"Σε λίγες μέρες, το Νοέμβρη, είναι η επέτειος της ίδρυσης του ΚΚΕ. Ξεκινάμε το γιορτασμό των 80 χρόνων ζωής και δράσης του. Δράσης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της φτωχιάς αγροτιάς και των άλλων εργαζομένων, για ειρήνη, δημοκρατία, για την εθνική ανεξαρτησία, για μια Ελλάδα λεύτερη και λαοκρατούμενη", τόνισε ο Βασίλης Καλαματιανός στην αρχή της ομιλίας του.

Ο ομιλητής έκανε μια ιστορική αναδρομή της ίδρυσης του Κόμματος και των σκληρών αγώνων που ακολούθησαν. Ειδικά για την Πελοπόννησο,ανέφερε ότι συγκροτούνται οργανώσεις του ΚΚΕ ήδη από το 1920, αρχικά στην Πάτρα και την Καλαμάτα και πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε όλη την περιοχή, γεγονός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στις μεγάλες αγροτικές και εργατικές απεργίες στο νομό καθ' όλη τη δεκαετία του '30.

Για την περίοδο από τη μεταξική δικτατορία και μετά, ο ομιλητής τόνισε ότι "η όξυνση των προβλημάτων αυτή την περίοδο, η άνοδος του λαϊκού κινήματος σ' όλη την Ελλάδα θορύβησε την ολιγαρχία του πλούτου, που σε συνδυασμό με την παθητική στάση των αστικών κομμάτων και την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, προχώρησαν στη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Το ΚΚΕ δέχτηκε αποφασιστικό χτύπημα. Τα περισσότερα στελέχη και μέλη του βρέθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες. Η πάλη όμως ενάντια στο φασισμό συνεχίστηκε.

Και όταν η χώρα μας δέχτηκε την επίθεση του ιταλικού φασισμού, οι κομμουνιστές από τις εξορίες και τις φυλακές ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο, κάλεσαν τα στρατευμένα παιδιά και όλο το λαό, με το γνωστό γράμμα του φυλακισμένου τότε Γραμματέα της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, να αντισταθεί στους φασίστες επιδρομείς, να πει το πραγματικό "όχι"".

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ίδρυση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ και στις εκατόμβες των θυμάτων του ελληνικού λαού και τα μεταπολεμικά χρόνια. "Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ είχαν μεγάλη επιρροή και δύναμη στο λαό, απέραντο κύρος. Αυτό το γεγονός ήταν εμπόδιο στα σχέδια των αγγλοστηριζόμενων κυβερνήσεων των Παπανδρέου, Βούλγαρη, Τσαλδάρη κλπ. Εξαπέλυσαν, στηριγμένοι στους συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών κύμα τρομοκρατίας, δολοφονιών, φυλακίσεων των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Στην Πελοπόννησο είναι γνωστές οι συμμορίες και τα εγκλήματα των Μαγγανάδων και των Παυλάκηδων, στην Καλαμάτα, στο Γύθειο και τη Σπάρτη. Ηταν τέτοια η έκταση που ανάγκασαν ακόμη και την τότε κυβέρνηση να κηρύξει τους νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας σε κατάκτηση έκτακτης ανάγκης".

"Ετσι, συνέχισε, μέσα σε αυτές τις συνθήκες συνήλθε το Σεπτέμβρη του 1947 η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που αποφάσισε να μεταφερθεί το κέντρο βάρους της δουλιάς του Κόμματος στον πόλεμο. Ο ΔΣΕ αναπτύσσεται, συγκροτείται και σε πολιτικοστρατιωτική σύσκεψη το Γενάρη του 1948 ρίχτηκε το σύνθημα "Ολοι στ' άρματα, όλα για τη νίκη"".

Αναφερόμενος πιο συγκεκριμένα στην Πελοπόννησο είπε πως ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν εκεί πολλαπλάσια δυσκολότερος. "Δε λύθηκαν προβλήματα ανεφοδιασμού, η αποκλειστική πηγή ήταν από τον αντίπαλο". Ωστόσο, στις γραμμές του συσπειρώνει τρεις χιλιάδες μαχητές. Το καλοκαίρι του '48, το μεγαλύτερο μέρος είναι ελεύθερο, ενώ λειτουργεί μέχρι και Λαϊκό Διδασκαλείο.

Ο Β. Καλαματιανός αναφέρθηκε στις επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού τον Δεκέμβρη του '48 όπου "ύστερα από μάχες μέχρις εσχάτων και αφού είχε προηγηθεί εκτόπιση των κατοίκων της υπαίθρου και συλλήψεις 5.500 πολιτών, η αντίσταση του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο έπαψε να υπάρχει στις αρχές Αυγούστου του 1949. Η ανάπτυξη και δράση του ΔΣΕ σ' όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο στηρίχτηκε πριν απ' όλα στην αγάπη και υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής, στην ύπαρξη και δράση κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ την περίοδο αυτή, αλλά κύρια το διάστημα μετά τη Βάρκιζα.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα φάνηκαν οι αστείρευτες δυνάμεις του λαού, η αυτενέργεια, η πρωτοβουλία, ο ηρωισμός, η ανιδιοτέλεια, η ένταξη της προσφοράς του ατόμου στο κοινωνικό σύνολο. Ο αγώνας ανέδειξε κομματικοπολιτικά και στρατιωτικά στελέχη, λαϊκούς ηγέτες, οι περισσότεροι από τους οποίους δώσανε τη ζωή τους. Ανάμεσα στους άλλους ήταν: Η δασκάλα μας η Αθηνά Μπενέκου,οι Γκιουζέλης,Ρογκάκος,Κ. και Μ. Κανελλόπουλος,Γιαννούκος,Πρεκεζές,Κονταλώνης,Κωνστανταράκος,Καμαρινός,Μπασακίδης,Νικηταράς,Ξυδέας,Σταθάκης,Σαρηγιάννης,Πέρδικας,Πανούσης,Γεωργόπουλος,Κούτρας,Σφακιανός,Σταυρόπουλος,Παναγόπουλος,Κώνστας,Ατζακλής,Δημόπουλος,Μουλόπουλος,Τσουκόπουλος κ. ά. ".

"Ηρθαμε, συνέχισε ο ομιλητής, να τιμήσουμε τους αγωνιστές, τους ανώνυμους, αυτούς που πάλεψαν για το δίκαιο των εργατών, των αγροτών, για την ειρήνη, αυτούς που δώσανε τη ζωή τους στις απεργίες, τα συλλαλητήρια με τ' όπλο στο χέρι ή εκτελέστηκαν. Να τιμήσουμε τον άμαχο πληθυσμό. Ηρθαμε στην πλατεία, γιατί δεν έχουμε και δε θέλουμε να κρύψουμε τίποτα από τους εργαζόμενους, τη νεολαία και το λαό αυτού του τόπου. Ηρθαμε να πούμε ότι η ιστορία διαστρεβλώθηκε, ότι όπως διώχτηκαν οι Κολοκοτρωναίοι από τους γκοτζαμπάσηδες και τους ξένους, έτσι διώχτηκαν, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν οι πατριώτες στη νεότερη Ελλάδα. Ηρθαμε να πούμε την αλήθεια, ότι ο πατριωτισμός δεν αποδείχνεται με λόγια, αλλά στην πράξη. Ποια κόμματα και ποια τάξη συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, του Αγγλους, τους Αμερικανούς και ποιοι πολέμησαν τον καταχτητή; Ποιοι υπερασπίζονται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας; Αυτοί που αλυσόδεσαν την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, που παραχώρησαν βάσεις στους Αμερικανούς, που τους έδωσαν και δίνουν τη δυνατότητα να αποθηκεύουν πυρηνικά όπλα στον Αραξο και αλλού, που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο της νέας τάξης, ή το ΚΚΕ που τους αντιπαλεύει καθημερινά; Ποιοι είναι οι πατριώτες, αυτοί που καλλιεργούν το μύθο της ψωροκώσταινας και έστειλαν τα νιάτα της Ελλάδας στα σκλαβοπάζαρα ή το ΚΚΕ πουαπέδειξε τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης της χώρας;".

Τέλος, ο ομιλητής τόνισε ότι οι κομμουνιστές "θα κάνουμε ο, τι μπορούμε για ένα καλύτερο αύριο του λαού μας, για να βρουν ανάπαυση οι νεκροί μας".