«... Το ΚΚΕ, σήμερα, προσπαθεί να καλλιεργήσει την ιδέα στον ελληνικό λαό ότι δίπλα στην εθνική ζωή του τόπου, με το Κοινοβούλιο, με τα ΜΜΕ, με τη δικαστική εξουσία, θα πρέπει να υπάρχει και μια παράλληλη ζωή, αυτή των κινητοποιήσεων, των διαδηλώσεων, των καταλήψεων, των μπλόκων... όταν δίκαια ή άδικα διαφωνεί με επιλογές της κυβέρνησης».

«... Μιλάμε όχι για κρίση των θεσμών, αλλά για κρίση θεσμικής συμπεριφοράς, μιλάμε για άτομα τα οποία δεν μπορούν να εννοήσουν πώς λειτουργεί μια δημοκρατικά συντεταγμένη πολιτεία».

«... Η ταξική συνείδηση δεν είναι ασυμβίβαστη με το γενικότερο συμφέρον, γιατί η ελπίδα και η προοπτική είναι κοινή υπόθεση όλων».

«... Το ΚΚΕ σήμερα δοκιμάζει την ανοχή της κυβέρνησης, δοκιμάζει τις αντοχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και αυτό γιατί έχει μια πραξικοπηματική αντίληψη για την πολιτική. Είναι οπαδοί ενός κόκκινου φασισμού που οδήγησε πριν από μερικά χρόνια 50 εκατομμύρια Σοβιετικούς πολίτες στο θάνατο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από την πείνα».

«... Είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκει το ΚΚΕ. Σήμερα το ΚΚΕ, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη, επιδιώκει τη σύγκρουση για τη σύγκρουση. Επιδιώκει να φέρει σε μετωπική σύγκρουση ομάδες διαδηλωτών με τα μέσα καταστολής, προκειμένου να περιχαρακωθεί ο χώρος τους, προκειμένου να κρατηθεί το ποσοστό τους».

Ακούγοντάς τον θα τον ζήλευε και ο καλύτερος θεωρητικός του αντικομμουνισμού, σίγουρα δε ο Γκαίμπελς. Ζήλεψε φαίνεται τη δόξα των κομμουνιστοφάγων της εποχής του εμφυλίου και των μετεμφυλιακών καθεστώτων, αλλά και της 7χρονης δικτατορίας στην Ελλάδα. Εποχές που ο ωμός χοντροκομμένος αντικομμουνισμός ήταν η επίσημη ιδεολογία και προπαγάνδα, προκειμένου να δικαιολογείται η αντιλαϊκή βία και καταστολή του κράτους και του παρακράτους και να επιβάλλεται η πιο βάρβαρη πολιτική ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα.

Ο νεόκοπος αυτός και φασίζων «εκσυγχρονιστής», ολοκληρώνοντας την «κριτική» προς το ΚΚΕ, είπε: «Λυπούμαι που είμαι τόσο σκληρός». Μάλλον, όμως, μπέρδεψε τη γλώσσα του, αφού ο καλύτερος χαρακτηρισμός θα ήταν: Χαίρομαι που είμαι τόσο αντικομμουνιστής, γιατί τουλάχιστον θα 'λεγε την αλήθεια, αφού:

• Αυτή είναι η πολιτικο-ιδεολογική άποψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης για το ΚΚΕ.
• Οσοι αγωνίζονται κατά της αντιλαϊκής πολιτικής, χαρακτηρίζονται μιάσματα (και τι δε θυμίζει αυτή η λέξη).
• Ο κατήφορος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης δεν έχει σταματημό, εκφράζοντας, εκτός από αντικομμουνιστικά, αντισοσιαλιστικά αισθήματα και ανιστόρητες τοποθετήσεις για την ιστορική διαδρομή των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, το ρόλο τους και την προσφορά τους, που, τουλάχιστον, σήμερα, αναγνωρίζεται απ' όλους σαν θετικός και, μάλιστα, όλοι, εκτός της κυβέρνησης και της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος, που έχουν ταυτιστεί με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς και Ευρωπαϊκούς ιμπεριαλιστές, αναγνωρίζουν την έλλειψη και τη χρησιμότητα του «αντίπαλου δέους».

Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχουν και άλλες πλευρές της αντικομμουνιστικής και αντιΚΚΕ υστερίας της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Αυτές είναι:

- Το ΚΚΕ ως πόλος συσπείρωσης αντίστασης και αντεπίθεσης, όλων όσοι πλήττονται από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - μονοπωλίων.

- Το ΚΚΕ ως εγγυητής των δημοκρατικών ελευθεριών και κατακτήσεων των εργαζομένων και του λαού που θέλει να συρρικνώσει η κυβέρνηση.

- Το ΚΚΕ και η πρότασή του για το κοινωνικοπολιτικό Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο Πάλης που συσπειρώνει καθημερινά όλο και περισσότερους εργαζομένους, το λαό, προωθώντας την εναλλακτική λύση της λαϊκής διακυβέρνησης και της φιλολαϊκής ανάπτυξης.

-Το ΚΚΕ και το Λαϊκό Μέτωπο ως αντίπαλο δέος.

Η απέλπιδα προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να «ντοπάρουν» τη βάση τους για να αποσοβήσουν μαζική συρρίκνωση και ριζοσπαστικοποιήσεις θα αποτύχει.

Η κοινωνία με την ταξική πάλη πάει μπροστά, ξεπερνώντας και σβήνοντας τον προσωρινό μεσαίωνα.

Η ταξική πάλη δε διαγράφεται από διάφορους τύπους Λάσκαρη -γαλάζιους ή πράσινους - γιατί είναι αυτή που κινεί και γράφει την ιστορική εξέλιξη.

Η μειοψηφία της αστικής τάξης - και οι πολιτικοί υπηρέτες της - ας τρέμουν τον ερχομό της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, νομοτελειακά.