ΜΕΣΑ ΣΤΗ Σαρακοστή - όπως έχει πολλάκις επισημανθεί - πέφτει η ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών που ανακοίνωσε (όχι και τόσο περιχαρής όσο ήθελε να δείξει) χθες ο Σημίτης. Μόνο που εδώ έχουμε το εξής περίεργο. Οτι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, το 2000 δε θα έχει μια αλλά... δυο «Σαρακοστές». Μια προεκλογική και μια... μετεκλογική.

Και για να εξηγηθούμε από τώρα, η προεκλογική θα είναι μια απλή χριστιανικής προελεύσεως συνήθεια για κάποιους Έλληνες. Η άλλη, όμως, η μετεκλογική θα είναι κοινοτικής έμπνευσης και εγχώριας εκτέλεσης, θα είναι σαφώς πιο σκληρή και θα αφορά όλους τους Έλληνες.

Ο,τι χρώμα και να έχει η κυβέρνηση, που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου, θα επιχειρήσει να εφαρμόσει την πολιτική της «διατηρησιμότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». `Η με άλλα λόγια, την ίδια και χειρότερη με τη σημερινή.

Αυτό σημαίνει ότι θα θελήσει να πάρει τέτοια μέτρα, που καμιά δε θα τολμούσε να πάρει στο τέλος της 4ετίας της! Με δεδομένο μάλιστα ότι τα χειρότερα και πιο επαχθή νομοσχέδια σε αυτό τον τόπο έχουν ψηφιστεί καλοκαίρι - για ευνόητους λόγους - καταλαβαίνετε πού το πάνε. Δε θα μείνει... λιθάρι πάνω σε λιθάρι.

Ομως, ακόμα και σε περιόδους Σαρακοστής κάθε είδους, είναι γνωστό, ότι «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Φροντίζουν, δηλαδή, να προλάβουν όσα έρχονται. Στην προκειμένη περίπτωση και με τους αγώνες τους, αλλά και με την ψήφο τους.

«Μαύρο», λοιπόν, στα κόμματα του ευρω-μονόδρομου και ψήφο στο ΚΚΕ. Οσο μειώνονται τα πρώτα και αυξάνει η δύναμη του δεύτερου, τόσο περισσότερο θα σκέφτεται η αυριανή κυβέρνηση τα αντιλαϊκά της σχέδια.