Ηταν λίγο μετά τις 7 το βράδυ όταν οι κόκκινες σημαίες άρχισαν να "αγκαλιάζουν" ασφυκτικά την πλατεία Κάνιγγος, όπου πραγματοποιήθηκε η μαζικότατη προσυγκέντρωση των οικοδόμων, των μηχανικών, των δικηγόρων, των εργαζομένων στην υγεία και πολλών άλλων κλάδων, καθώς και των κατοίκων των νοτιοανατολικών συνοικιών και του 2ου Διαμερίσματος της Αθήνας.

Μισή ώρα αργότερα τα πανό υψώνονταν στη Χαλκοκονδύλη. Στην κεφαλή αυτό της Αχτίδας Οικοδόμων που το κρατούσαν τρία νέα παιδιά με χέρια σκληρά, δουλεμένα, ποτισμένα από το τσιμέντο της οικοδομής, όχι πάνω από 25 χρόνων. Ακολουθούσαν τα πανό της Εργατοϋπαλληλικής Αχτίδας της ΚΟΑ, του 2ου Διαμερίσματος, της Αχτίδας Νοτιοανατολικών συνοικιών, όλα τα συνθήματα που αποτυπώνονταν στα πανό, κατέληγαν σε δύο λέξεις: Τώρα ΚΚΕ!

Λίγη ώρα αργότερα το ανθρώπινο ποτάμι ξεχυνόταν στην οδό Πατησίων και τράνταζε τον τόπο βροντοφωνάζοντας: "Ισχυρό ΚΚΕ, αντεπίθεση λαέ" και "Εργάτες - αγρότες - φοιτητές, με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές". Ακούραστα το ένα σύνθημα διαδεχόταν το άλλο, τα αντιπολεμικά αισθήματα των συγκεντρωμένων αποτυπώθηκαν στα συνθήματα "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία, εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία" και "Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν". Και η φωνή υψωνόταν ξανά και ξανά δονώντας την Πατησίων στο σύνθημα "Το ΝΑΤΟ σκοτώνει αμάχους και παιδιά, στο έγκλημα μαζί του και η κεντροαριστερά".

Κάθε στιγμή η μαχητικότατη πορεία γινόταν μεγαλύτερη, από νέους ανθρώπους που προσχωρούσαν σ' αυτή, αλλά και σμίγοντας με τους διαδηλωτές άλλων προσυγκεντρώσεων. Τα κόκκινα λάβαρα όλο και πιο πολλά, έσχιζαν τον αέρα. Η πορεία διά μέσου της Βασιλέως Ηρακλείου και της Μαυροματαίων έφτασε στο Πεδίον του Αρεως καταχειροκροτούμενη από τους ήδη συγκεντρωμένους εκεί.