Από το πόσο υποταγμένος θα είναι ένας υπάλληλος στην κυβερνητική πολιτική θα εξαρτάται η προαγωγή του και, επομένως, με δεδομένη την επιχειρούμενη σύνδεση μισθού - βαθμού (που έχει ήδη αναγγείλει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης), η μισθολογική του εξέλιξη. Από το 1984 μέχρι σήμερα οι βαθμοί δε συνδέονται με το μισθό και το μοναδικό κριτήριο για το πέρασμα από τον έναν στον άλλο είναι ο χρόνος υπηρεσίας.

Με το σχέδιο νόμου η κυβέρνηση αυξάνει το χρόνο που απαιτείται για την προαγωγή των υπαλλήλων. Ετσι, ενώ τώρα ένας υπάλληλος Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης προάγεται ύστερα από δύο χρόνια υπηρεσίας, το σχέδιο νόμου προβλέπει πέντε έτη υπηρεσίας. Ομως, το κύριο είναι ότι εκτός από το κριτήριο του χρόνου εισάγεται και η διαδικασία της κρίσης των εργαζομένων από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο που θα βασίζεται στις εκθέσεις αξιολόγησής τους. Ακόμα, το Υπηρεσιακό Συμβούλιο θα έχει τη δυνατότητα να καλεί τους εργαζόμενους που κρίθηκαν ανίκανοι για προαγωγή σε ατομικές συνεντεύξεις και να ελέγχει τους λόγους για αυτό. Δηλαδή, θα λειτουργεί ως ένας ακόμα μηχανισμός εκφοβισμού όσων δε δέχονται να «σκύψουν το κεφάλι».

Να σημειωθεί ότι με βάση το σχέδιο νόμου αξιολογούνται όλοι όσοι απασχολούνται στο Δημόσιο, από τους εργαζόμενους όλων των κατηγοριών μέχρι του γενικούς διευθυντές. Η σημαντική διαφορά είναι ότι ενώ στους εργαζόμενους η συμπεριφορά τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στη βαθμολόγησή τους, όσο ανεβαίνουμε προς το ανώτερο ιεραρχικά επίπεδο βαθμολογείται περισσότερο η επίτευξη των στόχων.