Πριν τις εκλογές, ο πρωθυπουργός έλεγε ότι δεν πρόκειται να θίξει τις συντάξεις, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τις εισφορές.

Μετά τις εκλογές έφτασε στο σημείο (το διέπραξε χτες στην ΚΟ της ΝΔ) να αποκαλεί «αντικοινωνική» (!) συμπεριφορά την άρνηση συμμετοχής - και συνεπώς νομιμοποίησης - σε μια διαδικασία «διαλόγου» που ισοδυναμεί με αποδοχή της κλοπής και της λεηλασίας όλων εκείνων που υποτίθεται ότι η ΝΔ δε θα τα έκλεβε και δε θα τα λεηλατούσε!

*

Ο κ. Καραμανλής συμπεριφέρεται όπως ο κ. Σημίτης επί Γιαννίτση: Νομίζει ότι έχει το «ανάστημα» να κατηγορεί τα λαϊκά στρώματα για «αντικοινωνική» συμπεριφορά, δανειζόμενος το ανάλογο ύφος που έχουν ανάγκη όσοι βαφτίζουν το «κρέας ψάρι».

Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

*

Δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή, η τακτική του δεν είναι συνάδουσα ούτε καν εκείνης που περιέγραφε ο θείος του με τη γνωστή φράση ότι «στην πολιτική λέγονται πράγματα που δε γίνονται και γίνονται πράγματα που δε λέγονται».

Η τακτική του πρωθυπουργού, μια συμπεριφορά προεκλογικής απάτης που μετεβλήθη σε μετεκλογικό ψεύδος, προσιδιάζει περισσότερο - προς δόξαν της «σεμνότητας» και της «ταπεινότητας» - με τη ρήση του «άλλου «Εθνάρχη» της τάξης τους, του Βενιζέλου:

«Εκείνα τα οποία είπομεν χθες - έλεγε ο Βενιζέλος - ήσαν διά να έλθωμεν εις την εξουσίαν. Και εκείνα τα οποία λέγομεν σήμερον, είναι διά να μείνωμεν εις την εξουσίαν»...

Από την άποψη αυτή, πράγματι, ο κ. Καραμανλής αναδεικνύεται άξιος εκπρόσωπος της τάξης του.