Μέγα πλήθος, μέγα πάθος. "Μυημένοι" στην οργανωμένη πάλη και μη, νέοι και γέροι, εργάτες και άνεργοι. Ηταν όλοι εκεί, στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά, σε πολλές πλατείες σε πολλές πόλεις της χώρας. Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν "Ειρήνη και δουλιά ζητά η εργατιά", απαίτησαν "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία" και "Εξω το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια". Χιλιάδες άνθρωποι θυμήθηκαν και τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο όλους όσοι έδωσαν το αίμα τους για καλύτερη ζωή. Χιλιάδες άνθρωποι ανανέωσαν την υπόσχεση για νέους πιο δυναμικούς αγώνες, μέχρι να δικαιωθούν τα οράματα της Πρωτομαγιάς, τα οράματα της εργατικής τάξης, τα οράματα του λαού...

Κάθε σύνθημα, κάθε άρμα, κάθε πανό και ένα μήνυμα και ένα αίτημα. Ευρηματικά, έξυπνα, σκληρά, αλλά και ελπιδοφόρα. Οι νέοι στην πρώτη γραμμή, γεμάτοι δύναμη και πάθος, όπως αρμόζει στα νιάτα, βροντοφώναξαν πως "Εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία"! Στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα, και οι οικοδόμοι, το άρμα τους συγκλονιστικό. Ενα σχολικό, χτυπημένο από ΝΑΤΟικούς πυραύλους, με ομοιώματα νεκρών παιδιών να κείτονται στο εσωτερικό του και ένα ερώτημα γραμμένο: "Μπορεί να είναι αυτό το μέλλον των παιδιών μας;"!

Λίγο πιο κάτω ένα άλλο πανό, του ΠΑΜΕ Νοτιοανατολικών συνοικιών, σκληρό, ανατριχιαστικό, αποτύπωνε όμως την αλήθεια, την πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι Γιουγκοσλάβοι, χτες οι Ιρακινοί, αύριο κάποιος άλλος. Στο κέντρο του με μαύρη μπογιά ήταν γραμμένο "ΝΑΤΟ, 50 χρόνια ανθρωπιστικής βοήθειας", τριγύρω κολλημένα παιδικά ματωμένα ρούχα...

Δύο ακόμη άρματα, των εμποροϋπαλλήλων - ιδιωτικών υπαλλήλων και του ΠΑΜΕ, "έδειχναν" τον άλλο δρόμο, το δρόμο που οδηγεί στην ειρήνη, την αδελφοσύνη και τη φιλία μεταξύ των λαών. Στο πρώτο απεικονίζονται τα Βαλκάνια και οι λαοί τους, ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, υψώνουν ανάστημα και σπάνε ένα ΝΑΤΟικό πύραυλο, σπάζοντας ουσιαστικά ό,τι αυτός συμβολίζει. Στο δεύτερο άρμα, το σύμβολο της ειρήνης, ένα ολόλευκο περιστέρι, "γεννιέται" μέσα από τις φλόγες των πυραύλων που καίγονται.

Ηταν μια ξεχωριστή Πρωτομαγιά.