Στην ίδια πορεία κινείται και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά με περισσότερο κραυγαλέο τρόπο. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε «ευτυχισμένος σαν Ευρωπαίος πολίτης» για την κατάληξη της Συνόδου, χαρακτηρίζοντας «ιστορική μέρα» την περασμένη Παρασκευή και «ορόσημο για τις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας» την τελική απόφαση, αλλά «δεν είναι ευτυχισμένος σαν Ελληνας πολίτης», αφού «η απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τα συμφέροντά μας».

Κι έτσι, ο Γ. Παπανδρέου, ως μια ...άκρως διχασμένη προσωπικότητα, εμφανίζεται να είναι ταυτόχρονα πολύ ευτυχισμένος και πολύ δυστυχισμένος και, μάλιστα, με το ίδιο γεγονός, ως αιτία της ...ευτυχιο-δυστυχίας του. Ισως, γιατί, από τη μια, πρέπει να εκπροσωπεί τα ικανοποιημένα από τις σχετικές αποφάσεις συμφέροντα των πολυεθνικών - μαζί και της εγχώριας ολιγαρχίας - και, από την άλλη, να παριστάνει την αντιπολίτευση και να μη χάνει την επαφή με το λαϊκό αίσθημα. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, η ουσία δεν αλλάζει. Τόσο η ηγεσία του ΣΥΝ, όσο και αυτή του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν τις μέρες αυτές ρεσιτάλ καιροσκοπισμού και υποκρισίας.