Η εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού και μ' αυτήν την αφορμή η ένταση της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης και εργοδοσίας διέψευσαν ξανά τα παραμύθια της «δίκαιης» και «για όλους» ανάπτυξης, που διακινούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Γκρέμισαν προσδοκίες που είχαν σπείρει (και) στους εργαζόμενους στον κλάδο των Κατασκευών, οι οποίοι έχοντας στην πλάτη τις συνέπειες της βαθιάς κρίσης του κλάδου και τη βαριά απώλεια δικαιωμάτων, έχουν τώρα μπροστά τους ένα διπλό φόβο: Το φόβο της έλλειψης μεροκάματου από τη μια και το φόβο για την υγεία των ίδιων και των οικογενειών τους από την άλλη.

Στα μεγάλα εργοτάξια της Θεσσαλονίκης, με πλήθος υπεργολάβων, συναντάμε πραγματικά τα πάντα: Αδειες άνευ αποδοχών χωρίς ημερομηνία λήξης, εκ περιτροπής εργασία και πιέσεις για μειώσεις μισθών. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση με τα μέτρα της υγείας στα εργοτάξια και τους άλλους χώρους δουλειάς, που έχουν μετατραπεί σε «υγειονομικές βόμβες».

Ολόκληρες βάρδιες και συνεργεία στο Μετρό δουλεύουν σε υπόγειες στοές σε - έτσι κι αλλιώς - βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, ολόκληρα εργοτάξια χωρίς ούτε ένα ΜΑΠ για τους εργαζόμενους, με λίγες και χωρίς καθημερινή απολύμανση τουαλέτες, που μόνο κάτω από την πίεση πρωτοπόρων εργατών και του ταξικού συνδικάτου απέσπασαν τα αυτονόητα.

Το «ελευθέρας» από τις κυβερνητικές αποφάσεις έχουν πάρει και τεχνικές, μελετητικές και συμβουλευτικές εταιρείες. Η τηλεργασία έχει γενικευτεί, κάνοντας - ήδη από τις πρώτες μέρες - δυσδιάκριτα για τους εργαζόμενους τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη χρόνου.

Οι απολύσεις, παρά τα κυβερνητικά ευχολόγια, σε εργαζόμενους με «μπλοκάκι» έχουν ξεκινήσει και βαφτίζονται «λύση συνεργασίας», χωρίς καμία πρόσβαση ακόμα και σε αυτό το επίδομα που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Τέλος, σαν έτοιμος από καιρό, όμιλος εταιρειών προχωρά σε αναστολή συμβάσεων και εκ περιτροπής εργασία με μείωση κατά 50% του μισθού.

Στην εδραίωση αυτής της κατάστασης και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, οι εργοδότες αξιοποιούν όλα τα μέσα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα γιατρού εργασίας, ο οποίος σε ενημέρωση σε εργαζόμενους στο Μετρό ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «δεν χρειάζονται αντισηπτικά, φτάνει το απλό σαπούνι». Λες κι έχουν τη δυνατότητα, αλλά και το χρόνο να πλένουν τα χέρια τους κάθε τρεις και λίγο!

Σε αυτήν τη «μάχη» δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές, όπως ο πρόεδρος επιχειρησιακού σωματείου, που μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανησυχίες τους, διαπραγματευόταν με το υπουργείο την αναστολή λειτουργίας έργου, για να γλιτώσει η εργοδοσία την καταβολή μισθών και αποζημιώσεων.

Ετσι, λοιπόν, στη συζήτηση με τους εργαζόμενους για την πανδημία και τις εξελίξεις στον κλάδο, θέσαμε ως βασικό ζήτημα την αποκάλυψη του χαρακτήρα της ανάπτυξης, που έχει για «λίπασμα» το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Της ανάπτυξης που καθορίζεται από τη λογική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, όπως τραγικά αναδεικνύεται και στο ζήτημα της Υγείας.

• Αυτή η δολοφονική λογική, από τη μία, δεν αφήνει περιθώρια για αντιπλημμυρικές, αντισεισμικές και άλλες υποδομές, που έχει ανάγκη ο λαός και, από την άλλη, έχει αφήσει γυμνό το δημόσιο σύστημα Υγείας, με τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις.
• Αυτή η λογική εξαναγκάζει τους εργαζόμενους να συνωστίζονται στα εργοτάξια και στα γραφεία, για να μην βγουν εκτός χρονοδιαγράμματος έργα υποδομής για τη μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε τουριστικό κέντρο, όπως η επέκταση του αεροδρομίου «Μακεδονία». Για να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ από τα προσδοκώμενα κέρδη νέων σούπερ μάρκετ και ξενοδοχειακών μονάδων, σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική. Την ίδια ώρα, όμως, μεγάλες συνοικίες όπως ο Εύοσμος και η Τούμπα πάσχουν από δομές ΠΦΥ, έχοντας μόλις από ένα Κέντρο Υγείας, και αυτά υποστελεχωμένα.
• Αυτή η λογική ευθύνεται για το γεγονός ότι ο εργαζόμενος του κλάδου καθημερινά εύχεται να τη βγάλει καθαρή από την αρένα του εργοταξίου, αλλά και του συνωστισμού στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Και την ίδια ώρα που η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι «η προστασία της δημόσιας υγείας είναι απόλυτη προτεραιότητα», αδειοδοτεί το εργοστάσιο τσιμεντοβιομηχανίας «ΤΙΤΑΝ» για την καρκινογόνα καύση RDF-SRF στη Δυτική Θεσσαλονίκη!
• Αυτή η λογική βγάζει εκτός κάδρου την άμεση ανάγκη ανακαίνισης των δυο νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης («Παναγία» και Λοιμωδών) που έκλεισαν το 2013 και θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ «τρέχει» η ανακαίνιση υποδομών για τουριστική αξιοποίηση. Και όλα αυτά ενώ έχει αποδειχθεί και από το πρόσφατο παράδειγμα της ανέγερσης νοσοκομείων στην Κίνα μέσα σε μερικές μέρες, ότι οι τεχνικές δυνατότητες στον κλάδο είναι τεράστιες και μπορούν να ανταποκριθούν ακόμα και σε τέτοιες έκτακτες ανάγκες.

Αυτό το περιεχόμενο, δεμένο με την προσπάθεια ανάπτυξης διεκδικήσεων με όλες τις μορφές, αναγνωρίστηκε από περισσότερους συναδέλφους, που μπροστά στη νέα επιδείνωση της κατάστασης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ζήτησαν την επαφή με τους κομμουνιστές στο χώρο τους, για να μάθουν τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Η επιμονή, εξάλλου, στις Συνελεύσεις εργοταξίων και συνεργείων το προηγούμενο διάστημα από το ταξικό Συνδικάτο Οικοδόμων μεταφράστηκε σε αντανακλαστικά σε χώρους δουλειάς, με άμεσες καταγγελίες εργαζομένων, που άσκησαν πίεση στην εργοδοσία και την υποχρέωσαν να κάνει παραχωρήσεις. Αυτό αποτελεί «μαγιά» για τις επόμενες, πιο δύσκολες μάχες.

Τώρα χρειάζεται να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, να λογαριαστούμε με αυτούς που θέλουν να μας φορτώσουν ξανά τα βάρη για τα κέρδη τους, όπως έκαναν και στην κρίση. Διεκδικούμε:

1. Αμεση ενίσχυση του υγειονομικού προσωπικού στο δημόσιο σύστημα Υγείας με μαζικές προσλήψεις γιατρών όλων των ειδικοτήτων, με νοσηλευτικό προσωπικό. Αμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας.

2. Να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα στους χώρους εργασίας (ΜΑΠ δωρεάν με ευθύνη της εργοδοσίας, απολυμάνσεις, προσλήψεις γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφαλείας). Δημιουργία Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας μέσα στους χώρους δουλειάς. Εντατικοί έλεγχοι από την Επιθεώρηση Εργασίας. Πρόσθετες άδειες με πλήρεις αποδοχές στους εργαζόμενους με χρόνια νοσήματα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, στις εγκυμονούσες.

3. Να δοθεί το επίδομα των 800 ευρώ στους εργαζόμενους του κλάδου, που είτε σταμάτησαν την εργασία τους (μισθωτοί και με ΔΠΥ), είτε είναι άνεργοι χωρίς επίδομα ανεργίας. Το Δώρο Πάσχα να δοθεί στο ακέραιο και στην ώρα του.

4. Την κατάργηση όλων των αντεργατικών διατάξεων των ΠΝΠ. Καμία ανοχή στον περιορισμό των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.

5. Για όσο διάστημα διαρκούν τα περιοριστικά μέτρα και η απαγόρευση, να υπάρχει απαλλαγή από τις χρεώσεις σε ρεύμα, επικοινωνία, νερό, φυσικό αέριο. Να μην υπάρχουν διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, νερού. Αναστολή πληρωμών για τους εργαζόμενους προς Δημόσιο, τράπεζες, κατάργηση πλειστηριασμών κύριας κατοικίας και κατασχέσεις.

Μπορούμε να βγούμε δυνατοί και αποφασισμένοι, για να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, που στο επίκεντρο θα έχει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε όλους τους τομείς.

Αντιμετωπίζουμε το παρόν, φωτίζοντας και προετοιμάζοντας το αύριο της εξουσίας της εργατικής τάξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Εκεί όπου ο χωροταξικός σχεδιασμός και οι κατασκευές θα υποτάσσονται στην ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών και δεν θα μπαίνουν διλήμματα επιλογής για το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Εκεί όπου δεν θα περισσεύει κανένα χέρι και μυαλό στη διαδικασία της παραγωγής.

Με γερό μυαλό σε γερό κορμί, μένουμε λοιπόν δυνατοί και όχι σιωπηλοί!