις πρωτοβουλίες για την υποτιθέμενη διεθνοποίηση του προβλήματος, όπου με τα κλαψουρητά περί "δίκαιης δίκης" και τα κροκοδείλια δάκρυα θα επιχειρούν το ξέπλυμα των κυβερνητικών αμαρτιών.

Ιδιαίτερα όμως στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη "διεθνοποίηση" αποκαλύπτεται ο αντιδραστικός χαραχτήρας των απόψεων του κ. Δανέλη. Κλαψουρίζοντας για την "πλήρη αδυναμία συνεννόησης", ζητά πρωτοβουλίες από την ελληνική κυβέρνηση που θα οδηγούσαν στην "υιοθέτηση κοινών απόψεων και πρακτικών των Ευρωπαίων εταίρων σε μεγάλα ζητήματα".

Βέβαια, οι κυρίαρχοι κύκλοι στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θέλουν αναμφίβολα την "υιοθέτηση κοινών απόψεων και πρακτικών", ο κ. Δανέλης όμως αποφεύγει να μας πει πού πρακτικά θα οδηγηθούμε. Ξεκάθαρο όμως είναι ότι "κοινή άποψη και πρακτική" σήμερα είναι να πολεμήσουμε για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή μας, και όχι μόνο. Αν ο κ. Δανέλης επιθυμεί να βάλει πολεμικές εξαρτύσεις και να πάει για κοινές "πρακτικές" με τους "εταίρους" στο Κόσσοβο, να ξέρει ότι λίγοι θα τον ακολουθήσουν.

* * *

Το ξεγύμνωμα των θέσεων του κ. Δανέλη και η αποκάλυψή του, ως προπαγανδιστή της σειράς για τις κυβερνητικές θέσεις, είναι αποτέλεσμα της αγωνίας του για την πορεία της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Αυτή η πορεία εμποδίζεται από την ολοκληρωτική αποκάλυψη του αντιδραστικού χαραχτήρα της κυβερνητικής πολιτικής, το τελευταίο ιδιαίτερα διάστημα.

Η γνωστή αντιμετώπιση πριν λίγες βδομάδες του μαθητικού κινήματος αλλά και η κυβερνητική σύμπλευση με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση κάθε ευαίσθητου ανθρώπου, που διατηρεί έστω και ελάχιστο ίχνος αριστερής καταβολής.

Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μεγάλη απομόνωση τους βιαστικούς θιασώτες της "κεντροαριστεράς". Ετσι οι φανατικότεροι απ' αυτούς, όπως ο κ. Δανέλης, ανυπομονώντας να συμβάλουν και αυτοί στον "εκσυγχρονισμό", προβάλλουν τη γραμμή τους χωρίς φτιασιδώματα, οδηγούμενοι όμως έτσι σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση.

Βλέποντας ο καθένας τον τίτλο "Και όμως ο βασιλιάς είναι γυμνός" και από κάτω την υπογραφή ενός αντιπολιτευόμενου βουλευτή, θα πίστευε ότι από το κείμενο θα φαινόταν η γύμνια του κ. Σημίτη. Κάτι τέτοιο ο κ. Δανέλης ούτε το επιθυμούσε. Τα επιχειρήματα του κ. Δανέλη ούτε τους "ανεύθυνους υπερπατριώτες" δεν καταφέρνουν να ξεγυμνώσουν. Τελικά εκείνο που ξεγυμνώνεται είναι η πολιτική που ο κ. Δανέλης υπηρετεί, μια πολιτική που φιλοδοξεί να είναι το φύλλο συκής στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική. Φύλλο συκής όμως αρκετά διαφανές για να κρύβει τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά της.

Λεωνίδας ΡΙΤΖΑΚΗΣ