«Ελεγχο εισαγωγών, δραστικό περιορισμό της ψαλίδας τιμών παραγωγού - καταναλωτή, μείωση κόστους παραγωγής με έλεγχο τιμών αγροτικών εφοδίων... Προώθηση πολιτικών βιώσιμης ανάπτυξης, με την επεξεργασία ολοκληρωμένου προγράμματος ανάπτυξης, κατά κλάδους και περιφέρειες... την απαγόρευση κυκλοφορίας των "μεταλλαγμένων"... στήριξη συλλογικών μορφών οργάνωσης των παραγωγών για τυποποίηση και εμπορία προϊόντων, ψήφιση νέου νόμου για τους συνεταιρισμούς με στόχο την αναγέννηση και δημοκρατική λειτουργία τους, κ.ά.».

Αυτά και άλλα παρόμοια «διεκδικεί και αγωνίζεται» ο ΣΥΝ, σύμφωνα με άρθρο του Γ. Τόλιου, μέλους της ΠΓ, που δημοσιεύεται στη χτεσινή «Αυγή». Και τα σημειώνουμε, γιατί αποτελούν άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των «ευρωμονοδρομικών» αντιφάσεων και του καιροσκοπισμού τους. Αγωνίζονται δήθεν για τον έλεγχο των εισαγωγών, αλλά είναι υπέρ της πορείας πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ και χαρακτηρίζουν ως αναχρονιστή και σκουριασμένο όποιον μιλήσει για σύνορα. Μιλάνε για έλεγχο τιμών, κλπ., αλλά δε λένε κουβέντα για την «ελεύθερη» (διάβαζε: ασύδοτη) κίνηση και δράση του κεφαλαίου, που αποτελεί το θεμέλιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ, κλπ. Αγωνίζονται, υποτίθεται, για μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά δε λένε το παραμικρό για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που σήμερα τους καταληστεύουν. Αλήθεια, πώς βλέπουν να γίνεται η «επεξεργασία ολοκληρωμένου προγράμματος ανάπτυξης, κατά κλάδους και περιφέρειες», στο χώρο της κτηνοτροφίας και των γαλακτοκομικών προϊόντων; Μαζί με τις 3 - 4 μεγάλες επιχειρήσεις, που ελέγχουν σήμερα τον κλάδο, θα τον κάνουν;