Λίγο - πολύ, κάποια επίσκεψη σε νοσοκομείο όλοι έχουμε κάνει, αναπόφευκτα τα αίτια της φθοράς, ο ανθρώπινος οργανισμός αναγκάζεται να διαβεί αυτή τη "μεγάλη πόρτα". Δεν το θέλει. Αν μπορούσε, θα την είχε σφραγίσει. Αλλά, να όμως, που σε αυτήν την πόρτα καθημερινά μπαινοβγαίνουν χιλιάδες άνθρωποι, οι άρρωστοι, οι συγγενείς, οι φίλοι.

Το έκτακτο, έτυχε να με φέρει, για άλλη μια φορά, κοντά στα "επείγοντα περιστατικά" και ζωντάνεψε στα μάτια η εικόνα της σύγχρονης φρίκης. Στην αρχή νόμισα ότι έκανα κάποιο λάθος. Υπέθεσα ότι, δεν μπορεί, η ανακατωσούρα είναι περαστική και θα διαλυθεί γρήγορα... Οσο περνούσε η ώρα, έβλεπα ότι έκανα λάθος, διαπίστωνα ότι είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πατημένη στους διαδρόμους. Φωνές. Το "μέσον" μπροστά σου να μπαινοβγαίνει ελεύθερα.

Η ζωή έχει την ίδια αξία για όλους. Ο θεμελιακός προαναφερόμενος απαράβατος αιώνιος κανόνας της ιατρικής επιστήμης αποτελεί την προϋπόθεση για την ύπαρξη Ανθρώπινου Συστήματος Υγείας, γιατί η απάλειψη του ανθρώπινου πόνου δε νοείται να ταυτίζεται με το κέρδος. Ο ιατρικός κόσμος δίνει όρκο και οφείλει να τον τηρεί και να τον προφυλάσσει από τον εκφυλισμό της ιδιοτέλειας και του πλουτισμού.

Αγωνιστικότητα χρειάζεται, η διαδικασία είναι αμφίδρομη.

Εκ του μέρους συντίθεται το όλον και αντιστρόφως.

Τα μεγάλα συμφέροντα έχουν κάθε λόγο να διατηρείται το "ολίγον ξεχαρβάλωμα" στη Δημόσια Υγεία, γιατί αποτελεί φλέβα του σώματός τους.

Κι αυτή, η αλυσίδα της εξαθλίωσης και της εξαχρείωσης - όπως και πολλές άλλες - είναι ανάγκη των καιρών να σπάσει και σπάει με έναν και μόνον τρόπο, με τη δύναμη του Σφυριού.

Β. ΒΑΛΤΙΣΤΙΝΙΩΤΗΣ