Υπό τον ήχο των στημένων γκάλοπ που άρχισαν να μας κατακλύζουν. Υπό την άμεση καθοδήγηση των Αμερικανών ή άλλων καλοπληρωμένων συμβούλων, τα επιτελεία του δικομματισμού αναπροσαρμόζουν καθημερινά την προεκλογική τους μάσκα. Σαν "πολιτικά προϊόντα" (!), στη γλώσσα των επικοινωνιολόγων, ή σαν πολιτικά υποπροϊόντα, όπως πολύ συχνά τους εισπράττουμε στις οβιδιακές μεταμορφώσεις τους, στην προσπάθεια καλύτερης εξαπάτησης του λαού, που δε γνωρίζουν φραγμούς και όρια. Ακριβώς γιατί τα προγράμματά τους, οι προτάσεις τους έχουν τόσο πολύ ταυτιστεί, που έφτασαν στο σημείο να μπερδεύουν και τις τεχνητά φραστικές διαφοροποιήσεις τους και τις διαφορές στα χρονοδιαγράμματα, με τα οποία υποτίθεται θα υλοποιήσουν τα συντηρητικά, νεοφιλελεύθερης έμπνευσης κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ...σοβαρότητα δίνει τη θέση της στην κάλπικη παροχολογία και τούμπαλιν. Η ...αυστηρότητα εναλλάσσεται με τη φαιδρότητα, τις φιέστες, τις κορδέλες και τις χάντρες προς τους αυτόχθονες ιθαγενείς. Σε μια ιλιγγιώδη κούρσα αθλιότητας, ψεύδους και δημαγωγίας, τα κουτσά άλογα του δικομματισμού ξεδιπλώνουν όλα τα ... ταλέντα τους.

Σαν προϊόντα πολιτικής παρθενογένεσης, βγάζουν στο σφυρί το δράμα του συνταξιούχου του ΟΓΑ, η σύνταξη του οποίου ποτέ δεν ξεπέρασε το εκάστοτε κόστος της μιας πορτοκαλάδας και ενός πακέτου τσιγάρα την ημέρα. Ούτε και πρόκειται να το ξεπεράσει, ακόμα και αν υλοποιηθούν οι χάρτινες εξαγγελίες. Εξαγγελίες, που δεν αντέχουν στην παραμικρή σοβαρή κριτική. Που καταρρέουν κάτω από την απλή, απλούστατη, παρατήρηση: Αυτοί κυβερνούσαν τόσα χρόνια, γιατί δεν ανακούφισαν τον Ελληνα αγρότη; Γιατί τον θυμούνται κάθε παραμονή εκλογών; Οπως θυμούνταικαι τους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους των άλλων ταμείων, τους οποίους έχουν εξοντώσει οικονομικά. Οπως θυμούνται και τους μικρομεσαίους που "λιανίσανε". Τους άνεργους που τους πολλαπλασίασαν...

Τα "χαλινάρια" τους, όμως, ακόμα και όταν ...τάζουν, τα κρατάνε γερά τα ίδια επιτελεία εντός και εκτός της χώρας. Και αυτό φαίνεται σε κάθε τους κίνηση, σε κάθε τους λέξη, σε κάθε τους εμφάνιση. Στην ίδια ακριβώς φράση που υπόσχεται "καλύτερο κοινωνικό κράτος" ο Κ. Σημίτης, πετά με πολύ πολύ νόημα, για το τι μέλλει γενέσθαι, την ατάκα ότι "οι Ελληνες ζούνε σήμερα περισσότερο" και ...υπόσχεται "αναμόρφωση" της κοινωνικής ασφάλισης, προδιαγράφοντας την πλήρη κατεδάφισή της. Την ίδια ώρα που ο Εβερτ τάζει θέσεις εργασίας στους άνεργους, ο Μητσοτάκης προειδοποιεί ότι θα έχουμε κι άλλες ομαδικές απολύσεις. Την ίδια ώρα που υπόσχονται παροχές εκατοντάδων δισ., φροντίζουν να θυμίζουν σε όλους τους τόνους ότι στη "γωνία" περιμένει το πρόγραμμα "σύγκλισης". Δηλαδή, το πρόγραμμα σύνθλιψης των λαϊκών στρωμάτων και των όποιων κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει. Την ίδια ώρα που συναγωνίζονται στην εμπορία φιλολαϊκού προφίλ, διαγκωνίζονται για το ποιος κάνει τις "καλύτερες ιδιωτικοποιήσεις", για το ποιος είναι λιγότερο επιρρεπής στα αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων, για το ποιος εγγυάται αποτελεσματικότερα τα κέρδη της ολιγαρχίας, για το ποιος είναι πιο πειθαρχικός διεκπεραιωτής των αποφάσεων των Βρυξελλών... Ακόμα και οι φιέστες τους - όπως η σημερινή για το αεροδρόμιο των Σπάτων - έρχονται να υπογραμμίσουν την πλήρη αφοσίωσή τους στις πιο επαίσχυντες, αποικιοκρατικού χαρακτήρα, συμβάσεις.

Πίσω από τις προεκλογικές σειρήνες, κρύβονται η "Σκύλλα" και η "Χάρυβδη" του δικομματισμού. Πίσω από τις προεκλογικές προτάσεις στις συνεντεύξεις στα κανάλια, οι οποίες συνήθως διανθίζονται με ωραία λόγια για να μπερδεύεται ένας κόσμος, υπάρχει η ωμή πραγματικότητα της "επόμενης μέρας". Αυτό οφείλει να μην το ξεχάσει κανείς, μαυρίζοντας στις 22 αυτούς που μας επιφυλάσσουν ακόμα πιο μαύρες μέρες από τις 23 του Σεπτέμβρη.