Οσο πλησιάζουμε προς τις βουλευτικές εκλογές, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθεί να «ξεθάψει» τον πάλαι ποτέ προβαλλόμενο και μηδέποτε, επί του πρακτέου, αποδεικνυόμενο, «αριστερό - αντιιμπεριαλιστικό» χαρακτήρα του κυβερνώντος κόμματος, προς άγραν αριστερών και προοδευτικών ψήφων. Βεβαίως, στην Ελλάδα της σήμερον λιγόστεψαν οι αφελείς και οι αμνήμονες, αλλά, με δεδομένη και την αδυναμία της ΝΔ να διαφοροποιηθεί, κατ' ελάχιστον, από την ενεστώσα κυβερνητική πρακτική, οι του ΠΑΣΟΚ ελπίζουν πως θα βρεθούν αρκετοί που θα τους πιστέψουν και θα υποστηρίξουν την προσπάθειά τους να παραμείνουν στην κυβερνητική εξουσία. Και παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη εκλογική υστέρηση των «σοσιαλιστών» έναντι των «φιλελευθέρων», η ελπίδα αυτή δεν είναι παντελώς έωλη και ουτοπική, γνωστής και της ικανότητας των ΠΑΣΟΚων «εκλογομαγείρων».

Αν και ο μύθος περί «αριστερού και αντιιμπεριαλιστικού ΠΑΣΟΚ» έχει καταρρεύσει προ πολλού και δεν τον πιστεύουν, πλέον, ούτε οι θαυμαστές της αγνότητας και της ανεμελιάς της «Κοκκινοσκουφίτσας», εντούτοις, ουδόλως πρέπει να υποτιμηθεί η ικανότητα της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος στη μετάλλαξη και στην «ολική επαναφορά». Διότι η συχνότητα και η πολυπλοκότητα των πολιτικοϊδεολογικών μεταμορφώσεων του ΠΑΣΟΚ, που συγκρίνονται μόνο με τις διαδικασίες μετάλλαξης της κάμπιας σε πεταλούδα και τούμπαλιν, μπορεί να ξεγελάσουν αρκετούς, ανάμεσα σ' εκείνους που δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι «ο λαλιωτισμός είναι το ανώτατο στάδιο του πολιτικού χαμαιλεοντισμού» κι «ο σημιτισμός, η εκσυγχρονιστική μορφή του πολιτικού αμοραλισμού».

Γι' αυτό και χρειάζεται να θυμίζουμε, συνεχώς, «τα έργα και τις ημέρες» των «σοσιαλιστικών» κυβερνήσεων. Επί των ημερών τους, λοιπόν, έγινε η πιο συστηματική - και, εν πολλοίς, αποτελεσματική - προσπάθεια περιορισμού της πραγματικής Αριστεράς στη χώρα μας. Για την επίτευξη του στόχου χρησιμοποιήθηκαν απαράδεκτες και επικίνδυνες μέθοδοι, που ξεκινούν από τη συκοφαντία σε βάρος του ΚΚΕ και τη διαστρέβλωση των επαναστατικών ιδεών και οραμάτων και φτάνουν μέχρι τον αστυνομικό αυταρχισμό και τις πολιτικές διώξεις εναντίον κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών της Αριστεράς. Επί των ίδιων κυβερνήσεων, επήλθε η συνταύτιση της Ελλάδας με τον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό. Να υπενθυμίσουμε μόνο την παράδοση Οτσαλάν, τη συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, τις απειλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού κατά της Κούβας και της ΛΔ Κορέας.

Αν το ποιος κυβερνάει την Ελλάδα εξαρτιόταν αποκλειστικά από τη θέληση και τις διαθέσεις της ελληνικής πλουτοκρατίας και της αμερικάνικης ηγεσίας, τότε είναι σίγουρο ότι το ΠΑΣΟΚ θα κέρδιζε και τις ερχόμενες εκλογές, καθότι οι κυβερνήσεις του αποδείχτηκαν πιο αποτελεσματικές στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων. Βεβαίως, υπάρχει μια «πολιτική κούραση» στους «σοσιαλιστές», που εγκυμονεί κάποιους κινδύνους για την κυρίαρχη τάξη και τους ξένους επικυρίαρχους. Αυτό το «ΠΑΣΟΚικό μειονέκτημα» επικαλείται η ηγεσία της ΝΔ, στην προσπάθειά της να πείσει τα «μεγάλα αφεντικά» - ντόπια και ξένα - ότι πρέπει να της δώσουν την ευκαιρία ν' αποδείξει πως είναι εξίσου, ή και περισσότερο, πρόθυμη και ικανή να τα υπηρετήσει και από τις θέσεις της κυβερνητικής εξουσίας. Το αν θα τα καταφέρει, δεν είναι σίγουρο...