Η ανάγκη όξυνσης των λαϊκών αγώνων απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κομμάτων του, στη γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, αναδείχτηκε ως βασική προϋπόθεση για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, στην προχτεσινή συζήτηση για την «οικονομική κρίση και τη διέξοδο», που πραγματοποίησαν οι ΚΟ Μετάλλου της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Μέσα από την πλούσια συζήτηση και τη μεταφορά εμπειριών από τους χώρους δουλειάς, οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην εκδήλωση έφεραν στην επιφάνεια τα προσχήματα που χρησιμοποιεί το μεγάλο κεφάλαιο για να φορτώσει στις πλάτες τους τα βάρη της οικονομικής κρίσης.

«Το λαϊκό κίνημα πρέπει να μπει φραγμός στην καπιταλιστική επέλαση για να προασπίσει τα δικαιώματά του», τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην προχτεσινή εκδήλωση, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό επισήμανε αμέσως μετά αν οι εργαζόμενοι: «Δε συνειδητοποιήσουν ότι αν σήμερα δεν αμφισβητήσεις το μονοπώλιο, τον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητήσεις την ανάπτυξη που έχει στον πυρήνα της το καπιταλιστικό κέρδος, δεν μπορείς να υπερασπίσεις ούτε επιμέρους δικαιώματα. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία».

Η κρίση σημείωσε ο ίδιος, «είναι μια νομοτέλεια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι αποτέλεσμα της υπεσυσσώρευσης κεφαλαίων που γεννάει η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή». Στις σημερινές συνθήκες και μπροστά στην εξελισσόμενη κρίση, σημείωσε, αμέσως μετά, συγκρούονται δυο γραμμές. «Αυτή της ρήξης και της ανατροπής με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό» που προβάλλει το ΚΚΕ και αυτή της «καλύτερης διαχείρισης» του συστήματος που υπόσχονται οι αστικές κυβερνήσεις και τα οπορτουνιστικά κόμματα, σε απόλυτη σύμπλευση με τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.

Τα «σχέδια εξόδου» από την κρίση, σημείωσε ο Γ. Σκιαδιώτης, που παρουσιάζουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ αποτελούν μια σειρά κρατικομονοπωλιακών παρεμβάσεων με κρατικό χρήμα που κατευθύνεται για τη «στήριξη του κεφαλαίου» και συνοδεύεται από πλήθος αντεργατικών και αντιλαϊκών νομοθετημάτων και προτάσεων που στόχο έχουν να μειώσουν ακόμα περισσότερο την «τιμή της εργατικής δύναμης». Οι δυνάμεις του ρεφορμισμού, υπογράμμισε ο Γ. Σκιαδιώτης, σαν γνήσιοι απολογητές και υπερασπιστές του καπιταλισμού, αναζητούν τα αίτια της κρίσης στη «στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης» και αποδίδουν τις ευθύνες στη διαχείριση που επέλεξαν τα νεοφιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», επισήμανε ο ίδιος, προσπαθούν να ξεγελάσουν το λαό και να του παρουσιάσουν τα μέτρα που προτείνουν για την ενίσχυση της πλουτοκρατίας σαν «αναγκαία» για την αντιμετώπιση της κρίσης. Σ' αυτή την αποπροσανατολιστική επιχείρηση, τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης, καθοριστικό ρόλο παίζουν «οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι οποίοι έσπευσαν πρώτοι στα "τραπέζια" των διαλόγων καλώντας τους εργαζόμενους να συνεργαστούν με τους εργοδότες για την αντιμετώπιση της κρίσης, παρουσιάζοντας προτάσεις που κινούνται στην κατεύθυνση με αυτές των βιομηχάνων και των κεφαλαιοκρατών».

Απέναντι σ' αυτή τη συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου, των κομμάτων του και των ξεπουλημένων ηγεσιών του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν την οργανωμένη πάλη τους, τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης. Με αυτοοργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, με τη συμμετοχή τους μέσα στις γραμμές του συνεπούς ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, με την ενίσχυση του ΚΚΕ ώστε να δημιουργήσουν όρους καλύτερης αντίστασης απέναντι στο κεφάλαιο. Να βάλουν τις βάσεις ώστε να αναδειχτεί μια συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα έχει στόχο τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.