Την εκπλήρωσή του, σήμερα, απαιτεί ένα ιερό καθήκον - όπως κάποτε δίκαια χαρακτηρίστηκε - τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια μετά την ανάληψή του. Το θέμα μας δεν είναι άλλο απ' τη γνωστή πλατεία, εργοτάξιο χρόνια τώρα, που βρίσκεται μπροστά απ' το παλιό Δημαρχείο της Αθήνας. Την πλατεία, που και προχτές, 12 Οκτώβρη, επέτειο της μέρας που οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν την Αθήνα από τους ναζί, περιστοιχίζονταν από ταμπέλες με το όνομα ενός υμνητή του Χίτλερ, του Κοτζιά.

Το καθήκον είναι το όνομά της, αφιέρωμα στην ηρωική Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων, που παρά την αποφασιστικότητα δύο τουλάχιστον δημοτικών αρχών, δεν της δόθηκε στην πραγματικότητα, παρά για δύο μόλις μήνες και δεκαεννιά μέρες!

Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε - όλοι όσοι είχαν ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη πλατεία και ο Δήμος Αθηναίων ακόμα - ότι επισήμως ονομαζόταν πλατεία "Εθνικής Αντίστασης" και μόνον από παραδρομή ή από σκόπιμη αυθαιρεσία αναφερόταν ως πλατεία "Κοτζιά". Η έρευνα, στην οποία εκ των πραγμάτων οδηγηθήκαμε, απ' τη μια διέψευσε όλους, παράλληλα όμως επανέφερε επιτακτικά το τριαντάχρονο αίτημα να τιμήσει η Αθήνα την Εθνική Αντίσταση "προσφέροντάς της" την πλατεία της.

Δεν αποτελεί, έτσι, παρά εξαίρεση το φωτεινό διάλειμμα από τις 28 του Σεπτέμβρη έως τις 17 του Δεκέμβρη 1977, όταν το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων,με την 724 πράξη του, την ανακήρυξε πλατεία Εθνικής Αντίστασης,απόφαση την οποία ακύρωσε στη συνέχεια ο διορισμένος νομάρχης Αττικής, κατ' εντολήν του καραμανλικού υπουργείου Εσωτερικών, επαναφέροντας την κατά την κρίση του "κατάλληλη" προηγούμενη ονομασία της. Η πλατεία φέρει από τότε το... κατάλληλο όνομα του δημάρχου Κωνσταντίνου Κοτζιά,ενός από τους θεμελιωτές της 4ης Αυγούστου. Του ίδιου ακριβώς ανθρώπου, για τον οποίο ο Γιώργος Σεφέρης σημειώνει στον 1ο τόμο των "Πολιτικών Ημερολογίων" του, ότι ήταν πεμπτοφαλαγγίτης,σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ταμπακόπουλου,υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης του 1941 προς τον συνάδελφό του υπουργό Προπαγάνδας.