Τέρμα οι αυταπάτες | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τέρμα οι αυταπάτες

Κατά σύμπτωση χθες, που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την επίσπευση των εκλογών, δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία της Eurostat, για το μοίρασμα της φτώχειας και του πλούτου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επισημαίνουμε τη σύμπτωση, γιατί ο βασικός λόγος που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός για την απόφασή του, είναι η ολοκλήρωση της πορείας προς την ΟΝΕ, ενώ από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία φαίνεται τι στοίχισε στη χώρα και στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή η πολιτική. Ετσι μπορούμε να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης των κυβερνητικών ισχυρισμών για τον «εθνικό στόχο» της ΟΝΕ και της πραγματικότητας την οποία παρουσιάζουν οι αριθμοί.

Σύμφωνα λοιπόν, με τα στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα είναι η φτωχότερη χώρα της ΕΕ, η απόσταση που τη χωρίζει από τις υπόλοιπες αντί να μικρύνει, μεγάλωσε, οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι οι «φτωχότεροι των φτωχών», οι εφτά από τις έντεκα φτωχότερες περιοχές της ΕΕ είναι ελληνικές, η Ελλάδα διαθέτει το μικρότερο ποσοστό κοινωνικών δαπανών. Σ' αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να προσθέσουμε την αύξηση της ανεργίας σε ποσοστό που φέρνει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις, όπως και τη συνεχή μείωση του αγροτικού εισοδήματος με συνεπακόλουθο τη μαζική καταστροφή χιλιάδων μικρομεσαίων νοικοκυριών.

Αυτά λοιπόν είναι τα αποτελέσματα και μάλιστα όπως οι ίδιες οι κοινοτικές υπηρεσίες τα παρουσιάζουν, της πολιτικής που ακολούθησαν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις στο όνομα της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Ο καθένας, λοιπόν, μπορεί να συγκρίνει αυτά τα αποτελέσματα με τις υποσχέσεις που έδωσαν στον ελληνικό λαό και συνεχίζουν να δίνουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που υποστηρίζουν την ΟΝΕ. Πως δηλαδή με τα προγράμματα «σύγκλισης» η Ελλάδα θα έφτανε, ή θα πλησίαζε έστω, στο επίπεδο των πλουσιότερων και μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ, πως με τα πακέτα Ντελόρ θα αναπτύσσονταν οι περιφέρειες της χώρας, πως η εκπλήρωση των κριτηρίων του Μάαστριχτ θα οδηγούσε σε βελτίωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ομως δεν είναι μόνο αυτά που πλήρωσαν μέχρι τώρα η χώρα και οι εργαζόμενοι. Η ένταξη στην ΟΝΕ θα συνοδευτεί από ακόμη πιο σκληρή εισοδηματική πολιτική, περισσότερους φόρους, κατάργηση των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, ισοπέδωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, σφαγιασμό των κοινωνικών δαπανών, σαρωτικό ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Και όλα αυτά δεν είναι δικές μας προβλέψεις, ή εκτιμήσεις, αλλά συγκεκριμένες δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στους «εταίρους» και οι οποίες περιλαμβάνονται στην απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας της ΕΕ για το νέο «πρόγραμμα σύγκλισης».

Είναι ίσως περισσότερο καθαρό από ποτέ, τι κρίνεται σ' αυτές τις εκλογές και υπό την έννοια αυτή η ευθύνη όλων μεγαλύτερη. Το ερώτημα που τίθεται σε κάθε εργαζόμενο είναι σαφέστατο: θα επιτρέψουμε τη συνέχιση και παραπέρα ένταση αυτής της πολιτικής, όταν γνωρίζουμε ήδη την «επόμενη μέρα»; Κάθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και το Συνασπισμό, στα κόμματα που υποστηρίζουν με τον ένα, ή άλλο τρόπο την ΟΝΕ, θα είναι, «ναι». Κάθε ψήφος στο ΔΗΚΚΙ που διακηρύσσει από τώρα την πρόθεσή του για κυβερνητική μετεκλογική συνεργασία, δικαιώνει αυτή την πολιτική.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη ψήφος με αντίκρισμα, για όποιον θέλει, όχι μόνο να αντισταθεί σ' αυτή την πολιτική, αλλά είναι και διατεθειμένος να αγωνιστεί για την ανατροπή της.