Για την αναγραφή ή μη του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, το διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους, αλλά και τον κίνδυνο διαχωρισμού του λαού με βάση τις θρησκευτικές του αντιλήψεις, που ελλοχεύει, μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ορέστης Κολοζώφ, στο ραδιόφωνο του «902».

Παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γιάννη Ευσταθίου:

- Πέρα από το θέμα της αναγραφής ή όχι. Επισημάνατε κάτι στη δήλωσή σας χτες (σ.σ. προχτές), το οποίο είναι ίσως το σημαντικότερο, είπατε ότι το ΚΚΕ είναι αντίθετο με το διαχωρισμό του λαού με βάση τις θρησκευτικές του αντιλήψεις. Διαβλέπετε έναν τέτοιο κίνδυνο;

- Οταν αρχίζουν και πολώνονται τα πράγματα γύρω από θέματα που αφορούν τη συνείδηση του ανθρώπου, όπως είναι το θρησκευτικό συναίσθημα, καταλαβαίνετε ότι δημιουργούνται εντάσεις. Παίρνουν το πάνω χέρι τάσεις ακραίες, που συμπαρασύρουν ιδιαίτερα τον κόσμο, ο οποίος δεν είναι σε θέση να πάει σε βάθος γύρω απ' αυτήν την υπόθεση, αισθάνεται ότι απειλείται η πίστη του, η θρησκεία του και, φυσικά, έρχεται σε ρήξη. Το έχουμε δει πολλές φορές, και στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, αυτό το συναίσθημα υπεράσπισης της θρησκείας με άκριτο τρόπο, που βάζει στην άκρη πια κάθε λογική.

- Λέτε, δηλαδή, ότι ίσως οι αντιπαραθέσεις να ξεπεράσουν το όριο και να έχουν άλλου είδους εξελίξεις;

- Τουλάχιστον η εμπειρία της κοινωνίας που ζούμε αυτό δείχνει. Δεν είναι μακριά οι χώρες όπου επικρατούν τέτοιου είδους απόψεις, σε άλλα θρησκεύματα, αλλά και χριστιανικές θρησκείες και έχουμε τέτοιες συγκρούσεις και εντάσεις, που τελικά δεν οδηγούν σε λύσεις των προβλημάτων.

- Στο επίμαχο σημείο. Θα πρέπει να αναγράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητα;

- Κατ' αρχήν, να σημειώσουμε ότι στη χώρα μας υπάρχει μια καθυστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες, όπου επικράτησε η αστική επανάσταση. Από τη γαλλική επανάσταση, ακόμα, υπήρξε ένα ξεκαθάρισμα γύρω απ' αυτά τα ζητήματα και ο πλήρης διαχωρισμός της θρησκείας από το κράτος. Το ένα δεν παρεμβαίνει στις λειτουργίες του άλλου. Σε μας, αυτό το ζήτημα δεν έχει διευθετηθεί, βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Επομένως, είναι λογικό να έχουμε τέτοιου είδους παρενέργειες, όπως στο θέμα των ταυτοτήτων.

Ορισμένοι έχουν μια ανησυχία ότι μη αναγραφή του θρησκεύματος επάνω στην ταυτότητα ταυτίζεται με το να μπει στην άκρη η θρησκεία. Η ταυτότητα είναι ένα έγγραφο του κράτους, όπως κάθε πιστοποιητικό που εκδίδεται από το κράτος και δεν έχει καμία σχέση με τη συνείδηση του ανθρώπου που το έχει, με τη φυλή του, με τις πεποιθήσεις του και τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Θα μπορούσε να πει ένας μαρξιστής, να μπει και η πεποίθηση η φιλοσοφική του ανθρώπου μέσα στην ταυτότητα. Το θέμα δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι, νομίζω ότι το πιο καλό είναι να μην υπάρχει τίποτα γραμμένο. Διαφορετικά, υπάρχει και η πλευρά που έχει να κάνει με τις προκαταλήψεις, σχετικά με τον άνθρωπο που διαφοροποιείται από ένα σύνολο που είναι πλειοψηφικό, μπορούν να δημιουργηθούν καταστάσεις που θα βρίσκονται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εγώ θα ήθελα, για να καταλάβετε τι λέω, να πάμε σε ένα κράτος, π.χ., στο Ιράν όπου υπάρχει το Ισλάμ που έχει εχθρική στάση προς κάθε άλλη θρησκεία, ιδιαίτερα εκείνα τα στρώματα που είναι πιο ριζοσπαστικά. Το να διευκρινίζεται εκεί, στην ταυτότητα, ότι ένας δεν είναι ισλαμιστής αλλά χριστιανός, αυτό μπορεί να του στοιχίσει ακόμα και τη ζωή. Πολύ περισσότερο, σε μια κοινωνία, όπου η πλειοψηφία ανήκει σε μια συγκεκριμένη θρησκεία, δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα να μπει μέσα στην ταυτότητα η θρησκευτική πεποίθηση. Αν ρωτήσεις έναν σχετικά με τους Ελληνες, αν γνωριστεί κάποιος με έναν Ελληνα, αυτόματα πάει η σκέψη του ότι ο Ελληνας είναι χριστιανός ορθόδοξος, χωρίς να είναι στην ταυτότητά του. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να είναι καθολικός, όμως, επειδή επικρατεί αυτή η θρησκεία, αυτή η εντύπωση δημιουργείται. Οταν όμως είναι γραμμένο σε ένα έγγραφο και πάει κάποιος να πιάσει δουλιά και αντί να γράφει χριστιανός ορθόδοξος, γράφει - δε λέω μωαμεθανός ή καθολικός που τα έχουμε συνηθίσει - γράφει άθεος, καταλαβαίνετε ότι δημιουργεί δυσπιστία αμέσως στο χώρο όπου θα πάει να αναπτύξει κάποια δραστηριότητα.

- Η υπόθεση με τις ταυτότητες προκύπτει από τη σχέση Εκκλησίας - πολιτείας. Η συζήτηση, όμως, δεν έχει επεκταθεί, δεν έχει ξεπεράσει το θέμα των ταυτοτήτων, έτσι ώστε να συζητήσουμε πια τι θα γίνει με το διαβόητο διαχωρισμό. Και το ρωτάω αυτό, γιατί είναι πάγια θέση του ΚΚΕ...

- Υπήρχε μια ευκαιρία στην προηγούμενη Βουλή, όπου εμείς θέσαμε το θέμα, με την αναθεώρηση του Συντάγματος να ξεκαθαρίσει το θέμα, τα δύο μεγάλα κόμματα αρνήθηκαν κάτι τέτοιο, θεωρούν ότι ακόμα δεν είναι ώριμα τα πράγματα για να προχωρήσουν σε μια τέτοια λύση του ζητήματος. Ομως ακριβώς το θέμα των ταυτοτήτων και μια σειρά άλλα συναφή ζητήματα δείχνουν ότι έχει ωριμάσει αυτό το ζήτημα. Και δεν είναι θέμα, αν το λέει ή δεν το λέει η ΕΕ, αν είναι ή δεν είναι οδηγία της να μην υπάρχουν μέσα στις ταυτότητες διάφορα ευαίσθητα στοιχεία. Το θέμα είναι ουσιαστικό. Ενα έγγραφο κρατικό δεν μπορεί να έχει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, που έχουν σχέση με συνείδηση, φυλή, θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Είναι φανερό ότι πρέπει να εναρμονιστεί και το Σύνταγμά μας, που προβλέπει αυτά τα ζητήματα. Παρά το γεγονός πως παραδέχεται ως επικρατέστερη θρησκεία την ορθόδοξη χριστιανική, παρ' όλα αυτά προστατεύει τον πολίτη και του δίνει το δικαίωμα να έχει οποιαδήποτε πίστη θέλει. Αυτό πρέπει να εκφράζεται και με τα επίσημα ντοκουμέντα του κράτους, που θα πρέπει απλά να πιστοποιούν την ταυτότητα του ανθρώπου και τίποτα παραπάνω.