Μπροστά στην άγρια επίθεση που έχει εξαπολύσει η άρχουσα τάξη στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του λαού.

-- Την ώρα που έχει μπει στην ημερήσια διάταξη οργανωμένο σχέδιο εξαπάτησής του, από αστικά ΜΜΕ, από παπαγαλάκια της κυβέρνησης, από διάφορα ναυάγια της ταξικής πάλης και άλλους, με σκοπό να τον αφήσουν αμέτοχο ή να ενσωματώσουν τη δίκαιη οργή του σε ανώδυνα για το σύστημα, που υπερασπίζονται, μονοπάτια.

-- Την ώρα που δήθεν «σωτήρες» του δίνουν εξετάσεις διαχείρισης του συστήματος σε αμερικάνικους οίκους που προεδρεύουν γνωστοί φονιάδες των λαών.

-- Την ώρα που Κομμουνιστικά (κατ' όνομα πλέον) Κόμματα, που έχουν υπογράψει χρόνια τώρα δήλωση μετάνοιας στο σύστημα που τσακίζει τις ζωές όλων μας, φθάνουν τελικά και στο σημείο (αναμενόμενο βέβαια) να αποκηρύσσουν το σύμβολο που ενέπνευσε (και εμπνέει) εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο να μη «βολευτούν με λιγότερο ουρανό».

Ετούτη λοιπόν την ώρα ο λαός έχει ένα αποκούμπι για να στηριχθεί. Αυτό είναι το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, το οποίο βαδίζει προς το 19ο του Συνέδριο με αισιοδοξία και ξεκάθαρη στρατηγική. Ενα ΚΚΕ που και από το σύνθημα του Συνεδρίου, τους «χαλάει τη σούπα». ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Ο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της δημοσίευσης των θέσεων του Συνεδρίου, εχθροί και «φίλοι» βάλθηκαν να αναγάγουν σε πρωτεύον ζήτημα του οργάνου την αλλαγή της ηγεσίας του. Κρύβουν φυσικά τον κρυφό τους πόθο που δεν είναι άλλος από την εναλλαγή της στρατηγικής του Κόμματος, στη λογική της διαχείρισης του καπιταλισμού, όπως έχουν κάνει χρόνια τώρα διάφοροι αναθεωρητές της ιστορίας, που θα εύχονταν το ΚΚΕ να ενστερνιστεί τις χρεοκοπημένες πολιτικά απόψεις τους. ΓΕΛΙΟΥΝΤΑΙ. Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους. Είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης. Αναδεικνύει στα άλλα λαϊκά στρώματα το αντικειμενικό τους συμφέρον να συνταχθούν με αυτή, για να αντιμετωπίσουν τον όλεθρο που τους επιφυλάσσει ο καπιταλισμός. Τσακίζει οποιαδήποτε αστική η μικροαστική αυταπάτη καλλιεργείται σε αυτά από το αστικό κράτος και τους λακέδες του.

Το ΚΚΕ δε λύγισε το '89-'91 όπου τα συγχωροχάρτια κατατίθονταν βροχή από τους γονατισμένους. Δεν ανέστειλε ποτέ τη σημαία με το ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟ. Τη σήκωσε ακόμα πιο ψηλά με την ίδια περηφάνια που τη σήκωνε και πριν τις ανατροπές.

Δεν λύγισε και πρόσφατα, στις εκλογές του Μάη - Ιούνη, όπου οι ψεύτικες υποσχέσεις για «εύκολες» και «ανώδυνες» λύσεις μέσω Κοινοβουλίου επιβραβεύονταν με ψήφους. Διάλεξε το δρόμο της «Αρετής», το μόνο δρόμο που θα φέρει θετικό αποτέλεσμα για το λαό. Διάλεξε δηλαδή να πει την αλήθεια και ας είχε αυτή οποιοδήποτε κόστος. Ετσι και αλλιώς ο άλλος δρόμος οδηγεί με ακρίβεια στην καταστροφή. Και για το Κόμμα και φυσικά για το λαό (το παράδειγμα του ΚΚ Ιταλίας με τις τωρινές ιταλικές εκλογές είναι κατατοπιστικό).

Και φθάνει τώρα με επεξεργασμένες θέσεις, με εμπλουτισμένο Πρόγραμμα (και Καταστατικό) που έχει ως βάση τη Μαρξιστική - Λενινιστική του θεωρία, να ετοιμάζεται για το 19οΣυνέδριό του, έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό ότι αυτός θα είναι που θα πει την τελευταία λέξη. Μια εμπιστοσύνη που έχει σφυρηλατηθεί με δεσμούς αίματος. Μια εμπιστοσύνη ως προς αυτόν που ποτέ το Κόμμα δεν την έχασε. Αλλοι απαξίωσαν τη δύναμη που έχει και εμφανίζονται τώρα σαν νέοι «Μεσσίες».

Το ΚΚΕ καλεί τον κόσμο να συμβάλει και αυτός στον προσυνεδριακό διάλογο. Να πει την άποψή του. Να κάνει τις παρατηρήσεις του. Ετσι και αλλιώς ποτέ δε φοβόταν τη γνώμη του. Οι κομμουνιστές μπορούν να τον κοιτάνε στα μάτια γιατί ποτέ δεν τον κορόιδεψαν, έγκαιρα τον προειδοποιούσαν για τα πάντα, είναι έτοιμοι να βγουν μπροστά σε οποιαδήποτε καμπή της ταξικής πάλης και φυσικά έτοιμοι για το ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ πέρασμα στο Σοσιαλισμό όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. Το πότε θα έρθει εξαρτάται από την απαίτηση του λαού να μη θέλει να κυβερνηθεί όπως πριν. Να διεκδικήσει να πάρει στα χέρια του αυτά που του κλέψανε. Να θελήσει να σπάσει τα δεσμά του. Να καταλάβει πως δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει παρά μόνο αυτά. Αρκεί να πιστέψει στη δύναμη που έχει.

Το ΚΚΕ όσο και να φωνάζουν και να προσεύχονται κάποιοι, θα βγει ένα μπόι ψηλότερο από το Συνέδριο, το οποίο θα βάλει και αυτό το λιθαράκι του στην ισχυροποίηση του υποκειμενικού παράγοντα για την επανάσταση. Και όταν ο λαός αποφασίσει να κάνει το βήμα για την εγκαθίδρυση της δικιάς του εξουσίας, τότε αλίμονο σε όποιους σταθούν εμπόδιο στο διάβα του. Θα καρφωθούν στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δε θα μπορούν να τους γλυτώσουν μήτε οι προσευχές των παπάδων τους.

Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό.