Οι βιομήχανοι δε ζητάνε και τίποτα καινούριο. Από το 1994 που μπήκε σε εφαρμογή το πνευματικό παιδί του «σοσιαλιστή» -παρακαλώ - κ. Ντελόρ, η περίφημη «Λευκή Βίβλος», οι βιομήχανοι δε ζητάνε τίποτα άλλο παρά την πλήρη εφαρμογή εκείνων των κατευθύνσεων.

Οσο συμπιέζουν προς τα κάτω την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης, τόσο περισσότερο ζητούν να συνεχιστεί αυτή η συμπίεση.

Και γιατί να μη το κάνουν; Οταν η ίδια η ΓΣΕΕ είναι μόνιμος συμπαραστάτης τους και υπερασπιστής της θέσης για την «ανταγωνιστικότητα»; Αυτός ακριβώς είναι ο δρόμος για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.

Γιατί να μην αποθρασύνονται; Οταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός, ενοχοποιούν διαρκώς την εργατική τάξη ότι αυτή και οι υπερβολικές απαιτήσεις της φταίνε για τη χαμένη ανταγωνιστικότητα;

Εκεί που υπάρχει ίσως κάποιο πρόβλημα είναι στα εξάστηλα. Τώρα που κυβερνά η «δεξά» μαθαίνουμε επιτέλους και από τις «Σημιτιάδες» ότι επίκεινται απολύσεις. Ενώ επί ΠΑΣΟΚ όλο αυτό που συμβαίνει χαρακτηρίζονταν «αναπτυξιακή πρόταση».

Το αίμα, όμως, νερό δε γίνεται. Ετσι διαβάζουμε σε κύριο άρθρο ότι οι βιομήχανοι «απασχολούν» εργαζόμενους. Σα να είναι οι εργάτες αργόσχολοι που τους κάνουνε και χάρη. Σα να μην πρόκειται για μια καθαρή ληστρική εμπορική πράξη όπου ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη κι ο βιομήχανος την αγοράζει όσο πιο φτηνά μπορεί.

Μαθαίνουμε ακόμα από κείμενο φιλεργατικής υποτίθεται διάθεσης ότι οι ασφαλιστικές εισφορές και η φορολογία των βιομηχάνων είναι εμπόδια στην ανάπτυξη!

Αν έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα, υπάρχει τρόπος να μη πληρώνουν τίποτα... οι «πτωχοί». Ετσι κι αλλιώς κι αυτά που πληρώνουν κλεμμένος ιδρώτας είναι. Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν και χωρίς αφεντικά.

Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχει κι ο Μίχας και διασκεδάζουμε λίγο. Αν και δεν είναι σίγουρο ότι το κείμενό του είναι αποτέλεσμα κατάποσης ληγμένων. Μάλλον εφιάλτη δηλώνει. Οχι, βεβαίως, του ίδιου. Αλλά αυτωνών που σίγουρα πρέπει έγκαιρα να τους κόψουμε το βήχα...