Κατάργηση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας, κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο, κατάργηση των εναπομεινάντων μέτρων προστασίας των εργαζομένων, κατάργηση του μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων, εντατικότερη προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στους στόχους της Λισαβόνας. Αυτές είναι μερικές από τις αξιώσεις που περιλαμβάνονται στη «μαύρη βίβλο» των εμποροβιομηχάνων, όπως διατυπώνονται στο υπόμνημα που έστειλε χτες στα πολιτικά κόμματα το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας (ΕΒΕΑ) ενόψει της ΔΕΘ.

Στην πραγματικότητα, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου αξιοποιώντας την προεκλογική αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων, ποιο από τα δύο είναι καλύτερος διαχειριστής και ποιο θα εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο και ποιο μπορεί να εμφανιστεί ως ο καλύτερος εγγυητής της προσαρμογής της πολιτικής που θα ακολουθήσει στις αντιλαϊκές - αντεργατικές αξιώσεις του, επαναφέρουν με ωμό τρόπο μια σειρά από απαιτήσεις διανθισμένες σε ορισμένα σημεία και με νέα μέτρα που ζητάνε από την επόμενη κυβέρνηση.

Το ΕΒΕΑ χαρακτηρίζει «διαρθρωτική αδυναμία» της οικονομίας και «αναχρονιστικό δικαίωμα» τη μη σύνδεση της απόδοσης των πανεπιστημίων με την κρατική χρηματοδότηση, τις καταλήψεις και τις απεργίες. Ζητάει σύνδεση της χρηματοδότησης με την αξιολόγηση των πανεπιστημίων (μια αξιολόγηση που εννοείται ότι θα υπολογίζεται με τα μέτρα και τα σταθμά των επιχειρήσεων για την αύξηση της κερδοφορίας τους μέσα από τις κατευθυνόμενες σπουδές) καθώς και «κατάργηση της δωρεάν Παιδείας για τους έχοντες και κατέχοντες πέραν της υποχρεωτικής εκπαίδευσης» (όπου έχοντες και κατέχοντες, βεβαίως, θα προσδιορίζονται με τα ίδια μέτρα που υπολογίζονται και τα όρια της φτώχειας στην ΕΕ).

Οι εμποροβιομήχανοι απαιτούν να καταργηθεί η «ασφάλεια εργασίας» με την έννοια της μονιμότητας σε όλο το δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανομένης και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να καταργηθεί το μισθολόγιο. Ζητούν, επιπλέον, να διευκολυνθούν οι επιχειρηματίες να κάνουν απολύσεις, όσες, όπου και όποτε τους συμφέρει, χωρίς την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων, κάνοντας λόγο για «προσαρμογή του αναχρονιστικού προστατευτικού εργασιακού νομικού πλαισίου σε ό,τι αφορά το κόστος των απολύσεων». Επίσης, αξιώνοντας για τις εργασιακές σχέσεις «τίποτα λιγότερο απ' ό,τι ισχύει στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης» και «προώθηση και ενσωμάτωση των βασικών σημείων της στρατηγικής της Λισαβόνας για την απασχόληση», επαναφέρουν την απαίτησή τους για διεύρυνση της μερικής απασχόλησης, με ιδιαίτερη έμφαση σε κλάδους όπως τα ναυπηγεία και οι κατασκευαστικές εταιρείες, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, εξαίρεση κλάδων από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση και κατάργηση του πενθήμερου και οχτάωρου. Οπως διατυπώνεται: «επανεξέταση σε ορισμένους τομείς της εφαρμογής των καθιερωμένων μορφών απασχόλησης (πενθήμερο, οχτάωρο) και προσαρμογή του στις ειδικές συνθήκες που δημιουργεί ο ανταγωνισμός και το διεθνές περιβάλλον».

Σε ό,τι αφορά την ενέργεια, το ΕΒΕΑ επαναλαμβάνει τη γνωστή θέση του ότι παρατηρεί καθυστερήσεις στην προώθηση της πολιτικής της απελευθέρωσης και ζητάει μεταξύ άλλων να δοθεί σε ιδιώτες το 30% των παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ.

Βέβαια, δε θα μπορούσε από το εφ' όλης της ύλης υπόμνημα - δελτίο αξιώσεων που υπέβαλαν οι εμποροβιομήχανοι, να απουσιάζουν οι απαιτήσεις τους για επίσπευση των διαδικασιών της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών και των σιδηροδρόμων. Κάνει ακόμα, λόγο για κατάργηση των προκαθορισμένων αμοιβών επαγγελμάτων όπως των φαρμακοποιών - ζητάει μάλιστα και απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων - των πολιτικών μηχανικών, των συμβολαιογράφων κλπ.

Συνοψίζοντας τους στόχους του το ΕΒΕΑ ζητάει «αποφάσεις και επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων» και εκτιμάει ότι «η επίσπευση του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση». Απαιτεί όμως από τα δύο μεγάλα κόμματα να δεσμευτούν για τα συγκεκριμένα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν υπέρ του κεφαλαίου μετά τις εκλογές με «σαφείς και ρεαλιστικές πολιτικές αντιμετώπισης των συγκεκριμένων προβλημάτων».