Η απάντηση είναι τόσο περιορισμένη και αόριστη που δε λέει τίποτα.
Ο Β. Ι. Λένιν το 1917, σε άρθρο του υπέδειχνε: «Η ουσία της υπόθεσης βρίσκεται στο ότι χωρίς την κατάργηση του εμπορικού και του τραπεζικού απορρήτου, χωρίς άμεση έκδοση ενός νόμου που καθορίζει ότι τα εμπορικά βιβλία πρέπει να βρίσκονται στη διάθεση των εργατικών συνδικάτων, όλες οι αποφάσεις για έλεγχο και όλα τα σχέδια ελέγχου είναι η πιο κούφια φλυαρία». (Β. Ι. Λένιν «ΑΠΑΝΤΑ», τόμος 32, σελ.393, εκδόσεις «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ»).
Δεύτερο. Σημαντικό μέτρο για τη διαφάνεια θα ήταν η δυνατότητα πρόσβασης των συνδικάτων στα λογιστικά βιβλία. Αυτό θα αποθάρρυνε οποιαδήποτε επιχείρηση νόθευσης των λογιστικών βιβλίων.
Τρίτο. Υπάρχει πρόβλημα όχι μόνο με την οικονομική διαχείριση, αλλά και με την πολιτική διαχείριση των υποθέσεων ασφάλειας (ΕΥΠ κλπ), άμυνας και εξωτερικής πολιτικής. Είναι καιρός να μπει φραγμός στη διαχείριση αυτών των ζητημάτων. Μια πρώτη λύση θα ήταν η συγκρότηση μόνιμων κοινοβουλευτικών επιτροπών που θα ελέγχουν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών. Τώρα με την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία, να λυθεί αυτό το ζήτημα.