Η αίσθηση που προκαλεί το μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων ψηφοφόρων είναι βάσιμη. Η έκφραση της δυσαρέσκειας από την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στα 22 χρόνια της μεταπολίτευσης, εκφράζεται πολύμορφα, επομένως, είναι φυσικό να προβληματίζει. Αλλωστε, η ψήφος είναι μια υπεύθυνη πράξη, που σχετίζεται άμεσα με τα ατομικά και κοινωνικά λαϊκά συμφέροντα. Σ' αυτές τις εκλογές, η ψήφος αποτελεί υποθήκη για το μέλλον.

Η πολιτική του δικομματισμού, ανεξάρτητα από το αν στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, αποδείχτηκε καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα. Λιτότητα μακροχρόνια, ανεργία που αυξάνεται, κλείσιμο βιομηχανικών παραγωγικών μονάδων, καταστροφή της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, για να μειωθεί το κόστος εργασίας, παράδοση της εκπαίδευσης και της υγείας στους επιχειρηματίες, αύξηση της φτώχειας και συνεχώς αυξανόμενα κέρδη για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους. Τα λεγόμενα εθνικά θέματα παραδίνονται για λύση στους Αμερικανο-ΝΑΤΟικούς και Ευρωπαίους "προστάτες", ενώ την ίδια στιγμή ελληνικός στρατός υπηρετεί το ΝΑΤΟ στη Βοσνία και ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε πολυεθνική ΝΑΤΟική Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, για να εξυπηρετηθούν τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ.

Η επόμενη μέρα ξημερώνει με τα ίδια προβλήματα και χειρότερη, από πλευράς των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Οσοι δεν έχουν αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσουν, πρέπει αβίαστα να πουν ότι η ψήφος στο δικομματισμό είναι χαμένη. Αλλά δεν αρκεί αυτό. Τα άλλα κόμματα, που προεκλογικά υπόσχονται να συμβάλουν στις καλύτερες μέρες, δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται. Ο ΣΥΝ ζητά ψήφο, να μπει στη Βουλή, για να διορθώσει το ΠΑΣΟΚ. Αλλά μέχρι τώρα δεν αντιστάθηκε, ίσα ίσα, στήριξε τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποσιώπησε το ρόλο του ΝΑΤΟ. Γίνεται Δούρειος Ιππος για το πέρασμα της ίδιας πολιτικής. Η ψήφος στο ΣΥΝ είναι χαμένη. Το ΔΗΚΚΙ επιμένει να διεκδικεί ψήφο, για να 'ρθουν οι μέρες του ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε, με τη βαριά φορολογία, την απαγόρευση των αυξήσεων και την υπογραφή της νέας συμφωνίας παραμονής των βάσεων, ενώ υπόσχεται κοινωνική συναίνεση και συνέχιση της πορείας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ΠΟΛ.ΑΝ. επιμένει εθνικιστικά, συμφωνώντας με τη ΝΔ και στα άλλα ζητήματα, ενώ υπόσχεται ότι μπορεί να συμβάλει σε κυβερνήσεις συνεργασίας ή με τη ΝΔ ή με το ΠΑΣΟΚ. Επομένως, η ψήφος σ' αυτά τα κόμματα είναι ψήφος ανοχής στο δικομματισμό, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για στήριξη παρόμοιας αντιλαϊκής κυβέρνησης.

Με τη σκέψη, λοιπόν, στην επόμενη μέρα, αλλά και τη θύμηση των 22 χρόνων δικομματισμού και τη δράση των άλλων κομμάτων, η απόφαση πρέπει να είναι μία και μόνη: Ψήφος θαρρετά στο ΚΚΕ. Στο κόμμα, που στάθηκε και είναι πάντα δίπλα στο λαό, χωρίς διακρίσεις. Στο κόμμα, που δε θα αλλάξει πολιτική και θα χρησιμοποιήσει την ψήφο δυναμικά, ενάντια στα αντιλαϊκά συμφέροντα. Στο ΚΚΕ, που, δυναμώνοντάς το, ο λαός αποκτά ο ίδιος τη δύναμη να ενωθεί, να αντεπιτεθεί για καλύτερες μέρες.