ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Της ανταποκρίτριάς μας Αλεξάνδρας ΦΩΤΑΚΗ).-

«Και πάλι μάγκες!», δηλώνουν ευτυχισμένοι οι Ελληνες διπλωμάτες, «αφού όλα τα ελληνικά θέματα έκλεισαν με την παράγραφο 20 και επετεύχθη το καλύτερο δυνατό για την Κύπρο», καθώς στη διπλωματία «οφείλουμε να βλέπουμε τι εναλλακτικές προτάσεις μας προσφέρονται και να μην προχωρούμε σε κρίσεις εκ του ασφαλούς»...

Σε μια ΕΕ εγκλωβισμένη σε ιμπεριαλιστικά και κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, κανείς δεν μπορεί να περιμένει ριζοσπαστικές αντιδράσεις, ούτε καν αντιδράσεις με βάση το δίκαιο και την κοινή λογική...

Τα Ελληνο-τουρκικά έκλεισαν με βάση την απόφαση του Ελσίνκι και την ελληνική κυβέρνηση να προσαρμόζει τις απαιτήσεις της στο Σχέδιο Συμπερασμάτων, δηλώνοντας απόλυτη ικανοποίηση, γιατί πήρε αυτά που ήθελε... Ωστόσο, ακόμα και διπλωματικοί κύκλοι μιλούν για «τεχνητή ύφεση» των προβλημάτων, προκειμένου να μη φτάσουμε σε αδιέξοδο...

Αποκλειστικός στόχος της ΕΕ, όπως ομολογούν όταν κλείνουν τα μαγνητόφωνα, είναι η βελτίωση των εμπορικο-οικονομικών σχέσεων της ευρωένωσης με την Τουρκία, γι' αυτό οπισθοχωρούν ατάκτως, μπροστά στις τουρκικές απαιτήσεις, Χρησιμοποιούν δε τα δημοψηφίσματα - που λένε ότι θα γίνουν για την ένταξη της Τουρκίας - για εσωτερική κατανάλωση, προκειμένου να σώσουν τις καρέκλες τους...

«Οι (οικονομικοί) όροι για την Τουρκία είναι πολύ σκληροί, επίτηδες χρησιμοποιήθηκε το Κυπριακό, για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και διατήρηση του Ερντογάν στην εξουσία». Σκληροί όροι και μόνιμες αποκλείσεις μετακίνησης προσώπων, προς την ΕΕ, ενώ την ίδια στιγμή η «οικογένεια των 25», που τόσο πολύ - υποτίθεται - πιστεύει στις αρχές της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χαιρετίζει την πρόοδο της Υψηλής Πύλης, προς τον εκδημοκρατισμό, αποσιωπώντας ότι σ' αυτήν τη χώρα δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης, διώκονται οι πολιτικές ιδέες και βασανίζονται άνθρωποι. Και, βέβαια, η συζήτηση αφορά στην ένταξη στην «οικογένεια των 25», ενός μέλους που κατέχει παράνομα τμήμα άλλου κράτους - μέλους, που - όπως λένε τουλάχιστον - έχει ενταχθεί ολόκληρο και όχι διχοτομημένο...

Οι λέξεις κατοχή και απόσυρση των στρατευμάτων δεν έχουν καμία θέση στα ευρωπαϊκά κείμενα. Κι όπως φαίνεται, ποτέ δεν είχαν. Αντίθετα, στην παράγραφο 19, που αναφέρεται στην υπογραφή του πρωτοκόλλου επέκτασης της Συμφωνίας της Αγκυρας, μπαίνει μετά από βρετανική απαίτηση «αφού επιτευχθεί συμφωνία και οριστικοποιηθούν οι αναγκαίες προσαρμογές, λαμβάνοντας υπόψη τα σημερινά μέλη της Ενωσης»...

«Διαδικαστική είναι, εστιάζεται σε διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Κομισιόν», ισχυρίζεται ο Ελληνας πρωθυπουργός. Ζητά μάλιστα και νομική ερμηνεία. Η ουσία, όμως, παραμένει, η νομική αξία όλων αυτών παραμένει μηδενική. Η φράση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά «το κοινόν συμφέρον»...

Η περίφημη γραπτή δήλωση Ερντογάν, για υπογραφή του - ούτως ή άλλως ανούσιου - πρωτοκόλλου, που δεν εγγυάται αναγνώριση, δεν είναι καν δέσμευση. Είναι μια απλή πολιτική εξαγγελία. Αλλωστε, η προχθεσινή δήλωση του Αμπτ. Γκιουλ ξεκαθαρίζει πως η Αγκυρα βλέπει πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Και, πέραν αυτών, το 2005 όλοι περιμένουν επαναφορά του Σχεδίου Ανάν...

Ολα μελετημένα και προσαρμοσμένα στα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ και στο πλαίσιο των συνεχώς εντεινόμενων αντιθέσεων και ανταγωνισμών, με το λεγόμενο εξωκοινοτικό παίκτη, τις ΗΠΑ. Οσο για την ΕΕ των αρχών και των αξιών, αποδείχτηκε, για μια ακόμη φορά, πως είναι παραμύθια για μικρά παιδιά...