Αποτελεί παράδοση πλέον για τους κυβερνώντες, γαλάζιας ή πράσινης απόχρωσης, να παριστάνουν τους κοινωνικά ευαίσθητους και να εξαγγέλλουν μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των σκηνιτών Τσιγγάνων. Και μπορεί να χόρτασαν από λόγια οι Τσιγγάνοι, αλλά η ζωή τους συνεχίζει να κυλάει στους καταυλισμούς της φτώχειας, της πείνας και της εξαθλίωσης στο περιθώριο της ζωής.

Χτες ήταν η σειρά του υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλου να ανακοινώσει τη δική του «επιχείρηση κοινωνικής βοήθειας» στους καταυλισμούς του Ασπροπύργου.

Ποια δική του δηλαδή; Τις όποιες... παρεμβάσεις στους καταυλισμούς θα κάνουν εταιρίες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, αφού το κράτος απεκδύεται και αυτής της ευθύνης. Κάποιες πορτοκαλάδες και παιχνιδάκια για τα παιδιά των καταυλισμών, που δεν ξέρουν τι είναι σχολείο, γιατρός, παιδική ηλικία, γιατί... έτσι επιτάσσει το Ολυμπιακό πνεύμα. Και τολμούν μετά να μιλάνε για κοινωνική συνοχή και τα παρόμοια...