0ποτε ο κ. Σημίτης σκέφτεται να πάει στην Κίνα, κάτι συμβαίνει. Το '99, έγινε ο σεισμός στην Αθήνα. Πέρσι, προκλήθηκε έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, το ταξίδι αναβλήθηκε δυο φορές. Τώρα, το ταξίδι έγινε, αλλά τελικά το «κακό» δεν αποφεύχθηκε, το «κακό» τρίτωσε και, μάλιστα, τον βρήκε τον κ. Σημίτη μέσα στο αεροπλάνο. Εκεί, και με κατεύθυνση προς Πεκίνο, έμαθε ο πρωθυπουργός το περασμένο Σάββατο τις προθέσεις του υπουργού Υγείας να αποσυρθεί από την πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι, έστω και αναδρομικά, να δικαιωθεί ο ...Πάγκαλος, καθώς τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συμβαδίζουν απόλυτα με την προ 15ετίας ρήση του, ότι «εδώ θα γίνει Πεκίνο»!

Η τοποθέτηση του Α. Παπαδόπουλου, λοιπόν, έχει προκαλέσει πολιτικές παρενέργειες, συζητήσεις, ερμηνείες, αλλά και «συντροφικά μαχαιρώματα» εναντίον του. Πέρα, όμως, από τις «κακεντρέχειες» περί «ηρωικής εξόδου», ή τις ερμηνείες πως η στάση του συνιστά «υποθήκη» για το μέλλον, σε κάθε περίπτωση, το «αντίο» του υπουργού Υγείας αντανακλά τη φθορά και την κρίση που προκαλεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η ίδια του η πολιτική. Γιατί, δε νομίζουμε να υπάρχει λογικός άνθρωπος, που να πιστεύει ότι, αν η πολιτική της κυβέρνηση στο χώρο της Υγείας έχαιρε ...υγείας και εκτίμησης από το λαό, ότι τότε ο επικεφαλής αυτής της πολιτικής θα «έφευγε».

Παρά το σχετικό «θόρυβο», επιμένουμε: Μέτρα όπως η σύσταση ιδιωτικών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία, εξαγγελίες όπως ότι θα φτιαχτούν «σουίτες» (!) για τους ασθενείς - τη στιγμή που δεν υπάρχουν κρεβάτια στην Εντατική και τα μηχανήματα σκουριάζουν λόγω έλλειψης προσωπικού - αλλά και διατάξεις όπως εκείνη που υποχρεώνει γιατρούς και νοσοκόμους να «καταδίδουν» (!) μετανάστες που εισάγονται για νοσηλεία στα νοσοκομεία, αποδεικνύουν κάτι πολύ απλό: Οτι ο ελληνικός λαός πρέπει να στεναχωριέται για «παρουσία» αυτής της πολιτικής και όχι λόγω της «αναχώρησής» της...