Μα, μπορεί να χτιστεί μια ενωμένη Ευρώπη, όταν θα υπάρχουν μέσα στην ΕΕ χώρες «δύο ταχυτήτων», όταν θα υπάρχει ένας «σκληρός πυρήνας», που θα παίρνει τις αποφάσεις και οι υπόλοιπες θα περιθωριοποιούνται και θα μετατρέπονται, όλο και περισσότερο, σε παθητικούς αποδέκτες των αποφάσεων αυτών; Τα ερωτήματα αυτά ξαναβλέπουν αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας, καθώς στις Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανάβει και πάλι η συζήτηση για τη θεσμοθέτηση της ΕΕ των «ομόκεντρων κύκλων», της μεγαλύτερης «ευλυγισίας» και των «πολλαπλών ταχυτήτων». Και τα σημειώνουμε όχι μόνον ή κυρίως γιατί επιβεβαιώνουν προβλέψεις και εκτιμήσεις, που πολύ έγκαιρα έχει κάνει το ΚΚΕ, αλλά, κυρίως, γιατί όσοι τα θέτουν παραγνωρίζουν - ή κάνουν πως δε βλέπουν - ότι η ανισομερής ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι μόνιμο και συστατικό στοιχείο της ΕΕ.

Ας μην καλλιεργούν αυταπάτες, λοιπόν. Είτε για τη μέχρι σήμερα δήθεν ισότιμη συμμετοχή της χώρας μας, είτε για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.