Η νέα κρίση, με επίκεντρο και πάλι τη Βραζιλία, φέρνει στην επιφάνεια τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν από την εισαγωγή του ΕΥΡΩ και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η διοίκηση της ΕΚΤ αντιμετωπίζει την πρώτη "πρόκληση", αφού καλείται να πάρει μέτρα "προστασίας" του κοινού νομίσματος με τη μείωση του επιτοκίου. Ηδη χτες οι φήμες για πιθανή αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων προκάλεσαν απαισιοδοξία, αφού μια τέτοια εξέλιξη θα μείωνε τα περιθώρια πτώσης του ευρω-επιτοκίου. Χτες, εξάλλου, η διοίκηση της ΕΚΤ με έκθεσή της για τον τραπεζικό τομέα επισημαίνει κινδύνους από την Ασία, τη Ρωσία και την Ιαπωνία.

Η Γερμανία, αλλά και η Γαλλία ζητούν τη μείωση του ευρω-επιτοκίου. Ειδικότερα από την πλευρά της Γερμανίας προβάλλεται η αναγκαιότητα της μείωσης των επιτοκίων, ανεξάρτητα από την πορεία ανάπτυξης και αυτό γιατί θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, η οποία σημειώνει και πάλι μεγάλη αύξηση. Ομως μια μείωση του ευρω-επιτοκίου, που μπορεί να "ανακουφίζει" τους κυβερνώντες, τη Γερμανία, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πολλά και σοβαρά προβλήματα στις οικονομίες των χωρών που βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης. Οι χώρες αυτές προτείνουν να γίνει η μείωση του επιτοκίου μόνο εφόσον υπάρξει επιβράδυνση των οικονομικών ρυθμών. Γι' αυτή την κατηγορία χωρών η μείωση του επιτοκίου θα έχει σαν συνέπεια την αναζωπύρωση του πληθωρισμού και τη μεγάλη αύξηση του ελλείμματος.

Το γεγονός ότι ένα και το ίδιο μέτρο, όπως είναι η μείωση του ευρω-επιτοκίου, έχει διαφορετικές επιπτώσεις στις οικονομίες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης, αναδεικνύει ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην προσπάθεια των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δώσουν κοινές απαντήσεις στα θέματα που ανακύπτουν από την ανισόμετρη ανάπτυξη των χωρών - μελών. Αποδεικνύει ακόμη τον πραγματικό χαρακτήρα της "σύγκλισης", που είναι μόνο ονομαστική και όχι πραγματική. Βέβαια, κάποια στιγμή και όταν ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι, η διοίκηση της ΕΚΤ θα καταλήξει σε μια απόφαση, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόφαση αυτή θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και τα συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως τον γερμανο-γαλλικό άξονα. Ομως μια τέτοια εξέλιξη θα οξύνει ακόμη περισσότερο τις αντιθέσεις στους κόλπους της ΕΕ, πυροδοτώντας και πολιτικές εντάσεις.

Ούτως ή άλλως τίθεται επί τάπητος το θέμα της διαχείρισης των κρίσεων και καταδεικνύεται ο κίνδυνος από την εκδήλωση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με συνέπειες και για την ίδια τη συνοχή του συνολικού οικοδομήματος της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.