Υπάρχει εξέλιξη στη στρατηγική του κόμματος που αποκρυσταλλώνεται στις θέσεις, στο πρόγραμμα και κατ' επέκταση και στο καταστατικό.

Αυτή η άνοδος, η βελτίωση της συλλογικής σκέψης του κόμματος επηρεάζει και έχει επηρεάσει τη δουλειά στο εργατικό κίνημα, στην κομματική οικοδόμηση, στη δουλειά στη νεολαία και αλλού.

Είναι θέμα ωριμότητας και ικανότητας ενός κόμματος να βλέπει τη δουλειά του, να την εκτιμά, να βγάζει συμπεράσματα και να θέτει καθήκοντα.

Αυτή η ωριμότητα ακόμα και όταν παίρνει τη μορφή συλλογικής επεξεργασίας, απόφασης, δε σημαίνει πως διαπερνά και χαρακτηρίζει αυτόματα τη δουλειά όλων των οργανώσεων, νομαρχιακών και ΚΟΒ. Παρά το γεγονός πως υπάρχει συμφωνία, και αυτό είναι σημαντικό, υπάρχουν ΚΟΒ, σύντροφοι και στελέχη που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στον τρόπο δουλειάς που χρειάζεται.

Για να βελτιώσουμε τη δουλειά μας, να επιταχύνουμε και μεθοδολογικά τη διαδικασία προσαρμογής στις νέες απαιτήσεις, ειδικά στον τομέα της κομματικής οικοδόμησης δεμένη με τη βελτίωση της κοινωνικής και ηλικιακής σύνθεσης. Βελτιώνοντας τη σχέση κόμματος-ΚΝΕ.

Υπάρχει κενό οργανωμένων δυνάμεων σε βασικούς, σε πολύ βασικούς χώρους, άρα το θέμα της οικοδόμησης δεν είναι ούτε θέμα πολυτέλειας, ούτε ζήτημα για να συζητάμε 1-2 φορές το χρόνο. Είναι βασικό, πρωταρχικό και θέμα κριτήριο για το επόμενο διάστημα. Η κνίτικη οικοδόμηση, μπορεί να αποτελέσει τα πόδια μιας τέτοιας προσπάθειας, και τα στοιχεία το επιβεβαιώνουν.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Εχουμε κοινές δυνάμεις κόμμα-ΚΝΕ σε κοινούς χώρους.

Π.χ. νοσοκομεία. Υπάρχουν νοσοκομεία, πανεπιστημιακά νοσοκομεία, έχουμε κομματικά μέλη, ακόμα και ΚΟΒ. Οταν η ΚΟΒ συζητά τη στρατολογία, δε συζητά τον αριθμό των μελών της ΚΝΕ σε αυτό το χώρο, που πολλές φορές είναι και μεγάλος. Τις περισσότερες φορές υπάρχει άγνοια για την οργανωτική της ΚΝΕ στο συγκεκριμένο χώρο. Οτι στρατολογία γίνεται δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς της ΚΟΒ με την ΟΒ αλλά αφορά 1-2 στελέχη, και συχνά ούτε καν το γραμματέα της ΚΟΒ.

Τα μέλη της ΚΝΕ σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν δόκιμα μέλη του κόμματος, όχι με την καταστατική έννοια του όρου, αλλά με την ιδεολογικοπολιτική στήριξη που πρέπει να τους δίνεται, με τη φροντίδα που πρέπει να τους αντιμετωπίζει η ΚΟΒ.

2. Για την κοινή παρέμβαση στον κλάδο.

Π.χ. Παιδεία. Είναι τεράστιος χώρος, έχουμε εκπαιδευτικούς και συνήθως και ΚΟΒ, συντρόφους ανέργους εκπ/κους σε διάφορες ΟΒ, μαθητές, και αρκετές ΟΒ παιδαγωγικών κτλ.

Είναι πάρα πολύ σπάνιο μπροστά σε ένα σταθμό, μπροστά σε μια απεργία, για παράδειγμα, αυτές οι δυνάμεις να δουλέψουν από κοινού. Ενώ υπάρχουν δυνατότητες, δοκιμασμένες δυνατότητες, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε ο καθένας τη δουλειά του. Αυτό στενεύει την αντίληψη, την ευθύνη, έχει μικρά αποτελέσματα.

3. Για τη δουλειά με τα σωματεία και τους συλλόγους.

Υπάρχουν σύλλογοι γονέων που μαζεύονται μια αφορά στις εκλογές και το πολύ πολύ βγάζουν και κανένα ψήφισμα μια φορά το χρόνο. Από την άλλη είναι επιτακτικής ανάγκης η παρέμβαση στα σχολεία, έχει επισημανθεί. Οι πρωτοβουλίες ενός τέτοιου συλλόγου, αφού πήρα αυτό το παράδειγμα, πρέπει να έχουν στο επίκεντρο το σχολείο, του μαθητές. Οι πρωτοβουλίες που θα σχεδιάζουμε να υπηρετούν τους στόχους που έχουμε βάλει σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Να κάνει παρεμβάσεις για το φασισμό ή τα ναρκωτικά κ.ά. Στην τελική, ποιος γονιός θέλει τα παιδιά του να κάνουν χρήση ή να ανήκει στη φασιστική Χρυσή Αυγή.

4. Για την οργανωτική δουλειά.

-- Χρειάζεται σταθεροποίηση συνεργασίας ΚΟΒ-ΟΒ

-- Να καλλιεργηθεί η έγνοια στην ΚΟΒ για την πορεία της ΟΒ, ή για το πώς θα στηθεί ΟΒ. Ας πάρουμε το παράδειγμα των ΚΟΒ εκπαιδευτικών, που πρέπει να τις απασχολεί πολύ περισσότερο η δράση στους μαθητές, γίνεται αυτό να γίνει χωρίς οργανώσεις της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία; Αξίζει να αναφερθεί πως ο Α.Σ. Μακάρενκο που σε συνθήκες άλλες, και σε κολεκτίβα που ήταν αυτός επικεφαλής είχε άγχος για το πώς θα στηθεί κομσομόλικη οργάνωση.

-- Κοινό σχέδιο που θα ξεκινά από τα παραπάνω όργανα.

Οι θέσεις σωστά αναφέρουν πως η δουλειά στη νεολαία είναι πρώτα υπόθεση του κόμματος. Υπάρχει ένας πιθανός κίνδυνος. Τα στελέχη της ΚΝΕ να εφησυχαστούμε γιατί ξαφνικά άλλοι θα έχουν το άγχος, και τα μέλη του κόμματος να πιστέψουν πως έχουν ένα ακόμα καινούριο καθήκον δίπλα σε όλα τα άλλα.

Πιστεύω πως οι κατευθύνσεις που δίνουν οι θέσεις της ΚΕ είναι για να βελτιωθεί η δουλειά, για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, εγώ πιστεύω αισθητά και άμεσα.

Κλείνοντας, προφανώς και είναι πρώτα και κύρια κομματική ευθύνη, καθοριστική όμως ευθύνη για τα κομματικά μέλη χρεωμένα στην ΚΝΕ. Να πάψουμε τα μέλη της ΚΝΕ να κρυβόμαστε πίσω από μια γενική κομματική ευθύνη και να σηκώσουμε το βάρος που μας αναλογεί. Μπορούμε.