Γύρω από το πώς η πολιτική παρέμβαση της Αχτίδας Δημόσιας Διοίκησης της ΚΟΑ του ΚΚΕ θα αρθεί στο ύψος των απαιτήσεων και θα εκφραστεί με την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, περιστράφηκε η συζήτηση που αναπτύχθηκε στα πλαίσια της Συνδιάσκεψης της Αχτίδας το περασμένο Σάββατο, την οποία παρακολούθησαν ο Δημήτρης Ζάχαρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και η Τούλα Μητσέα από το Γραφείο της ΚΟΑ.

Ο προαναφερόμενος στόχος κάθε άλλο παρά εύκολος είναι, όπως επισημάνθηκε και εισηγητικά από τον Γραμματέα της Αχτίδας Γ. Λαζόγκα, καθώς οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προχωρούν ταχύτατα και στη Δημόσια Διοίκηση σε βάρος τόσο των εργαζομένων σ' αυτήν όσο και πλατύτερα του ελληνικού λαού, ενώ συνολικά επικρατούν αρνητικοί συσχετισμοί, πολυδιάσπαση, γραφειοκρατική λειτουργία σωματείων, ρεφορμιστικές αντιλήψεις και επιδοματική πολιτική. Ωστόσο, η προσπάθεια επίτευξης αυτού του στόχου αναδεικνύεται σε πρώτιστο καθήκον του δυναμικού της Οργάνωσης, που θα πρέπει, όπως σημειώθηκε, «να κατακτήσει ενιαία αντίληψη για τη στρατηγική του Κόμματος, προώθησή της με ικανότητα εξειδίκευσης και προσαρμογής, με ανάπτυξη πρωτόβουλης δράσης, με κατάκτηση ενός ανώτερου επιπέδου σύνθετης ιδεολογικοπολιτικής δράσης που το περιεχόμενό της θα είναι ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων από την κυρίαρχη πολιτική και η ένταξη νέων δυνάμεων στον αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό αγώνα».

Η Αχτιδική Συνδιάσκεψη στάθηκε με περίσκεψη στις αδυναμίες που χαρακτήρισαν τη δράση της Οργάνωσης το προηγούμενο διάστημα και λαμβάνοντας αυτές υπόψη επισήμανε την ανάγκη μελέτης των αλλαγών στο χώρο ευθύνης της, ανάπτυξης της δράσης, ώστε να ανέβει η ταξική συσπείρωση σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην οργανωτική ισχυροποίηση της Οργάνωσης και διαμορφώθηκε ένα σχέδιο δράσης ανά χώρο δουλιάς, ώστε «να μην απουσιάζουμε από χώρους και όπου είμαστε αδύναμοι να δυναμώσουμε».

Παίρνοντας το λόγο ο Δημήτρης Ζάχαρης σημείωσε πως τόσο η εισήγηση όσο και συνολικά η συζήτηση θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα και μόνο ερώτημα: Πώς γίνεται η πολιτική του ΚΚΕ να δικαιώνεται, αλλά αυτό να μην εκφράζεται με ολόπλευρη ισχυροποίησή του;

Συνεχίζοντας επ' αυτού τόνισε μεταξύ άλλων: «Η κρίση πέρασε, οι ανατροπές χωρίς να υποτιμάμε όσα άφησαν, πρόγραμμα έχουμε διαμορφώσει, τακτική επίσης δεμένη με τη στρατηγική μας. Αρα τι φταίει; Η πολιτική του Κόμματός μας δικαιώνεται. Οι εκτιμήσεις μας για τις ανατροπές, για το Μάαστριχτ, την ΠΓΔΜ, το Κυπριακό κ.α., δικαιώθηκαν. Ο κόσμος μας αναγνωρίζει την πρωτοπορία στους αγώνες, στηρίζεται σε μας να τον βοηθήσουμε, αλλά δεν κάνει το επόμενο βήμα».

Επιχειρώντας μια απάντηση στα ερωτήματα αυτά ο Δ. Ζάχαρης επισήμανε:

«Πρώτον, πώς κατανοούμε τη στρατηγική μας και πώς την προβάλλουμε; Συμφωνούμε όλοι για την επικαιρότητα του σοσιαλισμού; Για την αναγκαιότητα συμφωνούμε, αλλά για την επικαιρότητα; Βλέπουμε όλοι το Κόμμα ως αυτό που θα οργανώσει τη σοσιαλιστική επανάσταση; Οχι συνειδητά αλλά αρκετοί σύντροφοι δεν το βλέπουν έτσι. Πρέπει να απαντηθεί, να λυθεί το αν είναι επίκαιρος ο σοσιαλισμός. Είναι, και πρέπει να το λέμε, να το υπερασπιζόμαστε. Το επιβεβαιώνει η ζωή, ο ιμπεριαλισμός θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα, στην ίδια την καταστροφή της, αν δεν οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός. Να επιμένουμε ότι είναι ρεαλιστικός στόχος. Η εργατική τάξη δύο φορές στο παρελθόν πήρε την εξουσία. Αρα μπορεί. Χωρίς να υποχωρούμε από την αυστηρότητα με την οποία κρίνουμε τα αίτια των ανατροπών, αλλά αναδεικνύοντας και το μεγαλείο του σοσιαλισμού, να μην ξεχνάμε ότι εκεί υπήρχαν κατακτήσεις, υγεία, μόρφωση, παιδεία κ.λπ. Αν δεν απαντάμε σ' αυτά ο κόσμος θα πιστέψει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ετσι, αναδεικνύοντας τα προβλήματα πρέπει να φτάνουμε στο θέμα της εξουσίας.

Δεύτερον, πώς συνδέουμε την τακτική μας με τη στρατηγική. Είναι καλή η τακτική μας; Να ψάχνουμε ανά χώρο, με βάση τις δυνατότητες, να μας βασανίζει, για να ανοίγουμε την προοπτική, να συμβάλλουμε σ' αυτήν. Να δίνουμε στον κόσμο τη γραμμή της συσπείρωσης, το περιεχόμενο της ενότητας, που δεν είναι αυτοσκοπός».

Σ' αυτό το σημείο ο ομιλητής αναφέρθηκε στην πολιτική του ΣΥΝ, η οποία, όπως τόνισε, δεν αλλάζει επειδή άλλαξε ο πρόεδρός του και σηματοδοτείται από τη συμφωνία με την ΕΕ και τις επιλογές της, από τη συμπόρευση στο συνδικαλιστικό κίνημα με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, από την επίκληση στα λόγια ενός σοσιαλισμού όταν αποκηρύττει αυτόν που γνώρισε η ανθρωπότητα.

«Δικό μας καθήκον είναι - συνέχισε - να βάζουμε εμείς τα ζητήματα της ενότητας εκείνων των δυνάμεων που έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί κόντρα στις αιτίες των προβλημάτων».

Καταλήγοντας, υπογράμμισε: «Τρίτον, οι θέσεις αναδεικνύουν μια αντίφαση. Οι πολιτικοί στόχοι από τη μια και η λειτουργία και δράση των ΚΟ από την άλλη. Δεν είναι αντίστοιχες. Αυτή η αντίφαση πρέπει να λυθεί και όχι σε βάρος των πολιτικών στόχων του Κόμματος. Η δράση πρέπει να ανταποκριθεί στους στόχους. Αυτό πρέπει να μας απασχολήσει. Να μελετήσουμε λοιπόν ξανά τις Θέσεις, να αφομοιωθούν σαν προσανατολισμός και να απλωθούν πλατιά και στους οπαδούς μας στο διάστημα έως το Συνέδριο».