Ενας Γερμανός στρατιώτης του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής σηκώνει μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στη βάση υποδοχής των γερμανικών στρατευμάτων, στην προβλήτα του ΣΕΜΠΟ, τη γερμανική σημαία. Ενας Ελληνας αξιωματικός, επίσης του ΝΑΤΟικού στρατού, ορμά να την κατεβάσει και πέφτουν οι πρώτες μπουνιές.
Σε άλλη στιγμή, ομάδα μελών του ΚΚΕ κάνει μπλόκο σε τρένο με γερμανικά θωρακισμένα, που φεύγει από το λιμάνι για το Κόσσοβο και το αναγκάζει να γυρίσει στο λιμάνι. Οι Γερμανοί στρατιώτες που επιβαίνουν, οπλίζουν αρχικά, αλλά μετράνε και το πώς θα αντιδράσουν. Υπακούουν τελικά στις διαταγές του Αγγλου διοικητή των κατοχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, που διατάσσει να επιστρέψει το τρένο στην ελεύθερη τελωνειακή ζώνη του λιμανιού.
Ομάδα Γερμανών στρατιωτών περιφέρεται στο λιμάνι με τα όπλα υπό μάλης. Ελληνας αξιωματικός τούς ζητά να επιστρέψουν στη βάση τους και να κρύψουν τα όπλα. Αντιδρούν και οι μπουνιές αποφεύγονται στο "παραπέντε".
Μια εργατική διαδήλωση μετατρέπεται σε αντιπολεμική και πολιορκεί και τις 14 πύλες του λιμανιού. Τα ελληνικά ΜΑΤ τρέχουν από πύλη σε πύλη, για να υπερασπίσουν τους νέους κατακτητές από τους διαδηλωτές.
***
"Είμαστε με ενέσεις όλες αυτές τις μέρες", ομολογεί για την ένταση που επικρατεί ένας Ελληνας αξιωματικός, αυτή τη φορά σε επίπεδο ελληνικού επιτελείου. Οπως μας αποκαλύπτει, η τεχνική συμφωνία με το ΝΑΤΟ προβλέπει ότι: Οι στρατιώτες του πρέπει να περάσουν προς την ΠΓΔΜ χωρίς όπλα και στολές. Τα δε οπλικά συστήματα συσκευασμένα! Μέγιστος χρόνος παραμονής εντός ελληνικού εδάφους ακόμα και στην ελεύθερη τελωνειακά ζώνη προβλέπεται να είναι μόνο οι δύο ημέρες.
Κι όμως τα γερμανικά τανκς αρκετά μερόνυχτα τώρα κάνουν βόλτες μαρσάροντας στο λιμάνι. Οι Γερμανοί στρατιώτες πηγαινοέρχονται οπλισμένοι και το μόνο που τους λείπει είναι η σβάστικα και η "Λιλή Μαρλέν".
Οι Αγγλοι έχουν στήσει τρεις βδομάδες τώρα, δίπλα στη ράμπα φόρτωσης αρμάτων απέναντι από την πύλη 7, στη χαμηλή σκεπαστή αποθήκη του ΟΛΘ, ως και ντίσκο (!) για να ξεχαρμανιάζουν τα βράδια. Οι Γάλλοι είναι οι πιο σεμνοί της υπόθεσης. Αρκούνται στο γραφείο που τους έχει παραχωρηθεί στην παλιά αποθήκη δίπλα στη διεύθυνση του ΣΕΜΠΟ.
***
"Τι να κάνουμε; Μόνο με λευκή απεργία μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε, δεν έχουμε συνδικαλιστική κάλυψη για να αρνηθούμε εργασία", μάς δηλώνει ένας εργάτης του ΟΣΕ. "Μας λένε πως ό,τι βλέπουμε δεν είναι ξένος στρατός, αλλά εμπόρευμα", βγάζει την πίκρα του ένας λιμενεργάτης. "Τι μου λες για το Σύνταγμα, στήσου στην πύλη 14 και θα δεις τις φάλαγγες να περνάνε", βάζει τελεία και παύλα ένας τελωνειακός.
***
Θεσσαλονίκη 14 Μάρτη 1999. Σάββατο μεσημέρι. Δημοσιογράφοι του "Ρ" σε κατάσταση πανικού. Δεν προλαβαίνουμε την κυριακάτικη έκδοση. Την ώρα που η μια πληροφορία μετά την άλλη κάνουν όλο και πιο εφιαλτικό το τοπίο. Δεν ακούμε πια φήμες. Μιλάμε με Ελληνες αξιωματικούς, στους οποίους μεταφέρουμε όσα ακούσαμε από τους εργαζόμενους. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διαψεύσουν, έστω χλιαρά, τις πληροφορίες. Απλά τις επιβεβαιώνουν - πάντα βέβαια "όφ δη ρέκορντ" - και ίσα που ψελλίζουν κάποιες δικαιολογίες: "τι να κάνουμε, να τους πούμε να κυκλοφορούν με τα εσώρουχα, αφού τους στέλνουν χωρίς ρούχα εξόδου;"!
***
Το μόνο που δε θέλουν να επιβεβαιώσουν, παρότι κρατάμε στα χέρια φωτογραφικά ντοκουμέντα, είναι πως επί ελληνικού εδάφους, ξένοι υπό την κάλυψη της Ατλαντικής Συμμαχίας έχουν εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις και κάνουν κατοχή, χωρίς καν να έχει ενημερωθεί η ελληνική Βουλή, πόσο μάλλον και να έχει αποφασίσει σχετικά, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα που "φυλάσσουν" για την περίπτωση που η κυβέρνηση ζητούσε από το Σώμα να επιτρέψει να παρασχεθούν κάποιες διευκολύνσεις σε σύμμαχες χώρες.
Γνωρίζουν και οι ίδιοι πως η αποδοχή της κατοχής, πόσο μάλλον και η συνεργασία Ελλήνων αξιωματικών σε αυτό που συμβαίνει, ακόμα και στα πλαίσια του ισχύοντος αστικο-δημοκρατικού πολιτεύματος, ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία! Οπως γνωρίζουν, όμως επίσης, πως πάνω από το Σύνταγμα μιας τυπικά κυρίαρχης χώρας υπάρχει το "Σύνταγμα" του επικυρίαρχου...
***
Οσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Βόρεια Ελλάδα συνιστούν ωμή συνταγματική εκτροπή! Και το τύποις τουλάχιστον σε ισχύ Σύνταγμα επιβάλλει να υπάρξει αντίδραση από κάθε πατριώτη. Αυτή τη συνταγματική επιταγή δεν την υλοποιούν όχι μόνο όσοι απλοί πολίτες δε διαδηλώνουν αυτές τις μέρες, αλλά και όσοι από θέση έχουν ορκιστεί πίστη για την εφαρμογή του Συντάγματος. Υπόλογοι για την αποδοχή αυτής της συνταγματικής εκτροπής είναι επίσης: Οι διοικήσεις του ΟΣΕ και του ΟΛΘ που βαφτίζουν το κρέας ψάρι και διατάσσουν τους εργαζόμενους να μεταφέρουν τανκς και πάνοπλους στρατιώτες λέγοντάς τους, πως οι δύο οργανισμοί είναι ανώνυμες εταιρίες που υποχρεούνται να μεταφέρουν εμπορεύματα αρκεί να πληρώνεται το ναύλο. Υπόλογοι είναι οι συνδικαλιστές που σιωπούν. Υπόλογοι είναι και οι πρώτοι πολίτες της περιοχής. Και ο νομάρχης και ο δήμαρχος. Υπόλογοι είναι και οι κατά τίτλο πνευματικοί άνθρωποι της πόλης. Ολοι αυτοί που λίγες μέρες πριν, για να αποφύγουν τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο - καταγγελία για την παράδοση Οτσαλάν, δήλωναν πως είναι ακαπέλωτοι και ακομμάτιστοι. Τώρα σιωπούν και μπροστά στη νέα κατοχή. Υπόλογοι είμαστε και όσοι εξ ημών των δημοσιογράφων βλέπουμε μπρος τα μάτια μας να συμβαίνουν από τις 24 Φλεβάρη όλα αυτά και σιωπούμε. Οχι μόνο για τη ΝΑΤΟική εισβολή στη γειτονική Γιουγκοσλαβία με ορμητήριο την πατρίδα μας. Αλλά και για τον κίνδυνο που συνεπάγεται για τη δική μας πατρίδα.
***
Το γεγονός ότι οι πλέον λαλίστατοι στη σιωπή τους είναι όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες που λίγα χρόνια πριν χρηματοδοτούσαν τα συλλαλητήρια για την Ελληνική Μακεδονία και τώρα σπεύδουν να κάνουν πρώτοι αυτοί μπίζνες με τη ΝΑΤΟική "Μακεδονία", διαμαρτυρόμενοι μάλιστα για τους κομμουνιστές που διαταράσσουν με τις διαδηλώσεις τους το ήρεμο επιχειρηματικό κλίμα στο λιμάνι, μαρτυρά απλά την ταξική ουσία και περιεχόμενο του πράγματος. Χτες και σήμερα.
Από το κάλεσμα για τους συνεργαζόμενους Βαλκάνιους του Ρήγα ως την επιβολή της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης στα σημερινά Βαλκάνια κύλησε πολύ αίμα. Η αστικοδημοκρατική επανάσταση έγινε τόσο πολύ ώριμος καπιταλισμός που συνιστά πλέον - με τη σαπίλα που αναδύει - γενικευμένη απειλή. Η πίκρα για την αντοχή που δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει η πρώτη απόπειρα σοσιαλιστικής εγκαθίδρυσης ας γίνει τώρα πια εν πλήρει γνώσει οργανωμένη δράση. Πριν ο τύφος που περιγράφει ο Ριντ στο βιβλίο του "Τα Βαλκάνια φλέγονται" στις αρχές του αιώνα, μοιάσει με κρυολόγημα μπροστά σ' ό,τι θα αφήνει πίσω της η καπιταλιστική πανούκλα.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Feeds
Ρύθμιση - νέα κοροϊδία 
