Είμαι 36 χρόνια μέλος του κόμματος και αισθάνομαι τιμή γι' αυτό. Ομως σιγά σιγά αυτή η τιμή, αρχίζει να «μπάζει». Εμαθα τώρα τελευταία ότι για αρκετά χρόνια ήμουν οπορτουνιστής. Συμμετέχω στις εσωκομματικές διαδικασίες πριν απ' το 10ο. Η λογική των σταδίων που είχαμε από τότε υιοθετήσει με κάνουν μέχρι το 15ο οπορτουνιστή. Και καλά εγώ μέλος ήμουν. Η σημερινή καθοδήγηση του ΚΚΕ τι ήταν τότε; Σήκωσε φωνή μέσα στο κόμμα ότι βαδίζει οπορτουνιστικά; Αν σήκωσε γιατί δεν την άκουσα; Αν δε σήκωσε γιατί;

Φτάνουμε στο 15ο. Υιοθετήθηκε το ΑΑΔΜ. Διαβάζω από διάλεξη της Α. Παπαρήγα: ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΑΔΜ.

Αυτό που σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίξουμε σαν άμεσο σύνθημα το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Τέτοιο σύνθημα πρέπει να ριχτεί όταν έχουν ωριμάσει οι γενικοί όροι όταν υπάρχει επαναστατικό ξεσήκωμα των μαζών (σελ. 41 §6).

Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους μπορεί να προκύψει κυβέρνηση ΑΑΔ με βάση το Kοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα. Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων, που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, την εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις είναι δυνατό να πείθει και να συσπειρώνει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης. Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας (σελ. 43 §1).

Τα ίδια στην ομιλία της στο 23^ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. (ΚΟΜΕΠ 5 1997, σελ. 169 §2).

Σ' όλη μου την κομματική διαδρομή δεν είχα ποτέ την αυταπάτη του κοινοβουλευτικού περάσματος. Δε μας συνέδεε και δε μας συνδέει τίποτα με τη σοσιαλδημοκρατία, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δικαιολογείται η προεκλογική μας τακτική. Καταθέτεις τη δική σου πρόταση για σχηματισμό κυβέρνησης, όχι απευθυνόμενος στα άλλα κόμματα, αλλά εκεί που πάντα απευθύνεσαι σαν κομμουνιστής. Στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, την κάνεις στόχο πάλης του κινήματος. Απ' αυτό μέχρι το «αν μας δοθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα την παραδώσουμε άμεσα» υπάρχει χάος.

Ποιος σας έδωσε σύντροφοι το δικαίωμα να χαρίσετε τον τίτλο «αριστερός» στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ; Μαζί με τον τίτλο να χαρίσετε και αυτούς που αισθάνονται αριστεροί, αλλά όχι ακόμα κομμουνιστές, στον οπορτουνισμό; Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε απολογισμό δράσης πάνω σ' ένα στόχο (ΛΣ) που δεν υπήρχε στην πολιτική απόφαση του 18^ου;

Η ΚΕ εκλέγεται για να καθοδηγεί - λογοδοτεί. Να λογοδοτεί όχι μόνο στο Συνέδριο, γιατί πολύ μ' απασχολεί το γεγονός αν η ίδια μπορεί να καθορίζει -τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο βαθμό- τη σύνθεση του Συνεδρίου. Ετσι η ΚΕ γίνεται το μοναδικό κύτταρο παραγωγής πολιτικής και όλα τ' άλλα οργανωτικά σχήματα γίνονται εκτελεστικά όργανα. Οι προτάσεις για όργανα και αντιπροσώπους έρχονται πάντα από πάνω, έτσι φτάνουμε να απολογείται το κάθε όργανο, εκτός απ' την ΚΟΒ, στους «επιλεγμένους». Δυστυχώς, μέσα στο κόμμα υπάρχουν μέλη δύο κατηγοριών. Αυτοί που λένε ναι σε όλα κι έχουν το δικαίωμα εκλογής σε όργανα, και αυτοί που κάνοντας συντροφική κριτική στα λάθη ή αντιτίθενται σε παρεκκλίσεις, αποκλείονται απ' τα όργανα.

Η βίαιη έφοδος της μάζας και η φρόνιμη στάση του κόμματος.

Το ασυνείδητο προηγείται του συνειδητού και η λογική της αντικειμενικής ιστορικής διαδικασίας προηγείται της υποκειμενικής λογικής των πρωταγωνιστών της.

Ετσι λοιπόν καθήκον ενός επαναστατικού κόμματος νέου τύπου είναι ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ να μπαίνει μέσα στη μάζα που αυθόρμητα θα αντιδράσει σε κάθε τι που της στερεί δικαιώματα και κατακτήσεις, σε μια προσπάθεια να μπολιάσει στην άγουρη συνείδηση επαναστατικά χαρακτηριστικά, να δώσει νέα ώθηση σ' αυτή την πάλη, να την κάνει συνειδητή πολιτική δράση. Ο αντίθετος δρόμος, σύντροφοι, οδηγεί σε αδιέξοδα. Περιγράφω μια κατάσταση η οποία απασχολεί, δικαίως, αρκετά τις θέσεις της ΚΕ και τους προβληματισμούς όλων μας. Κινήματα των πλατειών, κλέφτες πολιτικοί, αντιμνημόνιο, συσσίτια. Αυτή ήταν η αυθόρμητη αντίδραση μεγάλου μέρους ενός λαού δοκιμαζόμενου από μια βαθιά κρίση.

Το ζήτημα είναι: βάζεις απέναντί σου τα λαϊκά στρώματα που η πρώτη τους ενστικτώδης αντίδραση είναι αυτή; Σε μια περίοδο μάλιστα, που η επιβεβαίωση των αναλύσεων του ΚΚΕ είχε μπολιαστεί σε συνειδήσεις πολύ ευρύτερες των εκλογικών μας αποτελεσμάτων; Ενα βήμα απείχε αυτός ο κόσμος απ' το να έρθει πιο κοντά μας. Βεβαίως, δε είναι το κυρίαρχο «τα λαμόγια»... Είναι όμως αυτό που ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Αυτό αναγνωρίζει πρώτα η μάζα που δεν έχει πολιτική πείρα. Και για τον επαναστάτη αυτό είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει ότι αυτά είναι φαινόμενα μιας αστικής κοινωνίας που βρίσκεται σε σήψη, ότι όπου κυριαρχεί ο καπιταλισμός υπάρχουν τα ίδια φαινόμενα, ότι είναι ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ αυτού του συστήματος. Ετσι φτάνει να προκύπτει σαν ανάγκη η ανατροπή του καπιταλισμού.

Και τέλος πάντων, δε θεωρώ ότι οι οπορτουνιστές είναι καλύτεροι από μας σε ζητήματα συσπείρωσης του λαού. Απλά λαθεμένες τακτικές επιλογές -σωρεία τέτοιων- φτάνουν στο σημείο να ακυρώνουν σε τελευταία ανάλυση οποιαδήποτε στρατηγική. Το ερώτημά μου δεν είναι σοσιαλισμός ή όχι (Το σοσιαλισμός - κομμουνισμός δε βολεύει καθόλου σύντροφοι. Κομμουνισμός με ιμπεριαλιστική περικύκλωση; Νέα θεωρία;) Το ερώτημα είναι πώς γίνεσαι μάστορας της τακτικής, μιας τακτικής που δε μπορεί να έχει στερεότυπα. Η τακτική θέλει μαστοριά και ευελιξία.

Και τέτοια μαστοριά και ευελιξία δεν αποδείξαμε πως διαθέτουμε μέχρι σήμερα. Πολλές φορές είχαμε την καρδάρα μισογεμάτη, αλλά άμα προσπαθήσεις να αρμέξεις και τον τράγο, θα την μπατάρει. Λέμε στη θ. 16, σύντροφοι, ότι «η κρίση επέφερε ρωγμές και δυσλειτουργία σε μηχανισμούς του κράτους (νοσοκομεία, ασφαλιστικά δικαιώματα, δημόσια εκπαίδευση). Δηλαδή, εκ των πραγμάτων αποδυναμώθηκαν μέσα με τα οποία το κράτος εξασφάλιζε τον έλεγχό του σε λαϊκές και εργατικές μάζες» κι αναρωτιέμαι μήπως ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Εγώ νόμιζα πως αυτά ήταν κατακτήσεις δεκαετιών της πάλης του κινήματος, και τώρα ανακαλύπτω πως τεχνηέντως οι «πονηροί αστοί» τα παρείχαν. Νόμιζα πως είχε και νεκρούς το κίνημα για να στεριώσει αυτές τις κατακτήσεις. Μπας και λαθεύω; Μπας και διολισθαίνουμε στην αριστερίστικη σκέψη; Πως τάχα η χειροτέρευση των συνθηκών ζωής θα φέρει το μεγάλο ξεσήκωμα;

Να ξεκαθαρίσουμε ποιο είναι το κυρίαρχο. Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της χώρας ή η εξάρτησή της από ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Να είμαστε ξεκάθαροι. Αφού η έξοδος απ' την ΕΕ μπορεί να αποτελέσει στόχο μέρους της αστικής τάξης, ο ίδιος στόχος απ' τη μεριά του κινήματος είναι ενσωματώσιμος;

Να ξεκαθαρίσουμε για ποιο λόγο δε χρειαζόμαστε κόμμα μαζικό μιας και ο όρος απαλείφεται απ' την εισαγωγή του σχεδίου καταστατικού.

Να είμαστε ξεκάθαροι. Σωστή η υπεράσπιση της οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και τις ΛΔ. Δεν απολογούμαστε όμως για την περίοδο απ' το 20^ο Συνέδριο και μετά. Καπιταλιστική παλινόρθωση γινόταν.

Τέλος ξεκαθαρίζουμε. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΓΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΗ. ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ.