Τα στοιχεία που δίνουν στη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες οι επιστήμονες, ενόψει της Διεθνούς Διάσκεψης για τις κλιματικές αλλαγές (δηλαδή για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου) που θα γίνει τη Δευτέρα στη Χάγη, είναι κάτι παραπάνω από δυσοίωνα για το περιβάλλον του πλανήτη και για το μέλλον όλων μας:

Σημαντικές - και φυσικά δυσμενείς - επιπτώσεις προβλέπουν οι επιστήμονες και για τη χώρα μας, αλλά και τη γειτονιά μας: Η πιθανότητα δυνατού καύσωνα την ερχόμενη δεκαετία είναι αυξημένη, όπως και η πιθανότητα εμφάνισης έντονης λειψυδρίας, ενώ η σύσταση της ατμόσφαιρας θα συνεχίσει να γίνεται πιο οξειδωτική, δημιουργώντας το γνωστό «νέφος» των πόλεων. Γενικότερα, οι χώρες της Μεσογείου θα δοκιμάζονται έντονα τα επόμενα καλοκαίρια, με σημαντικές επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων τους, αλλά και για τις εθνικές τους οικονομίες.

Πώς όμως συμπεριφέρεται η ανθρωπότητα μπροστά σε όλους αυτούς τους κινδύνους; Οι επίσημες κυβερνήσεις των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών μόνο στα λόγια φαίνεται να τους συμμερίζονται ή υπογράφοντας «διεθνείς συνθήκες» για τον περιορισμό της ρύπανσης που επηρεάζει το κλίμα, οι οποίες λίγο αργότερα καταπατούνται ή δεν εφαρμόζονται. Αυτό άλλωστε απέδειξαν περίτρανα οι παγκόσμιες διασκέψεις του Ρίο και του Κιότο, ενώ η ίδια μοίρα περιμένει προφανώς την όποια συμφωνία επέλθει και στη Χάγη.

Και πώς άραγε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Οταν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών είναι απλοί υπηρέτες των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία στο βωμό του κέρδους δε διστάζουν ανά πάσα στιγμή να θυσιάσουν το μέλλον του πλανήτη, το μέλλον ακόμη και των ίδιων των παιδιών τους; Οταν στο όνομα της λεγόμενης «ανάπτυξης» - βλέπε άγρια εκμετάλλευση από μεριάς του κεφαλαίου - βιάζεται ασύστολα η φύση, εξοντώνεται η πανίδα και η χλωρίδα, μολύνονται οι θάλασσες, ο αέρας, το έδαφος και το υπέδαφος, οι λαοί τροφοδοτούνται με «τρελές αγελάδες», «άρρωστο γάλα» και «τοξικά κοτόπουλα»...

Είναι επομένως προφανές ότι προστασία του περιβάλλοντος και καπιταλισμός είναι δύο έννοιες που δε συμβιβάζονται. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και η ασυδοσία του κεφαλαίου δεν μπορούν να συνυπάρξουν πια - ούτε να συμβιβαστούν - με την ομαλή εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη. Και η κατάσταση αυτή συνεχώς θα χειροτερεύει, όσο ο λαός παραμένει απαθής, όσο δε βάζει πλάτη «για να γυρίσει ο ήλιος», όσο δεν αγωνίζεται να αλλάξουν οι παραγωγικές σχέσεις και οι πολιτικές που τις στηρίζουν, όσο δε γίνεται όραμα και πάλη η λαϊκή οικονομία, όσο δεν κατακτιέται μια άλλη πολιτική που θα έχει επίκεντρό της τον άνθρωπο και όχι το κέρδος...