Σταθερά στην πορεία ενίσχυσης των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της κινείται η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως προκύπτει από την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής. Πέραν του θέματος της υποψηφιότητας της Τουρκίας, το οποίο συγκέντρωσε και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, στη σύνοδο συζητήθηκαν θέματα όπως η τρομοκρατία, το πλαίσιο άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής για την περίοδο 2007-2013, οι εξελίξεις στην προοπτική διαμόρφωσης «χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης» και οι διεθνείς εξελίξεις σε συνάρτηση με τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις παρεμβάσεις της.

Στο θέμα της διεύρυνσης, η σύνοδος κατέληξε στην απόφαση για την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το Γενάρη του 2007. Για την προενταξιακή πορεία της Κροατίας σημειώνεται ότι συναρτάται από το βαθμό συνεργασίας της κροατικής κυβέρνησης με το Διεθνές Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία. Για το θέμα της Τουρκίας, η σύνοδος κατέληξε μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις στη γνωστή απόφαση για την οποία γίνεται λόγος σε άλλες στήλες του «Ρ».

Στην απόφαση για τη διεύρυνση αποτυπώνεται για μια ακόμη φορά η πολιτική καθυποταγής των υποψήφιων χωρών με τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις οι οποίες δημιουργούν δυσβάσταχτα φορτία για τους λαούς και ανοίγουν νέα πεδία για τη ληστρική επέκταση των πολυεθνικών και των κερδών τους.

Ενα μεγάλο κεφάλαιο του κειμένου συμπερασμάτων της συνόδου αφορά στην τρομοκρατία και στην ανάγκη καλύτερου συντονισμού τόσο μεταξύ των κρατών-μελών, όσο και μεταξύ των μηχανισμών (αστυνομικών και δικαστικών) για την αντιμετώπισή της. Οι «είκοσι πέντε» προτάσσουν την πίστη τους στη δημοκρατία και στα θεμελιώδη δικαιώματα, όμως στη συνέχεια ανοίγουν όλο το φάσμα των πολιτικών τους, στόχος των οποίων είναι κυρίως οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα. Στο σχετικό κεφάλαιο γίνεται και μια πρωτοφανής επισήμανση με την οποία στα αίτια που γεννούν την τρομοκρατία περιλαμβάνονται οι «ακραίες πεποιθήσεις», χωρίς να προσδιορίζεται το περιεχόμενο των όρων. Μάλιστα, ζητήθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών να θεσπίσει στρατηγική για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος έως το τέλος του 2005. Η σύνοδος αποφάσισε ακόμη την επιτάχυνση στην εφαρμογή του «Προγράμματος της Χάγης» και ειδικότερα στη συγκέντρωση, στην ανταλλαγή και στη διαχείριση πληροφοριών μεταξύ των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών. Είναι χαρακτηριστικό των κατευθύνσεων και των προθέσεων ότι στο μικροσκόπιο των «αντιτρομοκρατικών» μηχανισμών μπαίνουν τώρα και οι ...φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι οποίες μπορεί να χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

Την προοπτική συρρίκνωσης, ή και κατάργησης, των χρηματοδοτικών ταμείων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ταμείο συνοχής, περιφερειακό ταμείο, κ.ά.) επιβεβαίωσε η σύνοδος. Στην απόφαση τονίζεται ότι «το επόμενο δημοσιονομικό πλαίσιο (2007- 2013) θα πρέπει να αποτελεί μαρτυρία σοβαρών προσπαθειών δημοσιονομικής πειθαρχίας σε όλους τους τομείς της πολιτικής, εντός γενικού πλαισίου δημοσιονομικής εξυγίανσης στα κράτη-μέλη». Μια ανοιχτή πρόσκληση στις κυβερνήσεις των κρατών- μελών για ένταση της πολιτικής «παγώματος» των μισθών και ανατροπής των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης σε συνδυασμό με τη διεύρυνση των πεδίων επεμβάσεων πάσης φύσεως είναι το χαρακτηριστικό της σχετικής απόφασης της συνόδου. Κατ' αρχάς επιβεβαιώνεται η προσήλωση στην «Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας», όπου μεταξύ των άλλων υιοθετείται και η πολιτική των «προληπτικών πληγμάτων» αλλά και η συνεχής ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, στο ίδιο κεφάλαιο, εκφράζονται και οι αντιθέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης-ΗΠΑ σε ορισμένα κρίσιμα μέτωπα της «νέας τάξης». Οπως, παραδείγματος χάριν, στο Ιράν, στη Βόρεια Αφρική και στην υποσαχάρια Αφρική, όπου διεξάγεται αγώνας δρόμου για τον έλεγχο και τη χειραγώγηση των εξελίξεων. Στην απόφαση ακόμη εκφράζεται η υποστήριξη στην εκλογική διαδικασία στο κατεχόμενο Ιράκ.

Στο ίδιο κεφάλαιο γίνεται λόγος για τις πρώτες επιχειρήσεις του «ευρωστρατού» στη Βοσνία, στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στη Γεωργία και εκφράζεται η πρόθεση ανάλογες επιχειρήσεις να πολλαπλασιαστούν στο άμεσο μέλλον σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ.

Ειδικές αναφορές γίνονται στην απόφαση της συνόδου για την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, σε δύο μέτωπα όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση επιχειρεί αυτοτελείς παρεμβάσεις με τον έναν ή άλλον τρόπο.