Ανεβαίνοντας στο βήμα της Ημερίδας ο βουλευτής της ΝΔΝώντας Ζαφειρόπουλος, τόνισε τα παρακάτω:

«Κύριε πρόεδρε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Πράγματι, ειλικρινά συγχαίρω την προσπάθειά σας και νομίζω ότι για πρώτη φορά γίνεται. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ ημερίδα με θέμα την τρομοκρατία. Απλώς συζητήσεις κάνουμε, είτε σε ευρύτερους χώρους, είτε σε μαζικούς χώρους, είτε σε συλλογικούς.

Εις την Βουλή έχουμε συζητήσει, αλλά ένα κόμμα δεν έχει αναλάβει ποτέ την ευθύνη, όπως το δικό σας, να συζητήσει ελεύθερα για την τρομοκρατία. Και νομίζω ότι αυτό είναι μια αρχή που πρέπει να δώσουμε πολύ μεγάλη σημασία και να συνεχίσουμε στην προσπάθεια τού να δούμε ποια είναι η μορφή της τρομοκρατίας σήμερα, πού απευθύνεται, πώς απευθύνεται και ποιες οι δυνατότητες να μπορέσουμε κάπως, όχι να τη φοβίσουμε ή να την εκφοβίσουμε, αλλά κάπως να προστατέψουμε τον κάθε πολίτη, τη ζωή και το δικαίωμα του κάθε πολίτη.

Σεις πολύ σωστά αντιδράσατε, διότι από το απώτερο παρελθόν η αποδιδόμενη συκοφάντηση, μάλλον κατηγορία, η οποία μετατρεπόταν σε συκοφαντία, ήταν ότι είχατε άμεση σχέση με την τρομοκρατία. Δεν είχατε ποτέ. Και αυτό αποδείχτηκε στην πορεία. Βεβαίως, μην ξεχνάμε πως δημιουργήθηκε η τρομοκρατία, από ποιο απώτερο παρελθόν, τι ήθελε να αντιπροσωπεύσει, τι ήθελε να υπηρετήσει. Γιατί η δικαιολογία της σημερινής εξυπηρέτησης ορισμένων οι οποίοι θέλουν να επιβάλλουν το νέο παρεμβατισμό, χρησιμοποιούν και το απώτερο παρελθόν στο τι ήθελε να εξυπηρετήσει τότε η τρομοκρατία.

Συμφωνώ απόλυτα με ορισμένα τα οποία κατέθεσε η κα Μπενάκη, όπως θα συμφωνήσω και με τον κ. Μαγκάκη. Και δε συμφωνώ μαζί τους γιατί είναι οι καθηγητές του Ποινικού Δικαίου και έχουν ίσως μεγαλύτερη σχέση με το έγκλημα, με το οργανωμένο έγκλημα και με το έγκλημα που προέρχεται και από την τρομοκρατία, διότι όλοι μας έχουμε.

Ολοι οι οποίοι μίλησαν, έχουν χρηματίσει υπουργοί. Εγώ δεν έχω χρηματίσει υπουργός, απλώς ήμουν ένα παρ' ολίγον θύμα της τρομοκρατίας δυο φορές. Το 1984 ή '85, ο φίλος και συνάδελφος κ. Λεωνίδας Αυδής ο οποίος παρίσταται εδώ, ήταν μαζί μου, δίπλα μου στο τραπέζι, όταν φύγαμε από το Δικηγορικό Σύλλογο και σε τρία λεπτά εξερράγη βόμβα. Ηταν τότε που συζητούνταν ο νόμος - πλαίσιο στον Αρειο Πάγο.

Και εκεί που καθόμαστε και ο Αυδής ο Λεωνίδας και εγώ και ίσως και ο Αντώνης ο Ρουπακιώτης, αν θυμάμαι, ήταν το κέντρο των αερίων και της ζημιάς την οποία έκανε στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου η βόμβα που εξερράγη. Δεν το κρίνω, το αφήνω στην υπηρεσία των ειδικών, και αν ακόμη υπάρχουν κάποιες εκθέσεις, στην Ασφάλεια της Αθήνας.

Τη δεύτερη φορά ήμουν με τον Φώτη τον Κουβέλη ως υπουργό Δικαιοσύνης και εγώ ως βουλευτής, με τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", οι δύο που φτιάχνουν και ψηφίζουν τους νόμους.

Πιστεύω όμως ανεξάρτητα από αυτά τα περιστατικά, τα δύο τα οποία είπα, είναι ότι πράγματι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα κινήματα τα οποία γίνανε από το παρελθόν, και σήμερα ακόμα, για την απελευθέρωση των λαών, ότι αποτελούν τρομοκρατικές ενέργειες. Και δεν μπορούμε, κατηγορηματικά το λέω, και οφείλεται αυτό εδώ και μέρες να έχω κρισιολογήσει τον εαυτό μου, όταν ο συνάδελφος ο κ. Κανταρτζής μου έδωσε την πρόσκληση και είπα ότι θα έρθω, να δω πράγματι με το θάρρος το οποίο σήμερα εκφράζετε μέσα από την ημερίδα και όλοι μας εδώ να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα - γιατί αποτελέσματα δε θα έχουμε - να πω ότι δεν μπορούν να κατηγορούνται τα κινήματα και να ονομάζονται τρομοκρατικές οργανώσεις. Ούτε αυτοί οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποια σχέση, να ονομάζονται τρομοκράτες».

«Είναι εις θέση οι πολιτικές κυβερνήσεις να εκφράσουν πολιτική βούληση και να καθορίσουν και να πουν και να βρουν ποιοι πραγματικά είναι οι τρομοκράτες, γιατί χρησιμοποιείται σήμερα η τρομοκρατία, ποιος ο σκοπός της και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής συνολικής έκφρασης η οποία θα συμπεριληφθεί είτε με διατάξεις νόμων, είτε με ενέργειες στην πάταξη της τρομοκρατίας. Ο κ. Μαγκάκης έφερε ένα παράδειγμα. Ο UCK είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα της εισαγωγής σας, κύριε καθηγητά, στο θέμα αυτό.

Επομένως, άλλαξε η μορφή της τρομοκρατίας; Αλλαξε. Η τρομοκρατία εξυπηρετεί πλέον συμφέροντα και πρέπει να το παραδεχτούμε. Και εδώ ας μου επιτρέψετε, ότι το 1991 ο Θανάσης ο Κανελλόπουλος είχε μια φιλοσοφία, γιατί ήταν φιλόσοφος. Και μην ξεχνάμε ότι ο Θανάσης ο Κανελλόπουλος πριν και κατά τη διάρκεια της επταετίας ήταν στο εξωτερικό και οργάνωνε τις οικονομίες κρατών τα οποία είχαν κατηγορηθεί για τρομοκρατία, όπως η Λιβύη. Εχει κατηγορηθεί για τρομοκρατία η Λιβύη. Ομως ο Θανάσης ο Κανελλόπουλος οργάνωνε την οικονομία της Λιβύης. Θέλω να πω, ότι όταν εμπνεύστηκε και κατέθεσε το σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε ως νόμος για την προστασία της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα, έχω την άποψη -γιατί είχα συμμετοχή στη συζήτηση εκείνη- ότι ήθελε να αποσυνδέσει πλέον την αντίσταση την οποία διάφορα κινήματα εκφράζουν, έστω και με την επιβολή βίας, από την πραγματική τρομοκρατική οργάνωση, όπου προσομοιάζει με οργανωμένο έγκλημα όταν εξυπηρετεί ιδιοτελή συμφέροντα, είτε αυτά είναι συμφέροντα κοκαϊνης, είτε είναι οικονομικά συμφέροντα, είτε μια παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που, δυστυχώς, πιστεύω ότι στο τέλος όχι μόνο τα αναπτυγμένα κράτη αλλά και τα αναπτυσσόμενα κράτη θα έχουν συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια της παγκοσμιοποίησης, και ίσως και αυτά χρησιμοποιήσουν την τρομοκρατία.

Δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Κατέθεσα απλώς σκέψεις μου, ερωτηματικά τα οποία δημιουργούνται, όπως δημιουργούνται σε όλους μας. Εδώ είμαστε όλοι μας όμως να εκφράσουμε την πολιτική βούληση. Και η πολιτική βούληση θα εκφραστεί με το να βρούμε το σωστό δρόμο, τουλάχιστον στη χώρα μας, να μπορέσουμε ή να την περιορίσουμε ή να την "ανακαλύψουμε". Αλλά χρειάζεται ειλικρίνεια, όπως είπε η κα Μπενάκη.

Ευχαριστώ πολύ».