Η παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκική ακταιωρό και η συγχρονισμένη παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου από μαχητικά αεροσκάφη δεν υπενθύμισαν απλά και μόνο τις πάγιες αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ανέδειξαν κυρίως τους κινδύνους τόσο για τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας όσο και για τις σχέσεις της Ελλάδας με γειτονικές χώρες, εξαιτίας της ακολουθούμενης χρόνια τώρα εξωτερικής πολιτικής, ενταγμένης στην ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική δράση. Πολύ δε περισσότερο αν συνυπολογιστούν οι εξελίξεις που αφορούν στην ονομασία της ΠΓΔΜ και τα όσα διαδραματίζονται στην ευρύτερη περιοχή με τις μεθοδεύσεις ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου, την ανησυχητική κατάσταση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και τη διαφαινόμενη επαναφορά διχοτομικών σεναρίων για την «επίλυση» του Κυπριακού.

Ολα τα παραπάνω είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, που σφίγγει επικίνδυνα για τους λαούς της περιοχής, δυστυχώς με τη συμβολή των ελληνικών κυβερνήσεων οι οποίες φρόντισαν να προσδεθεί η χώρα, προσαρμόζοντας ανάλογα την ασκούμενη εξωτερική πολιτική, στα πολεμοκάπηλα σχέδια του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ συμμετείχαν ενεργά στο αιματοκύλισμα των Βαλκανίων, στην επαναχάραξη των συνόρων, στο μοίρασμα σφαιρών επιρροής και αγορών. Συμμετείχαν και εξακολουθούν να συμμετέχουν στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Υπονόμευσαν με τη στάση τους τα ίδια τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Τορπίλισαν τη δυνατότητα ανάπτυξης σχέσεων φιλίας και συνεργασίας με γειτονικές χώρες, καθώς πρυτάνευσαν στη λήψη των όποιων αποφάσεων οι νεοταξίτικες επιταγές αλλά και η προσπάθεια να αποσπαστεί ένα κομμάτι από τη «λεία» προς όφελος της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Οι οδυνηρές συνέπειες αυτής της πολιτικής αποκαλύπτονται σιγά σιγά. Ομως, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, διά στόματος κορυφαίων στελεχών τους, δε διστάζουν να υπεραμυνθούν της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων που δεν αποτελεί «ταμπού», ακόμα ακόμα και της αλλαγής συνόρων αρκεί αυτή να γίνεται «βελούδινα»... Δηλώσεις που ρίχνουν λάδι σε μια φωτιά που σιγοκαίει. Δηλώσεις που γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη στο πολύ ορατό ενδεχόμενο αυτή η φωτιά όχι μόνο να αναζωπυρωθεί αλλά και να επεκταθεί και στη δική μας αυλή.

Ολες οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν για μια ακόμα φορά θέσεις που από καιρό έχει διατυπώσει το ΚΚΕ και οι οποίες σε γενικές γραμμές εκτιμούν πως όσο η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας παραμένει εγκλωβισμένη στη «στρούγκα» της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, θα τορπιλίζει κάθε δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης με τους γείτονές της, ανάπτυξης σχέσεων φιλίας και αμοιβαίας συνεργασίας. Για την επίτευξη τέτοιων σχέσεων απαιτείται ριζικός αναπροσανατολισμός της ασκούμενης έως σήμερα πολιτικής, που θα διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, θα αναγνωρίζει και θα σέβεται τα δικαιώματα των άλλων χωρών και λαών. Κάτι τέτοιο, βέβαια, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης ούτε θέλουν ούτε μπορούν να το πράξουν. Μια τέτοια προοπτική απαιτεί άλλη πολιτική που θα χαράσσεται προς όφελος του λαού και είναι χρέος του να παλέψει για να τη φέρει κοντύτερα, επαγρυπνώντας για την απόκρουση των κινδύνων που εγκυμονεί η σημερινή πραγματικότητα.