Πέρασε με κόκκινο. Το χρώμα του σκούρο, τα μαλλιά σε στιλ «άφρο», η ένδυση φτωχική, το αμάξι παλιό... Συνδυασμένα, συνιστούν το προφίλ ενός μεγάλου κακοποιού - τουλάχιστον - κι έτσι οι αστυνομικοί τον καταδίωξαν με ιδιαίτερο ζήλο. Οταν κατόρθωσαν να τον σταματήσουν και βγήκε έξω, το κινητό στα χέρια του, φάνταζε στους αστυνομικούς ωσάν όπλο και ένιωσαν μέγα «τρόμο» από τον κακοποιό, όπως δήλωσαν. Γι' αυτό τον πυροβόλησαν. Εκείνος δεν έπεσε κάτω. Λάθος του. Προσπάθησε να φύγει. Εστρεψε την πλάτη και ένας εκ των αστυνομικών συνέχισε να πυροβολεί. Αδειασε όλο τον γεμιστήρα πάνω στην πλάτη του «επικίνδυνου» Αφροαμερικανού. Μέχρι αυτός να πέσει νεκρός...

Ακραίο φαινόμενο; Δύσκολο να χαρακτηριστεί έτσι, ειδικά εάν ληφθεί υπ' όψιν ο πολύ μακρύς κατάλογος περισσής αστυνομικής βίας. Ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου θεωρείται «φυσιολογικό φαινόμενο». Οχι μόνο γιατί η αμερικανική κοινωνία στρατοκρατείται και είναι αιχμάλωτοι του εντέχνως καλλιεργούμενου τρόμου εκ των έσω και έξω. Αλλά κυρίως γιατί η βαρβαρότητα έχει κυριεύσει τα πάντα. Γιατί, άραγε, να πράξουν οι Αμερικανοί αστυνομικοί κάτι διαφορετικό, όταν «νομιμοποιούνται» από τις «αποχρώσες ενδείξεις». Οταν ο ίδιος ο Πρόεδρος τους, χωρίς καν «αποχρώσες ενδείξεις», χωρίς καμία «νομιμοποίηση» από το ίδιο το σύστημα που υπηρετεί, διατάζει τις δολοφονίες ηγετών και τους βομβαρδισμού λαών;