Οταν η τέχνη αρνείται να αναπαραγάγει και να καλλιεργήσει το φτηνό και χυδαίο -ζητούμενο για πολλούς στο όνομα της εμπορικότητας. Οταν είναι τέχνη και έτσι δεν έχει ανάγκη να παραστήσει την απολίτικη, ισχυριζόμενη ότι αποστολή της είναι να αναπαραγάγει - διασκεδάσει την πραγματικότητα.

Τότε προκύπτει ένα τετράωρο πρόγραμμα που - παρότι φιλοξενείται σ' ένα μαγαζί υψηλής εμπορικότητας - περιέχει ένα προς ένα δεκάδες διαμαντάκια, μουσικά κομμάτια στο προκείμενο, τέτοια που όχι μόνο το ενδιαφέρον του θεατή - ακροατή κεντρίζουν μέχρι το τέλος της παράστασης, αλλά και υλοποιούν στο έπακρο το βασικό όρο - προϋπόθεση της έννοιας ψυχαγωγία. Τότε ακριβώς συναντά με ψηλά το κεφάλι την πολιτική.

Το ζήσαμε. Το βράδυ της Κυριακής, στο «Μουσικό κουτί» της Π. Ράλλη, όπου ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Διονύσης Τσακνής, η Στέλλα Χροναίου και μαζί τους ένα πολυπληθές μουσικό σύνολο έδωσαν επί σκηνής ρεσιτάλ δημιουργίας.

Δεν είναι του παρόντος η επί του καλλιτεχνικού μέρους κριτική. Ενα μεγάλο «ευχαριστώ» θέλουμε μόνο να καταγραφεί εδώ απ' όσους το βράδυ της Κυριακής απόλαυσαν αυτή την παράσταση. Ανάμεσά τους η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ο Δημήτρης Γόντικας μέλος του ΠΓ, ο Σταύρος Παπαθανασίου υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ και ο απόστρατος Μιχάλης Βαρδάνης από την Επιτροπή Στήριξης του ψηφοδελτίου του Κόμματος.

Οσα, τόσο από σκηνής όσο και μετά στα παρασκήνια, θερμά λέχθηκαν και για την υποστήριξη των ψηφοδελτίων του Κόμματος, είναι ήδη γνωστά από την επιστολή των Μικρούτσικου, Παπακωνσταντίνου, Τσακνή που προσυπέγραψε και ο Μητροπάνος. Κι όπως χαρακτηριστικά είπε ο Λαυρέντης, ορισμένα πράγματα δε θέλουν ρώτημα, «εγώ, εδώ, βράχος ακλόνητος»...