Κατευθείαν στο θέμα:

1. Το σχέδιο Θέσεων υποτιμά την τεράστια ήττα που υπέστη το Κόμμα στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, τόσο ως προς την έκταση παρουσίασης του ζητήματος, αλλά και ως προς την ουσία του και τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν σε αυτή. Κρατά «χλιαρή» στάση απέναντι στο ενδεχόμενο στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ να μετατραπεί σε εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, σαν να πρόκειται για γεγονός που δεν εξαρτάται καθόλου από το ίδιο.

2. Δεν είναι προϊόν «εκλογικών αυταπατών» η έκφραση αγωνίας για τη φυγή των μισών ψηφοφόρων. Οι εκλογές αποτελούν ένα μετρήσιμο μέγεθος της επιρροής του Κόμματος στην εργατική τάξη και στην κοινωνία συνολικά, αλλά και πεδίο εξέτασης των επιδόσεων της καθοδήγησης. Σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται κατανοητό γιατί να έχει «εκλογικές αυταπάτες» εκείνος που παλεύει για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκπροσώπηση του Κόμματος και στο αστικό Κοινοβούλιο και δεν έχει εκείνος που το περιορίζει το πολύ - πολύ στην κατάκτηση της τρίτης θέσης. Ιδιαίτερα όταν ο εργαζόμενος λαός ήθελε, αποδεδειγμένα, ακόμη και λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές να το στείλει ακόμη ψηλότερα...

3. Ακόμη και αν δεν ασχοληθούμε καθόλου με τα εκλογικά αποτελέσματα και πάλι δεν μπορούμε να βρούμε άλλο ποσοτικό στόχο που κερδήθηκε τα χρόνια που μεσολάβησαν από το 18ο Συνέδριο. Ενδεικτικά: Οργανωτική ενίσχυση του Κόμματος καμία αξιοσημείωτη αλλαγή, οργανωτική ενίσχυση της ΚΝΕ αποδυνάμωση που σε κάποιους χώρους (μαθητές) ισοδυναμεί με διάλυση, βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης στα συνδικάτα τα ίδια πάνω κάτω, χαμηλά, επίπεδα με την προ κρίσης περίοδο. Στο χώρο της σπουδάζουσας νεολαίας το ΜΑΣ δε φαίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο από την ΠΚΣ. Για την ΟΓΕ και την ΠΑΣΥ, ούτε συζήτηση... Στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων μόνο και στους κλάδους που υπήρξαν αγώνες το προηγούμενο διάστημα, οφείλουμε να πούμε ότι η ΠΑΣΕΒΕ κάνει κάποια, επίπονα βήματα, προς τα μπρος.

4. Ειδικά στα οικονομικά του Κόμματος, προέκυψε τεράστιο πρόβλημα και το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης δεν μπορεί να κρύψει τις άστοχες διαχειριστικές ενέργειες και επενδύσεις, που κάποιες από αυτές γίνονταν ακόμη και λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση και μάλιστα σε τομείς (εκδόσεις - εκτυπώσεις) που ήταν γνωστό ότι θα πληγούν πρώτοι. Η επιμονή διατήρησης τηλεοπτικού σταθμού αποδείχθηκε λάθος, νωρίτερα έπρεπε να γίνει στροφή στο διαδίκτυο. Θετικό πάντως που γίνεται έστω και τώρα. Αποτέλεσμα αυτών σε μεγάλο βαθμό είναι και οι απολύσεις στις κομματικές επιχειρήσεις, που πληγώνουν το Κόμμα τόσο πολιτικά όσο και ηθικά.

5. Με όλο το σεβασμό, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση εκφράσεων όπως «εμπλουτισμός του Λενινισμού», που εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό και σε ομιλίες και σε αρθρογραφία. Το μέτρο χάνεται εύκολα κι ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί κατά το παρελθόν προσπάθησαν να «εμπλουτίσουν» το Λενινισμό, καταλήγοντας στην κοινή αναθεώρηση.

6. Οι έννοιες «αλληλεξάρτηση», «ανισότιμες σχέσεις αλληλεξάρτησης» πάσχουν. Η ΚΕ οφείλει να εξηγήσει σε τι διαφέρουν από την «αλληλεξάρτηση» της περιόδου της περεστρόικα. Νομίζω πως έστω και για λόγους αποφυγής παρεξηγήσεων ο όρος πρέπει να απαλειφθεί από την κομματική ορολογία.

7. Για το θεωρητικό σχήμα της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας». Η έννοια δεν προέρχεται από την κανονική βιβλιογραφία, και εκτός αυτού αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και συγχύσεων. Πολύ περισσότερο δε φαίνεται να αποδίδει με ακρίβεια την πραγματική λειτουργία του ιμπεριαλισμού. Ας πούμε, η επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι, ή των ΗΠΑ στο Ιράκ, ή πολύ περισσότερο η κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, βάσει του παραπάνω σχήματος είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οπου ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από τη μια το Μάλι, το Ιράκ και η Παλαιστίνη, και από την άλλη η Γαλλία, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ...

8. Εξαιτίας των παραπάνω όρων, ολοένα και περισσότερο εμφανίζονται απόψεις στο Κόμμα που θεωρούν την Ελλάδα χώρα «μικρό ιμπεριαλιστή» σε «ανισότιμη σχέση αλληλεξάρτησης», ας πούμε, με τη Γερμανία. «Μικρός ιμπεριαλιστής» που εξάγει όρνιθες και τσιπούρες και εισάγει καύσιμα, προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, μηχανήματα, αλλά και στάρι και φάρμακα... Εκτός και αν κατά τη γνώμη της ΚΕ η «ανισότιμη σχέση αλληλεξάρτησης» της Ελλάδας με τη Γερμανία, βασίζεται στην αμφίπλευρη εξαγωγή κεφαλαίων, όπου: Τα μεν γερμανικά κατευθύνονται για την εξαγορά των εγχώριων τηλεπικοινωνιών και άλλων στρατηγικών υποδομών της χώρας (αεροδρόμια, σιδηρόδρομος) τα δε ελληνικά για την αγορά άδειας πάγκου μικροπωλητή στο Βερολίνο από τον Ελληνα άνεργο μετανάστη.

9. Οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια υποδούλωσης του λαού, μετατρέπουν τη χώρα ολοένα και περισσότερο σε προτεκτοράτο. Λαϊκά κεκτημένα τόσο στο πεδίο των εργατικών σχέσεων όσο και σε εκείνο των δημοκρατικών ελευθεριών καταργούνται και η Ελλάδα μοιράζεται σε οικόπεδα ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το κείμενο των Θέσεων δε δίνει καν προσοχή στην εγκατάσταση επιτρόπων, αλλά και του Γερμανού τοποτηρητή Φούχτελ «ειδικού» για ελληνικά θέματα. Κάνουμε σαν να αγνοούμε την ύπαρξή του, σαν μην αλλάζει τίποτα στο πολιτικό εποικοδόμημα. Ποιος είναι ο συγκεκριμένος ρόλος των παραπάνω; Τι νέα κατάσταση άρα και νέα καθήκοντα διαμορφώνονται για τους κομμουνιστές;

10. Το Κόμμα δεν μπορεί να μη λάβει υπόψη και το εθνικό ζήτημα το οποίο ανακύπτει και διασταυρώνεται με το ταξικό. Η επίλυσή του θα είναι είτε επαναστατική είτε αντιδραστική. Η εμφάνιση στην εσωκομματική σκέψη μιας γενικής καταγγελίας του «εθνικισμού απ' όπου κι αν προέρχεται» παραδίδει ζωτικό χώρο και μεσοπρόθεσμα ίσως ακόμη και τα σκήπτρα του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία σε ακροδεξιούς σαλτιμπάγκους και ναζιστές χιμπατζήδες, οι οποίοι χρησιμοποιούν τον εθνικισμό δημαγωγικά, ως «σημαία ευκαιρίας». Δεν είναι εθνικιστές. Είναι απλώς φασίστες. Ακόμη, επ' ουδενί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πίσω από την «απόρριψη κάθε εθνικισμού» και την ταύτιση «του εθνικισμού του έθνους που καταπιέζει και του εθνικισμού του έθνους που καταπιέζεται», κρύβεται (συνειδητά ή ασυνείδητα) η προσπάθεια επιβολής της κυριαρχίας μιας «χούφτας από πλουσιότατα έθνη», δηλαδή η προσπάθεια επιβολής του ιμπεριαλιστικού ζυγού.

11. Η κρίση θα βαθύνει, ούτε κατά διάνοια δεν επέρχεται «αναιμική ανάκαμψη», κανένα υπαρκτό στοιχείο δε συνηγορεί σε κάτι διαφορετικό. Ολα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα επακολουθήσουν. Ανάμεσα στην περαιτέρω όξυνση του κοινωνικού προβλήματος ξεπροβάλλει και δεν πρέπει να υποτιμηθεί, ενδεχόμενος κίνδυνος εδαφικού ακρωτηριασμού, ιδιαίτερα αν τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην ελληνική επικράτεια είναι όσα ακούγεται ότι είναι.

12. Λίγο πριν την κοινωνική έκρηξη ο χρόνος πιέζει και το Κόμμα σύντομα πρέπει να ξεπεράσει χρόνιες αδυναμίες του, να μην τις κρύβει «κάτω απ' το χαλί», αν θέλει να είναι συνεπές με τον ιστορικό του ρόλο. Η μετανάστευση νέων εργατών του χεριού και του πνεύματος, θα συνεχιστεί, στοιχεία κοινωνικής παρακμής θα οξυνθούν, προσωπικής κατάπτωσης επίσης. Αν η Λαϊκή Εξουσία δεν είναι απλά σύνθημα αλλά στόχος ζωής, πρέπει πολύ γρήγορα και ενόψει του θανάσιμου κινδύνου (κυριολεκτώ) που διατρέχει ο εργαζόμενος λαός της χώρας μας να ληφθούν άμεσα μέτρα. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι τα κουφάρια δεν μπορούν να πολεμήσουν...