Διάφορες πλευρές της εκλογικής μάχης βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης που είχε χτες, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, με τους εκπροσώπους του Τύπου.

Σχετικά με το πώς αντιμετωπίζει το ΚΚΕ το δίλημμα που θα τεθεί στο λαό σε περίπτωση επανάληψης των εκλογών, λόγω μη αυτοδυναμίας, σημείωσε:

-- «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δε χαράζει την πολιτική του, βάζοντας την κάλπη πάνω απ' όλα, παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της κάλπης παίζει σημαντικό ρόλο.

Αυτό που το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας βλέπει πριν απ' όλα είναι τι συμφέρει το λαό. Και δεύτερον, γιατί γενικά δε φτάνει να λες τι συμφέρει το λαό, αλλά τι μπορεί να δυναμώσει την οργάνωση του λαού, το λαϊκό κίνημα, τις κοινωνικές του πολιτικές συμμαχίες, το άνοιγμα δρόμου προς τα μπρος.

Ας πούμε ότι γίνεται και νέα εκλογική μάχη. Τότε βεβαίως το δίλημμα θα είναι μεγάλο. Εμείς ακριβώς και στη νέα εκλογική μάχη, ακόμα πιο καθαρά, θα ζητήσουμε από το λαό να διευρύνει τη νίκη του. Πιθανόν ένα μέρος του λαού να θέλει ακόμα περισσότερες εμπειρίες, ας τις πάρει τις εμπειρίες του, τι να κάνουμε εμείς.

Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι δυναμώνει σήμερα η πεποίθηση ότι ο λαός κοιτάζει μπροστά και πρέπει να ξεκολλήσει από τα δύο κόμματα. Και δεν πρόκειται να κάνουμε καμία κίνηση που να αναστείλουμε τον απεγκλωβισμό.

Οποιος σήμερα, στο όνομα της ιδιοτέλειας - ό,τι πάρω σ' αυτή τη μάχη, μην έχω δεύτερη και χάσω ή μη μείνω και εκτός Βουλής - βάλει το παραμικρό εμπόδιο στη συνειδητοποίηση του λαού, νομίζω θα έχει κάνει πολύ μεγάλη ζημιά.

Εμείς αυτό κοιτάμε. Θέλουμε να βοηθήσουμε το λαό να καταλάβει ότι δεν έχει να φοβάται τίποτα. Εχει δύναμη, να την ανακαλύψει, να τη χρησιμοποιήσει και τότε θα καταλάβει ότι ο αντίπαλος δεν είναι τόσο δυνατός όσο φαίνεται.

Με τίποτα δε θα προτάξουμε την κάλπη του ΚΚΕ σε σχέση με την ανάγκη ο λαός να αποκτήσει τη θετική, καμιά φορά και την αρνητική εμπειρία, για το τι πρέπει να κάνει από εδώ και μπρος».

Σε άλλη ερώτηση, σχετικά με το αν το ΚΚΕ θεωρεί ότι η ψήφος στα μικρότερα κόμματα είναι χαμένη, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Πριν απ' όλα - κι αυτό ήταν το κύριο βάρος της ομιλίας - χαμένη ψήφος είναι στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Από ποια άποψη; Ακόμα και αν τους ψηφίζεις, γιατί ελπίζεις ότι μπορεί να διορθωθούν. Αυτοί δεν αλλάζουν, αυτό είναι και το σύνθημά μας. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε. Και επομένως δεν έχεις καμία ελπίδα. Εχεις αυταπάτες, χαμένη ψήφος.

Βεβαίως, αυτοί που τους πιστεύουν, γιατί έχουν συμφέροντα, καλά κάνουν και τους ψηφίζουν. Χαμένη ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ είναι η λαϊκή ψήφος. Κερδισμένη ψήφος είναι των βιομηχάνων, των τραπεζιτών ή των θυλάκων που διαφθείρουν και τους χρησιμοποιούν ως αγωγούς ρουσφετολογίας, υπάρχουν και πολλοί άλλοι που έχουν συμφέρον από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτούς είναι κερδισμένη ψήφος, για το λαό είναι χαμένη.

Εάν θέλεις να δώσεις ψήφο, όπου στηρίζεις το λαϊκό κίνημα στην πάλη του κατά της δικομματικής εναλλαγής πρέπει να πάει σ' εκείνο το κόμμα που έχει καθαρή θέση απέναντι στο δικομματισμό και το διπολισμό. Μη μένουμε στο δικομματισμό, υπάρχει και ο διπολισμός. Η κερδισμένη ψήφος είναι αυτή που πάει στο ΚΚΕ.

Στις 17 μπορεί να υπάρξουν και κόμματα και πολιτικοί που σου λένε την έχω την ψήφο, τώρα μπορώ να τη χρησιμοποιήσω όπως θέλω, στο όνομα του "Α" ή "Β". Μ' αυτήν την έννοια, βεβαίως, είναι χαμένη η ψήφος, με την έννοια ότι δεν πάει σε μια πραγματικά ριζοσπαστική, αντιδικομματική πολιτική. Πάει στην πολιτική τού ναι μεν, αλλά. Για να μην πω τίποτε άλλο και χωρίς να θέλω να εξισώσω τα δύο κόμματα μεταξύ τους, δε λέω ότι είναι τα ίδια.

Βεβαίως, κερδισμένη είναι αυτή που θα πέσει στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, κερδισμένη για το λαό. Και να το τελειώσω, δεν είναι μια αποταμίευση του ΚΚΕ. Σας λέω ειλικρινά, το βράδυ των εκλογών, εάν έχουμε μια θεαματική άνοδο, δεν ξέρω αν ο λαός το πρώτο που θα δει, είναι να χορεύουμε, θα μας δει μ' αυτό που λέμε το αίσθημα της πολύ μεγάλης ευθύνης, ότι πρέπει να ανταποκριθούμε.

Και να ανταποκριθούμε όχι στην ψήφο των κομμουνιστών. Να ανταποκριθούμε στην ψήφο ανθρώπων που μας ψήφισαν έχοντας και διαφωνίες, αλλά μας εμπιστεύτηκαν. Και όταν σε εμπιστεύεται κι αυτός που μπορεί να έχει και κάποιες διαφωνίες μαζί σου η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη.

Εμείς νιώθουμε ότι μπορούμε να αναλάβουμε ευθύνες, σε συνδυασμό με τη λαϊκή πάλη, την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία. Λοιπόν, κερδισμένη - το λέμε - είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Δεν είμαστε "φιλάνθρωποι" να πούμε, δε βαριέσαι. Με όρους φιλανθρωπίας δεν μπορεί να γίνεται πολιτική.

Ας ξεκαθαρίσουν τα άλλα κόμματα τη θέση τους όχι προεκλογικά - δε μετράει τόσο - ας την είχαν ξεκαθαρίσει πριν, δεν ξέρω τι θα κάνουν μετεκλογικά».

Σχετικά με τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τη συμμετοχή σ' αυτές των «μικρότερων» κομμάτων και την αποτελεσματικότητά τους, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:

«Ξαναλέω και ξανατονίζω ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δρα με βάση κάποιες αρχές και κάποιες θέσεις τις οποίες προβάλλει στο λαό. Δεν μπορεί αυτές να τις απεμπολά γιατί ενδεχομένως η απεμπόληση μιας θέσης, μπορεί να του φέρει κάποιες ψήφους. Αυτό για μας δεν είναι κέρδος.

Δεν αρνούμαστε ότι θέλουμε άνοδο της εκλογικής μας δύναμης. Από καλύτερες θέσεις να συμβάλλουμε στην πάλη του λαού. Δεν το αρνούμαστε αυτό. Αν θέλετε και από μια πλευρά γιατί αισθάνεσαι ότι έχεις ένα αποτέλεσμα στη δράση σου - αρκεί να μην το βλέπεις με ιδιοτέλεια - και αυτό σε ικανοποιεί.

Υπάρχουν και οι εφήμεροι ψήφοι. Καλοί είναι αυτοί, αλλά όταν αυτοί οι εφήμεροι ψήφοι παραπλανούν το λαό και τον κοροϊδεύουν, τότε δε νομίζω ότι μας αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά ή αξίζει στο λαό.

Να πω τώρα συγκεκριμένα. Η κριτική μας απέναντι στο Συνασπισμό και στο ΛΑ.Ο.Σ. ή σε όποιον άλλον, ειλικρινά σας λέω, δε βασίζεται μόνο στο τι λένε στην προεκλογική περίοδο.

Στην προεκλογική περίοδο, ένα κόμμα μπορεί να πει φραστικά πάρα πολύ ωραία πράγματα, μπορεί βεβαίως να διολισθήσει κάτω από την πίεση και το άγχος και να πει και τα χειρότερα. Κρίνουμε τα κόμματα μέσα από μια ολόκληρη πορεία. Δεν μπορείς να κρίνεις ούτε από μια δήλωση, ούτε τίποτα, δεν είναι και σωστό. Μπορεί και μια δήλωση να είναι και λίγο ατυχής στη συγκεκριμένη στιγμή.

Για το Συνασπισμό, ξέρουμε το πρόγραμμά του. Το πρόγραμμά του, θα σας το πω καθαρά, έχει αιχμές θετικές που κι εμείς τις έχουμε. Ως σύνολο όμως, το πρόγραμμά του εκφράζει τις ανάγκες ενός τμήματος - να το πω κοινωνικό στρώμα, πέστε το και έτσι, δεν είναι ακριβώς, αλλά εν πάση περιπτώσει - ενός στρώματος εργατοϋπαλλήλων που έχουν σχετικά καλά εισοδήματα. Δουλεύουν κυρίως στη Δημόσια Διοίκηση και στα πανεπιστήμια. Δεν έχουν ακόμα πληγεί οικονομικά, αύριο μπορεί να πληγούν. Και οι άνθρωποι αυτοί έχουν την ανάγκη, να το πω έτσι, μιας βελτίωσης της ποιότητας ζωής σε θέματα πολιτισμού ή οικολογίας. Είναι σωστά αυτά που λένε, δε λέμε ότι είναι όλα λάθος.

Ωστόσο, μέσα σε αυτό το πρόγραμμα δεν υπάρχει αυτό που λέμε αντίθεση, ρήξη στο πεδίο της οικονομίας. Δεν μπορεί να μιλάς για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων δίχως μια διαφορετική πολιτική στο πεδίο της οικονομίας και κατά συνέπεια και στην οικονομική πολιτική.

Και μην ταυτίζουμε πεδίο οικονομίας και οικονομική πολιτική. Η οικονομική πολιτική καθορίζεται από την πολιτική που έχεις στο πεδίο της οικονομίας. Εδώ ο Συνασπισμός δεν κάνει τομή. Μπορεί να κάνει τομές σε διάφορα ζητήματα επιμέρους. Μπορεί να έχει πολύ ωραίες ιδέες, αλλά στην πολιτική το κάθε κόμμα κρίνεται από τη γενική γραμμή πλεύσης.

Εχει ισχυρούς δεσμούς συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα σε κρίσιμες αποφάσεις, όπως στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κ.λπ., η συνθήκη τάδε δεν είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη, τη συνθήκη Μάαστριχτ την ψήφισε. Ενα ναι μεν αλλά. Ενα μπέρδεμα. Τέλος, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι τμήμα της κρατικής εξουσίας. Δεν μπορείς να έχεις πολιτική ρήξης με το δικομματισμό και να συνδιοικείς χρόνια, είτε με συνεργασία είτε χωρίς συνεργασία, αλλά να συνδιοικείς στην ουσία.

Και κρατήστε σημείωση ότι ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο και στον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στο δικομματισμό και στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Πολύ σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα μετά τον "Καποδίστρια 1" που ο Συνασπισμός τον ψήφισε και τον υπερασπίζεται.

Να πάρουμε άλλα θέματα στη διεθνή πολιτική και τη στάση του Συνασπισμού. Πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας: "Οχι στον πόλεμο - όχι στην εθνοκάθαρση". Ιράκ: "Οχι στον πόλεμο - όχι στην τρομοκρατία". Δηλαδή, υιοθετούσε ένα σύνθημα του ιμπεριαλισμού - να το πούμε - που αδυνάτιζε την κυρίαρχη θέση. Προεκλογικά τι λέει; Να ηττηθεί η Νέα Δημοκρατία να χάσει ο δικομματισμός. Αυτό μεταφράζεται να βγει το ΠΑΣΟΚ.

Αν θέλεις να καταλάβει ο λαός ότι πρέπει να χτυπήσει τη δικομματική και τη διπολική εναλλαγή, δεν μπορείς να αρχίζεις ότι βάζω σε μια ζυγαριά ποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Δικαίωμά σου να έχεις μια γνώμη.

Επομένως, είναι μια μακρόχρονη πολιτική. Υπάρχει μια διεθνής εμπειρία που λέει ότι οι πρώην δεν κατάφεραν ποτέ να είναι συνεπείς. Είδατε πού κατάντησε ο Γκορμπατσόφ. Δεν ταυτίζω κανέναν με τον Γκορμπατσόφ, λέω οι πρώην δεν κατάφεραν ποτέ ούτε οι ίδιοι να αυγατίσουν, ούτε το λαό να τον βοηθήσουν, ακριβώς γιατί είναι πρώην».

Για το αν αποκλείει το ΚΚΕ κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας, αλλά και με ποιο ποσοστό θα είναι ικανοποιημένο, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι όσο ο λαός είναι στην αντίσταση με την έννοια ότι υλοποιείται μια αντιλαϊκή πολιτική, άρα είναι στην αντιπολίτευση να το πω καλύτερα, θα είμαστε κι εμείς στην αντιπολίτευση. Αμα ο λαός θέλει την απώλεια αυτοδυναμίας να την αξιοποιήσει και ν' ανοίξει ένας δρόμος προς τα εμπρός, θα είμαστε κι εμείς στο άνοιγμα του δρόμου προς τα εμπρός.

Οποιαδήποτε συμμετοχή του Κόμματος σε τέτοιες κυβερνήσεις, σημαίνει ανάσχεση του λαϊκού κινήματος. Ξέρουμε ότι θα βγει μια κυβέρνηση. Θα την φτιάξουν την κυβέρνηση, υπάρχουν πρόθυμοι. Ας υπάρχει κι ένα κόμμα το οποίο ακριβώς σταθερά μένει στο λαϊκό μετερίζι, με τις αδυναμίες που έχουμε, δε λέω ότι είμαστε οι τέλειοι.

Να πω και κάτι άλλο: Λένε ότι άμα μπει ένα μικρό κόμμα, θα πιέζει το μεγαλύτερο. Μα εδώ, αυτά τα κόμματα δεν τα πιέζει ούτε το λαϊκό κίνημα. Πώς δηλαδή; Οπως πιέσανε οι Πράσινοι στη Γερμανία; Δηλαδή, ποιοι πίεσαν; Οι Πράσινοι έκαναν υποχώρηση και στα θέματα της περιβαλλοντικής πολιτικής.

Ξέρετε τι γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις; Το αντίθετο θα γίνει. Αυτά τα κόμματα που μπήκαν στις κυβερνήσεις - αυτό έδειξε η ιστορία - αν είχαν και πέντε προοδευτικά συνθήματα τα εγκατέλειψαν. Εδώ μιλάμε για κομμουνιστικά κόμματα με μια πολύ μεγάλη παράδοση, κι όχι κόμματα που έγιναν τη δεκαετία του '90 και τη δεκαετία του 2002. Κόμματα με μεγάλη εμπειρία, που είχαν 25% και 30% δύναμη εκλογική, που είχαν ισχυρές θέσεις μέσα στο εργατικό κίνημα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Θα σας πω και κάτι άλλο: Μπορεί μέσα από μια καλή συμμαχία προσωρινά ένα κομμουνιστικό κόμμα να χάσει και κάποιες δυνάμεις, γιατί υπάρχει και αυτή η τάση, να πηγαίνω με αυτόν που μου λέει ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Μπορεί. Αλλά, ταυτόχρονα, να έχει μια προσωρινή απώλεια ως σύμμαχος, ο πιο ισχυρός να του πάρει κάτι ενδεχομένως. Εγώ σας λέω ας ...πάει και το παλιάμπελο, εάν η συμμαχία φέρνει αποτελέσματα για το λαϊκό κίνημα.

Μα δεν έχουμε ένα παράδειγμα που αυτή η συμμαχία δεν έφερε ζημιά και στους ίδιους και στο κίνημα. Για πείτε μου, στην Ιταλία υπάρχει η συμμετοχή των κομμουνιστών. Πού έκαναν περιορισμό στην κυβέρνηση Πρόντι; Το αντίθετο. Αυτοπεριορίστηκαν. Δε μου λέτε, άμα πας με τη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ θα σε πάρουν εσένα υπόψη; Το ξαναλέω, δεν παίρνουν το λαό υπόψη και θα πάρουν τώρα ένα κόμμα που του δίνει μια έδρα και δυο έδρες;».

Σε ερώτηση, γιατί το ΚΚΕ επιμένει ότι ο ΣΥΝ και ο ΛΑ.Ο.Σ. έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τη συνεργασία με τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, τόνισε:

«Ξέρετε, όταν ένα κόμμα έχει μια κατηγορηματική δήλωση διαρκώς, κανένα άλλο κόμμα δεν μπορεί να το συκοφαντήσει. Να σας πω συγκεκριμένα: Ο Συνασπισμός ξεκίνησε μ' ένα θετικό σύνθημα απ' τη σκοπιά του. Δηλαδή ότι στις εκλογές "να πέσει ο δικομματισμός, να ενδυναμωθεί ο Συνασπισμός". Δεν είχαμε απαίτηση να πει "να ενδυναμωθεί το ΚΚΕ".

Στην πορεία, το αλλάζει και αρχίζει: "Να φύγει η Νέα Δημοκρατία". Οχι ότι είμαστε αντίθετοι, να φύγει 10.000 φορές, αλλά δεν μπορείς ν' αρχίζεις να βάζεις τον κόσμο να μετράει ποιος είναι καλύτερος. Εμείς δε θα βάλουμε μαύρες σημαίες άμα έρθει η Νέα Δημοκρατία ούτε άμα έρθει το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να είσαι συνεπής. Η συντηρητική πολιτική έχει δυο κεφάλια και πρέπει να φύγει και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, αρχίζει να τα θολώνει τα νερά. Μάλιστα προχτές - κι αν θέλετε αυτό είναι που μου έδωσε το δικαίωμα να το πω, κάτι ανάλογο είχαμε και απ' τον κ. Καρατζαφέρη - λέει: "Ο λαός θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας". Δε λέει "κοίταξε λαέ, υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας και κυβερνήσεις συνεργασίας". Αυτό τι σημαίνει, "ο λαός θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας"; Βεβαίως στη συνέντευξη όντως ήταν κατηγορηματικός, απαντώντας και σ' εμάς. Αν ήταν κατηγορηματική η θέση του προεκλογικά, θα το παίρναμε υπόψη.

Πάντως, κατηγορηματική η στάση του απέναντι στο δικομματισμό δεν είναι όλα αυτά τα χρόνια. Δεν αρκεί η θέση, είναι και η στάση. Δεν είναι. Ξαναλέω: Πολιτικά σωστό είναι να συμβάλλεις, η λαϊκή συνείδηση, ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα θα ρίξει την ψήφο, να συνειδητοποιήσει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν ταυτίζεται με ένα κόμμα, αλλά ταυτίζεται και με τη σοσιαλδημοκρατία και με τα φιλελεύθερα κόμματα.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν είναι μια ιδιοτροπία, απλώς ένα αποτέλεσμα μιας συντηρητικοποίησης αντιλήψεων, είναι απόλυτη ανάγκη του καπιταλιστικού συστήματος να πάρει αυτά τα μέτρα. Δεν είναι ζήτημα διαχείρισης, δεν είναι ζήτημα μορφής του πολιτικού συστήματος. Πέντε κόμματα να είναι στην κυβέρνηση, άμα δεν έχουν ταξική πολιτική υπέρ του λαού, αυτά τα μέτρα θα παίρνουν.

Ο Συνασπισμός, λοιπόν, θολώνει τα νερά. Και αν θέλετε, υπερασπίζεται αυτό που λέμε, τους εύκολους δρόμους. Αν υπήρχε εύκολος δρόμος αντιμετώπισης των προβλημάτων, πρώτοι εμείς θα τον ακολουθούσαμε. Και αυτό αρέσει, οι εύκολοι δρόμοι. Τέλος, δεν αντιστοιχεί, αν θέλετε, το ύφος της αντιπολίτευσης με την ουσία της αντιπολίτευσης. Να μην το πούμε αυτό;».

Τέλος, ερωτηθείσα γιατί το ΚΚΕ μιλάει για «χαμένη ψήφο», όταν το ίδιο αντέδρασε σε ανάλογη δήλωση παλιότερα του Θ. Πάγκαλου, η Αλ. Παπαρήγα ήταν κατηγορηματική, σημειώνοντας:

«Από ποια σκοπιά αντιδράσαμε; Υπάρχει κερδισμένη και χαμένη ψήφος. Εμείς ξεκινάμε: Κερδισμένη είναι η ψήφος που πάει στο ΚΚΕ ή γενικότερα, να το πω έτσι, κερδισμένη η ψήφος η οποία ανεβάζει το λαϊκό κίνημα, δημιουργεί αντεπίθεση και, σε τελευταία ανάλυση, ανοίγει και το ζήτημα της εξουσίας. Δε στέκομαι τώρα μόνο προεκλογικά. Κερδισμένη είναι η συμμαχία που ανοίγει το δρόμο προς τα εμπρός και συγκρούεται όχι μόνο με τα κόμματα, αλλά και με την τάξη που βρίσκεται πίσω τους.

Χαμένη είναι η ψήφος που πάει σ' αυτά τα κόμματα. Δεν ξεκινάς σε μεγάλο ή μικρό κόμμα. Δηλαδή πραγματικά, αν η λογική μας είναι ότι χαμένη είναι η ψήφος σ' ένα μικρό κόμμα, αυτή είναι λάθος, είναι ρατσιστική λογική. Γιατί στην πολιτική μπορεί ο μικρός να διεκδικήσει να γίνει μεγάλος. Εμείς ποτέ δεν αντιδράσαμε στην ταξική επιλογή των κομμάτων που λένε "καταψηφίστε το ΚΚΕ". Μα είναι λογικό. Τι θα πει ο κ. Πάγκαλος; Τι θα πει το ΠΑΣΟΚ; "Ψηφίστε ΚΚΕ";

Μπορεί να κάνουμε παρατήρηση όταν το "χαμένη ψήφος" πάει στο μέγεθος, όταν όμως πούμε "χαμένη ψήφος ας πούμε στο ΛΑ.Ο.Σ.", σε καμία περίπτωση δε στεκόμαστε στο μέγεθος. Αυτό σας το λέω, θα ήταν ρατσιστικό και δεν είναι προοδευτική αντίληψη αυτή. Αυτός που έχει ριζοσπαστική πολιτική και είναι μικρός, πρέπει να γίνει μεγάλος. Επομένως, δεν έχουμε καμία αντίδραση στον Πάγκαλο για το "χαμένη ψήφος". Βεβαίως, υπάρχει κερδισμένη και χαμένη ψήφος. Ταξικά, πολιτικά.

Καλά κάνει ο Συνασπισμός και αντιδρά σ' αυτό, θεωρεί ότι η πολιτική του είναι σωστή και άρα η ψήφος τους εκεί είναι κερδισμένη. Αλλά δεν πάμε με βάση το μέγεθος, μεγάλοι, μικροί, μικρομεσαίοι κ.λπ. Ισα - ίσα η λογική η δικιά μας είναι κόντρα στο ρεύμα. Εμείς θέτουμε το ζήτημα καθαρά. Είμαστε το μόνο Κόμμα που στο πρόγραμμά μας, αλλά και στην πολιτική συμμαχιών που έχουμε, αυτή που σήμερα ακόμα δεν έχει, ας πούμε, ένα εύρος μεγάλο στο πολιτικό επίπεδο, στο κοινωνικό έχει περισσότερα αποτελέσματα - όπως ξέρετε κατεβαίνουμε με την "Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών", έχουμε πολλούς συνεργαζόμενους στο ψηφοδέλτιο που δεν τους βαφτίζουμε "συμμαχία", γιατί δε συγκροτούν κόμμα οι συνεργαζόμενοι. Εν πάση περιπτώσει. Ομως, η πολιτική συμμαχιών έχει σχέση με τη διεκδίκηση, την απόσπαση κατακτήσεων, την αντεπίθεση για τη λαϊκή εξουσία.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα άλλα κόμματα στο ζήτημα της εξουσίας δε λένε τίποτα. Αρα περιμένουν κάποιες αλλαγές που θα τους επιτρέψουν να πάρουν μέρος. Εμείς δεν παίρνουμε μέρος, τι να κάνουμε; Αλλωστε, σε τι θα ωφελήσουμε το λαό; Να βοηθήσουμε τη Νέα Δημοκρατία να κάνει κυβέρνηση ή να βοηθήσουμε το ΠΑΣΟΚ να κάνει κυβέρνηση; Ο λαός να αποφασίσει».