Ωρα 4.15 χτες το απόγευμα.Τα πρώτα τρακτέρ της φάλαγγας, στην κεφαλή της οποίας βρίσκονται τα μέλη της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα,φτάνουν στα Τέμπη.Κι όμως. Από το μπλόκο της "Βιοκαρπέτ", σε μια απόσταση 25 χιλιόμετρα περίπου, τρακτέρ τώρα ξεκινούν! Ενα τεράστιο "φίδι" κινείται επί της Εθνικής οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης. Αργά, με τα φώτα αναμμένα. Με τραγούδια που ακούγονται από τα μεγάφωνα. Με κορναρίσματα. Μια πορεία ατέλειωτη, σε τρακτέρ και σε χρόνο.

Ωρα 1.45 μετά το μεσημέρι.Πρώτοι ξεκινούν οι Τρικαλινοί αγρότες, από το μπλόκο της οδού Βόλου,μ' επικεφαλής τον Σπύρο Τσιοτινό.Ακολουθούν οι Φαρσαλινοί και μετά οι Λαρισαίοι από το μπλόκο του Συκουρίου.Κι ύστερα οι Καρδιτσιώτες από το μπλόκο της "Βιοκαρπέτ".

Ωρα 6.30, απόγευμα.Νύχτωσε κι ακόμα να φτάσουν όλα τα τρακτέρ στα Τέμπη. Και πού να χωρέσουν όλα εκεί; Χιλιάδες. Μερικά περνούν τα διόδια.

Μια διαδρομή που διήρκεσε πέντε και πλέον ώρες, με τρακτέρ να κινούνται στην Εθνική οδό. Για να δείξουν τη δύναμή τους. Για να διαδηλώσουν το δίκιο τους. Για ν' απαντήσουν με ένα υπεύθυνο και θαρραλέο "ΝΑΙ" στο προκλητικό κι ανεύθυνο "ΟΧΙ" της κυβέρνησης. Μια διαδρομή κλιμάκωσης της πάλης τους. Το έχουν δηλώσει. Είχαν προειδοποιήσει. Αν δεν τους πήραν στα σοβαρά, "κακό του κεφαλιού τους". Αν νομίζουν πως θα υποχωρήσουν, γελιούνται. Αν σκέφτονται να τους τρομοκρατήσουν, θα την πάθουν.

Το τεράστιο κομβόι στην Εθνική οδό δε σταμάτησε χτες. Εφτασε στον προορισμό του. Πώς να σταματήσει; Ποιοι μπορούν να σταματήσουν το πάθος του αγώνα. Ποιοι έχουν το ανάστημα να σταματήσουν το δίκιο της οργής και την οργή του δίκιου;

Δώδεκα μέρες.Στα μπλόκα της "Βιοκαρπέτ", της Βόλου, του Συκουρίου, κι από χτες στα Τέμπη. Εκεί στη "μέση" της Ελλάδας. Για να γίνουν τώρα τα Τέμπη ο πομπός των μηνυμάτων του αγώνα. Για να γίνουν ο νέος χώρος λαϊκής συμπαράστασης στην πάλη της αγροτιάς. Το νέο σημείο αναφοράς της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης.

Εβλεπες τα χιλιάδες τρακτέρ να κινούνται στην Εθνική οδό και καταλάβαινες ότι η αγροτιά μας δε θα σκύψει το κεφάλι. Ακουγες τη βουή και τα κορναρίσματα κι αντιλαμβανόσουν πως τούτοι οι αγωνιστές δεν ξέρουν να προσκυνάνε. Αγνάντευες από τα διόδια των Τεμπών τις τριπλές σειρές των ατέλειωτων τρακτέρ να έχουν στρατοπεδεύσει και συνειδητοποιούσες πως δεν μπορεί παρά αυτή η μάχη να φέρει αποτελέσματα. Μιλούσες με τους ξωμάχους κι ένιωθες τη φλόγα του αγώνα να σε κυριεύει.

Πέντε ώρες χτες πορεία με τα τρακτέρ στην Εθνική οδό. Τι είναι πέντε ώρες μπροστά στον ατέλειωτο χρόνο της δουλιάς στο χωράφι, της αναμονής να μεγαλώσουν τα φυτά, της αγωνίας τι θα σοδέψουν, της προσμονής πότε θα πληρωθούν. Τι είναι πέντε ώρες μπροστά στο άγχος για το άδηλο μέλλον των παιδιών τους, στο αγκομαχητό των γονιών τους να ζήσουν με τα ψίχουλα της σύνταξης, στη γλυκιά ελπίδα να μείνουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν τη γη τους; Κι, όμως, αυτές οι πέντε ώρες πορείας είναι πάρα πολύ σημαντικές. Είναι πορεία στην επιβίωση, στην αξιοπρέπεια, στη λεβεντιά, στον αγώνα, στο μέλλον.

Από σήμερα η Ελλάδα στήνει το αυτί της ν' ακούει τη φωνή των Τεμπών. Σήμερα, η κυβέρνηση δέχτηκε την πρώτη ήττα της στη νέα αναμέτρηση με τη μαχόμενη αγροτιά. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Και τώρα. Και μετά. Ο αγώνας των αγροτών θα είναι σκληρός, πολύμορφος, μακροχρόνιος και τελικά νικηφόρος.