Ο πρωθυπουργός αξιοποίησε χτες το βήμα της συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία, ώστε να επιδοθεί στην «αρρωστημένη» πρακτική της μετονομασίας της θατσερικής του πολιτικής σε «κοινωνικά αναγκαία» και ως εκ τούτου «αριστερή» πολιτική!

Ο Κ. Σημίτης φρόντισε να συντηρήσει με την τοποθέτησή του την εσωκομματική «συζήτηση» που έχει ανοίξει με τον Α. Τσοχατζόπουλο (θα λάβει το λόγο σήμερα), θέλησε να πλασαριστεί ως ο «επικεφαλής» του... «αριστερού» ΠΑΣΟΚ και συνακόλουθα της «κεντροαριστεράς», αλλά κυρίως αξιοποίησε τον ευαίσθητο χώρο της Υγείας για να διαβεβαιώσει το μεγάλο κεφάλαιο πως είναι ο ίδιος εκείνος που «εγγυάται» προσωπικά την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης κοινωνικής αγριότητας: «Ούτε βήμα πίσω» από την εξαγγελθείσα κυβερνητική πολιτική, ήταν η υπόσχεση του πρωθυπουργού προς την πλουτοκρατία!

Είναι, δε, ενδεικτικό το εξής: Παρ' όλη την προσπάθεια του Κ. Σημίτη να ενδυθεί το μανδύα του «αριστερού», ακόμα και τα λεκτικά του σχήματα δεν παρέπεμπαν παρά στις χειρότερες στιγμές της συντήρησης: «Το ΠΑΣΟΚ είναι η εξουσία της κοινωνίας ενάντια στις ομάδες συμφερόντων»..., ήταν μια από τις «κορόνες» του. Απλώς να θυμίσουμε ότι πριν από 15 χρόνια η Θάτσερ έλεγε για τον εαυτό της πως είναι η εξουσία της κοινωνίας ενάντια στις συντεχνίες...

Η παραπάνω ήταν, φυσικά, μια από τις πολλές χτεσινές «κορόνες» του πρωθυπουργού. Οσο για το μέγεθος της υποκρισίας και του ψεύδους προσδιορίζεται από μια απλή ανάγνωση των φράσεων που εκστόμισε ο Κ. Σημίτης:

Για το ΠΑΣΟΚ: Οπως είπε, είναι «σύγχρονο σοσιαλιστικό κόμμα»..., είναι «ζώσα πολιτική δύναμη της ριζοσπαστικής, μεταρρυθμιστικής και εκσυγχρονιστικής Αριστεράς»...

Για την κυβέρνησή του: Οπως είπε, είναι «πολιτική δύναμη της προοδευτικής διακυβέρνησης»..., είναι «μια Αριστερά του σύγχρονου κοινωνικού κράτους»...

Για την πολιτική του: Οπως είπε, είναι μια πολιτική «της κοινωνικής αλληλεγγύης»..., είναι μια πολιτική της «ανατρεπτικής, δημιουργικής και ρηξικέλευθης Αριστεράς»...

Απέναντι σε τέτοια διαστροφή των λέξεων, της πραγματικότητας και των πολιτικών εννοιών, κάθε σχόλιο περιττεύει.

Τα προηγούμενα συμπεριλήφθηκαν ως πρωθυπουργικό λογύδριο, που μοιράστηκε αργότερα - εκτός κειμένου της ομιλίας του - από το Γραφείο Τύπου του Κ. Σημίτη. Η προσθήκη κρίθηκε προφανώς απαραίτητη για όσους έχουν στραμμένο το βλέμμα στις πρόσφατες αιτιάσεις του Α. Τσοχατζόπουλου και ουσιαστικά απευθυνόταν στους εσωκομματικούς «αντιπάλους» του πρωθυπουργού. Κάτι που δείχνει ότι τα παιχνίδια εξουσίας εντός του ΠΑΣΟΚ θα διεξαχθούν μεταξύ... δεξιών, που θα διαγκωνίζονται με λάφυρο το ποιος θα αναδειχτεί καλύτερος διαπομπευτής της Αριστεράς.

Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Σημίτης κάνει λόγο για «βαρίδια του παρελθόντος» και για «στάχτη» που το ΠΑΣΟΚ την αφήνει πίσω του, χαρακτήρισε τις κριτικές που ακούγονται «κατεστημένες και αυτάρεσκες αντιλήψεις», ενώ αντιτείνει το δικό του «ανανεωτικό εγχείρημα» σε εκείνους που είναι προσκολλημένοι «σε ψευδεπίγραφες αγκυλώσεις και βεβαιότητες του παρελθόντος».

Πέρα όμως από την εσωκομματική διάσταση του πρωθυπουργικού λόγου, εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει τον Κ. Σημίτη είναι να θαμπώσει την κοινή γνώμη, χρησιμοποιώντας μια κάλπικη φρασεολογία για την κυβερνητική πολιτική, ώστε η τελευταία όσο πιο δραματικές αλλαγές επιφέρει στα λαϊκά στρώματα, τόσο περισσότερο να καμώνεται την «αριστερή» και «ανανεωτική». Γι' αυτό ακριβώς ο πρωθυπουργός βάφτισε την «προσαρμογή» στους αντιδραστικούς «κανόνες» της ΟΝΕ και της περίφημης «παγκοσμιοποίησης» σαν «Αριστερά των τομών και των αλλαγών» (!) και ελεεινολόγησε κατά της πραγματικής Αριστεράς, που αντιμάχεται και αντεπιτίθεται στην πολιτική του, λέγοντας ότι πρόκειται για «Αριστερά του πελατειακού κράτους, του λαϊκισμού, της εθνικής αγοράς, των κρατικιστικών αντιλήψεων και της φοβικότητας»! Είναι μια «Αριστερά ψευδεπίγραφη, ξεπερασμένη και μαρμαρωμένη», διέγνωσε ο... ιατρός Σημίτης.

Βεβαίως, το τι κρύβεται πίσω από τις πρωθυπουργικές «κορόνες» φάνηκε και χτες. Ανεξαρτήτως της «ταμπέλας» που προσέδωσε ο πρωθυπουργός στην αντιδραστική πολιτική του, το πάθος με το οποίο περιέγραψε την προσήλωσή του στην προώθησή της είναι «καμπανάκι κινδύνου» για τα λαϊκά στρώματα:

Οπως είπε, η νεοφιλελεύθερη επέλαση στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της αγοράς εργασίας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης συνιστούν ένα «πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων μακράς πνοής».

Επανέλαβε ότι τα περί «κοινωνικού διαλόγου» συνιστούν μια απάτη περιωπής: «Ο διάλογος δεν μπορεί να είναι άλλοθι ακινησίας», ήταν τα λόγια του.

Επανεμφάνισε την ΟΝΕ σαν «ιστορικής σημασίας» εξέλιξη, που έβαλε την Ελλάδα στο «σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών χωρών»...

Εφτασε, δε, στο σημείο να ισχυριστεί ότι «η φτώχεια και εξαθλίωση δεν είναι πια κοινή εμπειρία» και τούτο τη στιγμή που τα επίσημα στοιχεία δηλώνουν πως στην Ελλάδα οι φτωχοί - προς δόξαν της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ - ανέρχονται στους 2.150.000 ανθρώπους...

Κατόπιν όλων αυτών, κατέληξε: «Και από το βήμα αυτό δηλώνω:... Ούτε βήμα πίσω»!

Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η ομιλία του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ στη συνδιάσκεψη. Στο λόγο του Κ. Σκανδαλίδη περίσσεψαν τα περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» και «κοινωνικής προσφοράς» του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, φαίνεται ότι κάποιοι έχουν αναλάβει εκτός των άλλων να λειτουργούν και ως το βαρύ πυροβολικό του «εκσυγχρονισμού». Εκεί ίσως αποδίδεται η αποστροφή του Αλέκου Παπαδόπουλου, που, απευθυνόμενος στο γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, μετά την κάθοδο του τελευταίου από το βήμα, είπε πως «το ΠΑΣΟΚ έχει κοινωνικό πρόσωπο και δεν το αναζητά και πολύ περισσότερο δεν αναζητά εγγυητές του έργου και της πολιτικής»...

Η φράση αυτή θεωρήθηκε αιχμή και προς τον Α. Τσοχατζόπουλο. Ωστόσο, αργότερα, ο υπουργός Υγείας θεώρησε σκόπιμο να «διευκρινίσει» ότι τα λόγια του δεν αφορούσαν τους εντός αλλά τους εκτός του ΠΑΣΟΚ, τους «τρίτους», όπως έλεγε...

Σήμερα αναμένεται η τοποθέτηση του Α. Τσοχατζόπουλου, ο οποίος χτες φρόντισε να κάνει πάλι «αισθητή» την παρουσία του. Σε συνέντευξή του στον ΑΝΤΕΝΝΑ είπε πως «είναι υποχρέωσή μου να λέω τις απόψεις μου διότι αλλιώς δε θα είχε κανένα νόημα η παρουσία μου». Στην ίδια αυτή συνέντευξη υποστήριξε ότι «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνεχιστεί την 4ετία που ξεκινάει» η προηγούμενη πολιτική...

Το τι επιθυμεί, όμως, να εφαρμοστεί ο Α. Τσοχατζόπουλος προκύπτει αβίαστα από την ίδια συνέντευξη, όπου τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις και δεν παρέλειψε να υμνήσει το «αμερικανικό» οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο «ανάπτυξης»...

Οσο για τον Δ. Ρέππα, που ρωτήθηκε για τις δηλώσεις Τσοχατζόπουλου, δε θεώρησε ότι δημιουργούν κάποιο πρόβλημα στην κυβέρνηση...