Η ιστορία του μούτσου | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ιστορία του μούτσου

Προχτές, Κυριακή πρωί, όπως κάθε Κυριακή, έπινα τον καφέ μου στο καφενείο της γειτονιάς και διάβαζα την πρωινή εφημερίδα παρέα με τον φίλο μου τον κυρ-Αντώνη. Κυριολεκτικά παρέα, γιατί του κυρ-Αντώνη δεν του περισσεύουνε λεφτά ν' αγοράσει εφημερίδα. Πράγμα που θα φαινόταν παράξενο σ' έναν ξένο που διαβάζει για την ευημερία στην Ελλάδα, για το Χρηματιστήριο, για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, για την αύξηση της σύνταξης κατά 4%.

Αυτός που παίρνει 60.000 δραχμές το μήνα, θα παίρνει τώρα 62.400. Ξέρεις τι λεφτά είναι αυτά; Το είπε ο Γιάννος. Μαζί με τις 60.000 που παίρνουν ήδη οι συνταξιούχοι και αν υπολογίσουμε τους συνταξιούχους περίπου ένα εκατομμύριο, είναι κάπου 7.000.000.000 τη δεκαετία. Τον αριθμό μπορείτε να τον αλλάξετε, ιδιαίτερα τα μηδενικά. Μηδενικά είναι, αλλά ο κυρ-Αντώνης ζει με 60.000 δραχμές το μήνα. Με αυτά ζει. Δεν το κάνει από παραξενιά, αυτά του δίνουν. Και να σου πω και κάτι; Ο κυρ-Αντώνης δε μ' άφησε ποτέ να πληρώσω τον καφέ του.

Κάποια στιγμή ο κυρ-Αντώνης σήκωσε το κεφάλι του από την εφημερίδα και βάζοντας τα γυαλιά στην τσέπη, με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε: «Ακούω την κουβέντα που γίνεται πίσω μας και θυμήθηκα την ιστορία του μούτσου, που δεν μπορούσαν να του κάνουν ζάφτι. Στην έχω πει;». Παρόλο που το φώναξε, για να βοηθήσει τη βαρηκοΐα μου, δεν ξεχώρισα καλά τις λέξεις και τον κοίταζα καχύποπτα, χωρίς ν' απαντώ. Ομως, δεν είχε καμία σημασία, γιατί τον ακούσανε όλοι οι πελάτες του καφενείου, που συζητούσαν για τον υπουργό Δικαιοσύνης και αυτόματα, συμπεριλαμβανομένου και του γκαρσονιού, τράβηξαν τις καρέκλες τους γύρω από το τραπέζι μας και περίμεναν ν' ακούσουν την ιστορία του κυρ-Αντώνη που δεν άργησε καθόλου ν' αρχίσει.

«Μια φορά, ανάμεσα στο πλήρωμα ενός φορτηγού που έκανε ταξίδια στην Απω Ανατολή, βρισκόταν και ένας μούτσος καβγατζής. Τα έπινε από το πρωί κι όλη μέρα καβγά μ' όλο τον κόσμο και για κάθε τι. Το πλήρωμα παρουσιάστηκε στον καπετάνιο και του ζήτησε να συμμαζέψει το μούτσο ή να τον κλείσει στ' αμπάρι ή να γυρίσει πίσω στον Πειραιά, γιατί αυτοί δε θα συνέχιζαν με το μούτσο. "Εντάξει" τους είπε ο καπετάνιος."Κάνετε υπομονή ακόμα σήμερα και από αύριο δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα".

Την άλλη μέρα το πρωί φώναξε το μούτσο και τον πήγε σε μία ωραία καμπίνα που είχε ετοιμάσει κατάλληλα και του λέει: "Από σήμερα θα είσαι αρχικαπετάνιος. Αυτή είναι η καμπίνα σου. Να τα ποτά σου, το ψυγειάκι σου και ό,τι θέλεις, θα τηλεφωνείς στον καμαρότο. Δε θα βγαίνεις από την καμπίνα σου, γιατί η προαγωγή σου είναι μυστική. Η έκπληξη θα γίνει μόλις φτάσουμε στο πρώτο λιμάνι».

Εγινε σιωπή στο καφενείο, γιατί ο κυρ-Αντώνης έβηξε και χρειάστηκε να πιει λίγο νερό. Αλλά πριν προλάβει να πιει, κάποιος ρώτησε: «Λοιπόν;». «Αυτό ήταν;», ρώτησε κάποιος άλλος. Ενας τρίτος τον υπερασπίστηκε. «Αυτό ήταν. θα σας πω μία ιστορία, είπε ο άνθρωπος. Την είπε. Οποιος κατάλαβε, κατάλαβε».

«Τι να καταλάβει, κύριε έξυπνε;». Τώρα μπήκαν όλοι στην κουβέντα και άρχισε να λέει ο καθένας τη γνώμη του και την αντίρρησή του. «Τι σχέση έχει αυτή η ιστορία με το Γιαννόπουλο;». «Δηλαδή, τι μας λες κυρ-Αντώνη, να τον ντύσει καπετάνιο και να τον κλείσει σε μία καμπίνα;». «Πολύ κρύο καλαμπούρι, κυρ-Αντώνη». «Καλά σου λέει, κυρ-Αντώνη. Πρώτα πρώτα δεν είναι μούτσος. Είναι υπουργός σε διάφορα υπουργεία. Ούτε τρελός είναι, ούτε μεθυσμένος».

Κάποτε βρήκε ευκαιρία να ακουστεί και ο κυρ-Αντώνης.«Βρε παιδιά, είπα στο φίλο μου ότι η κουβέντα σας για το Γιαννόπουλο, μου θύμισε την ιστορία του μούτσου. Δεν έβαλα κανένα θέμα για συζήτηση, κι αν φώναξα, το 'κανα για να μ' ακούσει ο φίλος μου που βαριακούει και όχι για να σας καλέσω να με προγκίξετε. Αλλά μια και μαζευτήκατε γύρω μου αφήστε με να πιω μία γουλιά καφέ και να συνεχίσω.

Λοιπόν, η σχέση που έχει η ιστορία του μούτσου με τον κ. Γιαννόπουλο είναι... από την ανάποδη. Δηλαδή, αν ήταν "μούτσος" θα ξεμπερδεύανε εύκολα, αν δεν τον θέλανε. Αν δεν ησύχαζε με τίποτα, θα τον πετούσαν στη θάλασσα. Ούτε γραφικός είναι, ούτε χιούμορ έχει, το χιούμορ του είναι η χυδαία βρισιά που κάνει τον κ. Ρέππα να τρέχει να πείσει τον κόσμο ότι είναι γραφικός. Ούτε γεροραμολί είναι. Τα 'χει τετρακόσια και τα χρησιμοποιεί αδίσταχτα. Πόση γραφικότητα υπάρχει στο γεγονός ότι ως υπουργός Δικαιοσύνης πήγε στο δικαστήριο ως κατήγορος και τρομοκράτησε τους υπαλλήλους του που τον δικάζανε και τους μάρτυρες. Της Δικαιοσύνης της έφυγε η ζυγαριά απ' τα χέρια και άρχισε να ζυγιάζει ξύγκικα. Οχι, δεν είναι μούτσος. Είναι κι αυτός καπετάνιος, κυβερνήτης στο πλοίο "ΕΛΛΑΣ" με τις αμερικάνικες προδιαγραφές. Δεν είναι ελεύθερος σκοπευτής. Είναι όλοι μαζί. Μια κυβέρνηση συνυπεύθυνη με αρχιυπεύθυνο τον πρωθυπουργό. Αυτός, ως υπουργός Δικαιοσύνης τώρα, αλλά και από οποιοδήποτε πόστο, έτυχε να εκφράζει το πνεύμα του ΠΑΣΟΚ, τον πολιτισμό του ΠΑΣΟΚ και το όνειρο για Παιδεία μόνο για τα πλουσιόπαιδα. Και γι' αυτό είναι πολύ πιθανό τα καινούρια λεξικά στη λέξη ΠΑΣΟΚ αντί για άλλη εξήγηση να έχουν τη φωτογραφία του με την έκφραση που είχε όταν αποκαλούσε τους αγρότες ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ.

του Τίτου ΒΑΝΔΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

«Κράτησέ μου ζεστό το πιάνο σου..»(2019-12-31 00:00:00.0)

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ(2015-04-30 00:00:00.0)

O καπετάνιος Κώστας Μεγαλοοικονόμου(2012-02-14 00:00:00.0)

Ο καπετάν Απέθαντος(2011-07-31 00:00:00.0)

«Δεν του αρέσουν του καπετάνιου αυτά που γίνονται στο πλοίο»...(2005-02-04 00:00:00.0)

Ποιος θα δίνει τα SOS;(1998-04-23 00:00:00.0)