Είναι στιγμές, που ο καθένας μας καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην "αρετή και την κακία", ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ντροπή, ανάμεσα στην αντίσταση και την υποταγή. Για πολλούς από μας, αυτή η στιγμή έφθασε. Ανήκω σ' εκείνους που ανέχθηκαν πολλά, υπέμειναν περισσότερα, συνέχιζαν μέχρι την ύστατη στιγμή να ελπίζουν. Πολλά χρόνια στήριζα τη ΝΔ, πεισμένη πως εκεί είναι η θέση μου, η θέση όλων των πατριωτικών δυνάμεων της χώρας. Πίστευα στο ευρωπαϊκό όνειρο, ελπίζοντας πως η θέση της χώρας μας θα καλυτέρευε μέσα στην "πολιτισμένη" και αναπτυγμένη Ευρώπη και πως, επιτέλους, θα απολαμβάναμε όσα αξίζαμε.

Ομως, οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών διέλυσαν αυτές τις αυταπάτες. Μέσα σε λίγους μόνο μήνες, το όραμα αυτό κατέρρευσε, κουρελιάστηκε από τη σκληρή πραγματικότητα. Με φρίκη είδαμε την Ευρώπη "της δημοκρατίας και των ανθρώπινων αξιών" να γυρνά την πλάτη σ' ένα λαό, που αγωνίζεται να σπάσει τις αλυσίδες του και να παραδίδει εν ψυχρώ τον ηγέτη του στους δημίους του.Είδαμε τα περισσότερα κόμματα της χώρας μας να δικαιολογούν αυτή την πράξη, στο όνομα του "ρεαλισμού" και της "λογικής". Λίγο αργότερα, η ίδια Ευρώπη, που αυτοαναγορεύεται σε "προστάτη της ελευθερίας και της δημοκρατίας", βύθισε στο αίμα έναν ολόκληρο λαό, που το μόνο του "έγκλημα" ήταν πως ήθελε να είναι νοικοκύρης στον τόπο του.Οι "έξυπνες βόμβες" της ..."ελευθερίας" σκοτώνουν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους, ξεχαρβαλώνουν τη Γιουγκοσλαβία και όλοι οι "ανθρωπιστές" της Ευρώπης δικαιολογούν αυτή τη σφαγή. Η Ελλάδα, που γέννησε τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, εξευτελίζεται από τους ηγέτες της, οι οποίοι τη μετατρέπουν σε συνένοχο των δολοφόνων.Και πάλι τα περισσότερα κόμματα δικαιολογούν αυτή τη γενοκτονία στο όνομα του "ρεαλισμού" και της "λογικής".

Ομως, χιλιάδες πολίτες, που μεγαλώσαμε με τα ιδανικά της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, τα ιδανικά των "300" του Λεωνίδα, τα ιδανικά του '21 και του"ΟΧΙ", δεν αντέχουμε άλλο αυτόν το "ρεαλισμό". Αναζητήσαμε ξανά την αξιοπρέπεια και την περηφάνια που μας έκλεψαν και βγήκαμε στους δρόμους, καταδικάσαμε το έγκλημα και φτάσαμε έξω από τις ΝΑΤΟικές βάσεις, καταγγέλλοντας τους φονιάδες των λαών.Σ' αυτό μας τον αγώνα, ψάχναμε ένα φίλο, ένα σύμμαχο, ένα συναγωνιστή. Και, τότε, είδαμε δίπλα μας να ανεμίζουν οι κόκκινες σημαίες με τα σφυροδρέπανα, που τις κρατούσαν άνθρωποι που είχαν την ίδια απόφαση με μας.Αυτοί, που κάποιοι κάποτε μάς έλεγαν πως είναι "ανθέλληνες" και "προδότες". Και τότε καταλάβαμε το ψέμα που μας πότιζαν τόσα χρόνια. Ενωθήκαμε με τους "προδότες", που υπεράσπιζαν την αξιοπρέπεια και την τιμή του λαού μας, δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη ενάντια στον πόλεμο μαζί τους.

Τώρα πια, ξέρουμε. Για όλους εμάς, που θέλουμε να μείνουμε στο παρόν για να σώσουμε "οτιδήποτε αν σώζεται" και να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, υπάρχει διέξοδος.Υπάρχει ο δρόμος της συστράτευσης και της αντίστασης. Γι' αυτό καλούμαστε όλοι να ακολουθήσουμε την ανυπότακτη καρδιά μας.Να συνεχίσουμε και να τιμήσουμε τους φιλειρηνικούς αγώνες που δώσαμε. Να ρίξουμε ΚΟΚΚΙΝΟ στη νύχτα του ραγιαδισμού και της εθελοδουλίας. Να δώσουμε ψήφο αξιοπρέπειας, ψήφο αντίστασης, ΚΟΚΚΙΝΗ ψήφο στο πλατύ ενωτικό, πατριωτικό ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

Τέτη ΤΖΑΜΑΛΟΥΚΑ

δικηγόρος, Πάτρα