Είναι τέτοια η βαρύτητα των γεγονότων που συνοδεύουν αυτή την ιστορία μέσα στο χρόνο, ώστε μοιάζει αδιανόητο πώς "κείται" ακόμα σκονισμένη απ' τις δεκαετίες, ανάμεσα στις χιλιάδες κιτρινισμένες σελίδες του αρχείου των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου των Αθηναίων.

Εμείς θα σταματήσουμε εδώ. Οσο για την υποχρέωση απέναντι στην ιστορία της πόλης, που απομένει να εκπληρωθεί από το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο, ας υπενθυμίσουμε τα λόγια του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη,που διάβασε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος,δημοτικός σύμβουλος τότε, στην ιστορική συνεδρίαση της 12ης Οκτώβρη 1976:

"Δεν έχεις καιρό. Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να πεθάνεις, για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου, θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τα αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη... Σα να 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής τους. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος".