Το 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας από πολλές απόψεις είναι σταθμός για την Ιστορία του. Και αυτό όχι γιατί το θέλουν οι αστοί και οι διάφοροι καλοθελητές, αλλά προκύπτει από τα βήματα της ιδεολογικοπολιτικής ωρίμανσης που μέτρησε, από την πρωτοπόρα δράση του, από το ότι σε αντίθεση με άλλα Κομ. Κόμματα εντός και εκτός Ευρώπης έχει διατηρήσει τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, τη μαρξιστική - λενινιστική φυσιογνωμία του, μέσα σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σε μία φάση πρωτοφανούς για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, με την κρατική καταστολή και βία να εντείνεται.

Συμφωνώ με το Σχέδιο Προγράμματος, τις Θέσεις της ΚΕ και το Σχέδιο Καταστατικού. Οσον αφορά στις Θέσεις και στο Πρόγραμμα, κρυστάλλινα πια αποτυπώνεται η στρατηγική του ΚΚΕ, φαίνεται ότι έχουν συμπεριληφθεί τα βασικά συμπεράσματα από όλες τις μελέτες κι επεξεργασίες του Κόμματος, στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν από το 18ο Συνέδριο. Στο διάστημα αυτό το Κόμμα μέτρησε βήματα, σε επίπεδο ιδεολογικό - πολιτικό, με αποκορύφωμα την ολοκλήρωση του Β' Τόμου του Δοκιμίου της Ιστορίας του, σε επίπεδο συγκρότησης, με την αναδιάταξη των κομ. Δυνάμεων, σε επίπεδο προσανατολισμού, με το ρίξιμο βάρους στη δουλειά ανά κλάδο, και σε επίπεδο οργάνωσης της πάλης - στο καθήκον ανασύνταξης του ταξικού εργατικού κινήματος. Μένουν όμως πολλά να γίνουν ακόμα, όπως αναφέρεται και στις Θέσεις δεν αρκεί να έχεις μόνο καλή στρατηγική, πρέπει να πείθεις και να οργανώνεις με βάση αυτήν κι εκεί είμαστε πίσω.

Το βασικό συμπέρασμα των Θέσεων είναι ότι όλα όσα κάνουμε πρέπει να στοχεύουν στο να γίνει πραγματικά το Κόμμα μας παντός καιρού, να προετοιμάζεται ο υποκειμενικός παράγοντας για την κρίσιμη στιγμή. Ο σοσιαλισμός είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος και επίκαιρος. Και σωστά πια ξεκαθαρίζεται: δεν πρόκειται να έρθει με εκλογές, καιρός να σπάσει και η τελευταία κοινοβουλευτική αυταπάτη, και να μη φοβόμαστε να το ανοίγουμε αυτό στην εργατική τάξη. Πόσο μάλλον, το ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα από κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης μέσα στον καπιταλισμό, ό,τι δηλαδή προσπαθούσαμε να ανοίξουμε μπροστά στη β΄ εκλογική μάχη. Επίσης, ξεκαθαρίζεται ποιος θα κάνει την επανάσταση και ποιες οι προϋποθέσεις, γιατί πολύς κόσμος βάζει και καλοπροαίρετα ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι ο καπιταλισμός είναι αιώνιος, ότι ο Ελληνας δεν πρόκειται ποτέ να αντιδράσει κλπ. `Η ακόμα ότι αν δε γίνει κάτι διεθνώς δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στην Ελλάδα γιατί η χώρα είναι ξενόδουλη. Εδώ οι Θέσεις είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές, και χρειάζεται στην επιχειρηματολογία μας παραδείγματα που σοκάρουν. Η εγχώρια αστική τάξη είναι εδώ και είναι ισχυρή. Π.χ το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι από τα ισχυρότερα παγκοσμίως, οι ναυτεργάτες όμως παίρνουν 3 και 60 και όταν αντιδρούν τους επιστρατεύουν κιόλας. Στόχος της δουλειάς μας να είναι η διαμόρφωση ταξικής συνείδησης, στην εργατική τάξη, να αντιληφθεί τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης, να αποκτήσει ταξικό μίσος, να δει στο σοσιαλισμό την προοπτική, να οργανωθεί.

Η Λαϊκή Συμμαχία είναι όπλο για μας, ό,τι δουλειά γίνει στις δομές της σε μη επαναστατικές συνθήκες, θα κρίνει και σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της μάχης σε επαναστατικές συνθήκες. Η δράση των κομμουνιστών μέσα από τις εκφράσεις της Λ.Σ, η κομματική οικοδόμηση είναι όπλο και από πλευράς συσχετισμού, άρα και προσανατολισμού της πάλης, βελτίωσης της κοινωνικής σύνθεσης της οργάνωσης αλλά και από πλευράς μετρήσιμων δυνάμεων. Ετσι, καθήκον για έναν κομμουνιστή πρέπει να είναι πώς θα δυναμώσει η έκφραση της Λ.Σ. στο χώρο που δρα, στην σχολή, στο εργοστάσιο, στη γειτονιά. Η ανασύνταξη του κινήματος απαιτεί καταρχήν μεγαλύτερη μαζικότητα, αλλά και προσανατολισμό για να μην μένει μόνο στον οικονομικό αγώνα η κουβέντα, π.χ. έσβησα το πρόστιμο στον ΟΑΣΘ, πήρα πάσο στο ΙΕΚ, δεν μειώθηκε ο μισθός μου, οπότε ποιος ο λόγος να παλέψω άλλο. Ο κόσμος θα πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από την πείρα του, που σε χώρους όπως είναι τα ΙΕΚ είναι πολύ χαμηλή.

Στις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει πιο ενεργά να καλέσουμε τον κόσμο να συμμετέχει, να κινητοποιηθεί με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και είναι σίγουρα πολλά, το κάλεσμα συμμετοχής να φτάσει σε όλα τα σπίτια, να ξεφύγουμε από τον στενό κύκλο οπαδών. Στις περισσότερες λαϊκές γειτονιές έχει εργατόκοσμο, που μπορεί να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, να έχει απολυθεί, να έχει παιδί που σπουδάζει στις σχολές μαθητείας και με βάση το πρόβλημα που ζει και καταλαβαίνει να κινητοποιηθεί. Αγανάκτηση υπάρχει στον κόσμο, κυριαρχεί όμως η ανοργανωσιά και η λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Η Λαϊκή Επιτροπη θα πρέπει να ανοίξει παρέμβαση και σε άλλους χώρους, μέσα στη γειτονιά και εδώ θα πρέπει να παίξει το ρόλο του, ως καθοδηγητής ο κομμουνιστής. Π.χ. στην περιοχή που υπάρχει Λαϊκή Επιτροπή μπορεί να λειτουργεί κάποιο Δημόσιο ΙΕΚ που σπουδάζουν εργατόπαιδα. Εκεί, η Λαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε να κάνει συστηματική παρέμβαση π.χ. για το γεγονός ότι οι σπουδαστές πληρώνουν για τις μετακινήσεις τους, δε δικαιούνται πάσο. `Η αντίστοιχα, σε συνεργασία με τις Επιτροπές Ανέργων να κάνει κινητοποίηση στον ΟΑΕΔ, να γυρίσει κάθε δρόμο και γειτονιά, για να εντοπίσει σπίτια που μένουν άνεργοι. Στους χώρους δουλειάς, να ανοίγει την ανάγκη οργάνωσης στο συνδικάτο, σε συνεργασία με το ανάλογο κλαδικό σωματείο να προχωρά σε κοινές δράσεις.

Πέρα από τις Λαϊκές Επιτροπές μπαίνει και από τις θέσεις το καθήκον κομματικής οικοδόμησης σε μονάδες παραγωγής, σε χώρους δουλειάς, σε σχολές μαθητείας και κατάρτισης. Δεν πρόκειται για καθήκον που αγγίζει μόνο τις κλαδικές οργανώσεις, αντίθετα, η κάθε εδαφική ΚΟΒ θα πρέπει να προσανατολιστεί ώστε να παρεμβαίνει οργανωμένα σε αυτούς τους χώρους, πολλοί εργαζόμενοι, σπουδαστές και μαθητές είναι και από την περιοχή. Πρέπει να ξεχωρίσει στη γειτονιά ως διακριτός πόλος, να ανοίγει τη στρατηγική μας και να πείθει με αυτήν, μέσα από την κινητοποίηση κόσμου, μέσα από τη δράση στη Λαϊκή Επιτροπη αρκεί η ΚΟΒ να ανοιχτεί περισσότερο, πέρα από τον κλασικό περίγυρο, να αυξήσει τον κόσμο που γνωρίζει και να αναπτύξει και προσωπικούς δεσμούς, να ξέρει ο καθένας τα προβλήματα του διπλανού του. Η ευθύνη και η συμβολή κάθε μέλους είναι καθοριστική. Μέσα από αυτή τη διαδικασία διαμόρφωσης προσωπικών - πολιτικών δεσμών, οργάνωση κινητοποιήσεων, ισχυροποίηση των Λαϊκών Επιτροπών θα ξεχωρίσουν και οι πιο πρωτοπόροι, θα μετρήσουμε βήματα στη στρατολογία, κάτι που θα αναζωογονήσει συνολικά την κομματική οργάνωση.