-- Θετικά μηνύματα. Ο κόσμος έχει ενδιαφέρον, παρά τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από διάφορα άλλα κόμματα και την κυβέρνηση, κάπως να είναι υποτονικό το κλίμα αυτών των εκλογών, των ευρωεκλογών. Τα μηνύματα είναι καλά, υπάρχει ενδιαφέρον. Υπάρχει μία δυσαρέσκεια και για τις πολιτικές της ΕΕ αλλά και για την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Και βεβαίως ακούει, βλέπει με μια εμπιστοσύνη το Κόμμα μας, θέλει να ακούσει, προβληματίζεται για μια σειρά ζητήματα, έχει ερωτήματα και υπάρχει θετική, γενικά, απήχηση.

-- (...) Είδαμε τώρα τον Μίτσκοσκι να λέει «θα λέω τη χώρα μου όπως θέλω, και αν δεν θέλετε πηγαίνετε στη Χάγη». Είδαμε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να έχει σηκώσει κι αυτή τη σημαία της αντίδρασης. Εσείς τι λέτε; Είδα ότι το ΚΚΕ λέει ότι αυτή η Συμφωνία έγινε για να μπει στο ΝΑΤΟ η διπλανή μας χώρα. Από δω και πέρα τι κάνουμε; Ακυρώνουμε τα μνημόνια; Δεν τα ακυρώνουμε; Τι συμφέρει την Ελλάδα να κάνει;

-- Το ζήτημα είναι ότι επιβεβαιώνεται η θέση και η πρόβλεψη που είχε το ΚΚΕ όταν γινόταν η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ότι σιγά σιγά θα υπάρξει αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, ότι αυτή η Συμφωνία δεν επιλύει ουσιαστικά ζητήματα εθνικισμών, αλυτρωτισμού, αλλά γίνεται μόνο και μόνο για να ενταχθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ. Και, βεβαίως, όποια διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχουμε όλα τα τελευταία χρόνια και τα προηγούμενα χρόνια πάντα οδηγούσε σε αποσταθεροποίηση, δεν έλυνε ουσιαστικά προβλήματα. Και μάλιστα θα σας θυμίσω, κα Μαυραγάνη, το ΚΚΕ και στη Βουλή τότε, καταψηφίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, είχε πει και είχε προβλέψει ότι σιγά σιγά ακόμη και το όνομα από «Βόρεια Μακεδονία» θα εξαλειφθεί, θα μείνει σκέτο «Μακεδονία». Παρότι βάζαμε ως όρο εμείς, βεβαίως να είναι σύνθετη ονομασία, erga omnes, που μπορεί να έχει, αλλά μόνο ως γεωγραφικό προσδιορισμό, τη λέξη «Μακεδονία». Μόνο γεωγραφικός προσδιορισμός, γιατί από τα πολύ παλιά χρόνια η Μακεδονία η γεωγραφική επεκτεινόταν και σε τμήμα της Β. Μακεδονίας, και της Βουλγαρίας κ.λπ. Ηταν μια ευρύτερη περιοχή.

-- Αρα τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Η κυβέρνηση είναι μπροστά σε τρία μνημόνια που δεν τα ακυρώνει, ο ΣΥΡΙΖΑ της λέει να τα ακυρώσει, το ΚΚΕ τι λέει;

-- Το ζήτημα είναι ότι αυτή η Συμφωνία ήταν λάθος από την αρχή. Και έχει να κάνει με αυτό που λέμε, την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Εκεί ήταν η αρχή του κακού και έτσι θα πηγαίνει το ζήτημα. Από δω και πέρα, θα έχουμε συνεχείς προκλήσεις, θα έχουμε ένταση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στα δύο κράτη και στις άρχουσες τάξεις αυτών των χωρών - γιατί οι λαοί των δύο γειτονικών χωρών δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Αρα, εφόσον δεν λύθηκαν ουσιαστικά ζητήματα που οδηγούν σε αλυτρωτισμούς, σε εθνικισμούς κ.λπ., όπως το ζήτημα και της γλώσσας και των βιβλίων της Ιστορίας, το τι διδάσκονται κ.λπ., αυτά τα ζητήματα μένουν ξεκρέμαστα και τελικά μένει μόνο η ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ενταξη στο ΝΑΤΟ σημαίνει συμμετοχή σε πολέμους, συμμετοχή σε ανταγωνισμούς και βεβαίως τα βλέπουμε να εξελίσσονται.

-- Αρα λέτε να μην προχωρήσουμε στην κύρωση, κ. Γραμματέα; Ούτε στην κύρωση των μνημονίων να μην προχωρήσει η κυβέρνηση;

-- Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, όπως καταψηφίσαμε τη Συμφωνία των Πρεσπών, έτσι θα καταψηφίσουμε και τα μνημόνια, ακόμα κι αν τα φέρει για κύρωση θα τα καταψηφίσουμε, γιατί θεωρούμε ότι είναι συνολικά σε λάθος κατεύθυνση αυτή η Συμφωνία.

-- Να πάμε λίγο και στα Ελληνοτουρκικά. Είχαμε πριν μια βδομάδα τη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ερντογάν, απ' ό,τι είδα ενημερώθηκε το ΚΚΕ. Θα 'θελα να μου πείτε αν σας ανησυχεί πώς θα κινηθεί η γείτονα, γιατί βάζει θέμα. Εκανε τη Μονή της Χώρας, για τα πάρκα δημιουργεί πρόβλημα, για τη «Γαλάζια Πατρίδα» δημιουργεί πρόβλημα. Τι λέτε;

-- Νομίζουμε ότι το κλίμα εφησυχασμού που καλλιεργούν η κυβέρνηση και άλλα κόμματα δεν θα πρέπει να μας επαναπαύσει. Εμείς θεωρούμε ότι η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση του κ. Ερντογάν έχει σταθερούς στόχους και όλες τις διεκδικήσεις της τις έχει στο τραπέζι, ανοιχτές. Μπορεί να μην τις λέει κατά διαστήματα τόσο ανοιχτά, κάποτε προκαλεί, όπως είναι για παράδειγμα και γι' αυτά τα ζητήματα, για τη Μονή της Χώρας, ή για την Αγιά Σοφιά πριν. Για παράδειγμα στη συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη ακούσαμε τον κ. Ερντογάν να λέει «ναι, μνημείο της UNESCO, θα κάνουμε κάποιες επισκευές, επιδιορθώσεις, γιατί χρειάζεται, και θα είναι επισκέψιμο μνημείο». Μα και η Αγιά Σοφιά είναι επισκέψιμη, αλλά έχει μετατραπεί σε τζαμί. Δεν θα είναι ο βυζαντινός ναός, το ιστορικό μνημείο της UNESCO, που προστατεύεται και επισκέπτεται ο κόσμος. 'Η για παράδειγμα τον ακούσαμε στη συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει ξανά για «τουρκική μειονότητα στη Θράκη», να μιλάει για «επίλυση του Κυπριακού, στη βάση των δύο κρατών» και όχι της Ομοσπονδίας, του ενιαίου κράτους δηλαδή. Τον ακούσαμε να μιλάει ξανά και να αφήνει υπονοούμενα για τις «γκρίζες ζώνες» και για όλα αυτά τα ανοιχτά ζητήματα, και πιστεύουμε ότι θα έρθει σιγά σιγά αυτό που έχουμε εκτιμήσει εμείς, και το εκτιμάμε ακόμα, ότι θα πάνε για την ονομαζόμενη, την περιβόητη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, που αφορά βέβαια μεγάλες εταιρείες, μεγαθήρια, πολυεθνικές, ξένες και εγχώριες, και ελληνικές και τουρκικές ανάμεσα στις δύο χώρες, που όλα αυτά θα συμπαρασύρουν και κυριαρχικά δικαιώματα, ζητήματα κυριαρχίας της χώρας. Γιατί τα θέματα της «Γαλάζιας Πατρίδας» ο Ερντογάν και η τουρκική αστική τάξη τα έχει επίσης στην επικαιρότητα και με κάθε ευκαιρία τα προωθεί.

-- Βέβαια, από την άλλη, το θετικό είναι ότι όλο αυτόν τον τελευταίο χρόνο ελέγχουμε τις παραβιάσεις. Αυτό δεν θα μπορούσε κάποιος να το δει σαν κάτι θετικό; 'Η όχι;

-- Μα κοιτάξτε να δείτε, πολλές φορές ρωτιόμαστε αν θέλουμε τον διάλογο. Μα φυσικά, τα ζητήματα με διάλογο θα λύνονται, με διαπραγματεύσεις θα λύνονται, με προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κλίματος συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς, γιατί, ξαναλέω, οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Κανείς δεν θέλει να πολεμήσει, κανείς δεν διεκδικεί - τουλάχιστον όσον αφορά τον ελληνικό λαό - εδάφη που ανήκουν με Συνθήκες, διαμορφωμένες πλέον ιστορικά, στην Τουρκία. Ομως η Τουρκία διεκδικεί εδάφη, μιλάει για «γκρίζες ζώνες», μιλάει για νησιά του Αιγαίου που είναι υποτίθεται δικά της κ.λπ. Ζητήματα που τα έχουν λύσει διεθνείς Συνθήκες, και ξέρουμε ότι τέτοιες Συνθήκες, που αφορούν σύνορα, που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα, αλλάζουν μόνο με πολέμους. Γιατί οι διεθνείς αυτές Συνθήκες και Συμφωνίες έγιναν μετά από αιματηρούς πολέμους, και έγινε οπωσδήποτε ένας συμβιβασμός και καταλήχτηκαν αυτές οι Συνθήκες που καθόρισαν τα σύνορα, καθόρισαν μια σειρά ζητήματα που αφορούν είτε ονόματα, όπως για παράδειγμα ο χαρακτηρισμός της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη από τη Συνθήκη της Λοζάνης και μετά. Αρα, αυτά δεν αλλάζουν έτσι απλά.

-- Να πάμε λίγο στον τομέα της οικονομίας, Γραμματέα. Φαντάζομαι ότι σε όλες αυτές τις συναντήσεις που έχετε με τον κόσμο θα είναι από τα πρώτα ζητήματα που σας θέτουν. Είναι κάτι που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία, ειδικά τα φτωχότερα νοικοκυριά, και είχαμε χθες (σ.σ. 18/5) την αποστολή μιας επιστολής του κ. Μητσοτάκη στην Κομισιόν σε σχέση με την αισχροκέρδεια των πολυεθνικών. Τι λέτε εσείς, τι πρέπει να γίνει;

-- Πρέπει ο ελληνικός λαός να τους στείλει μια επιστολή μεγάλη στις 9 του Ιούνη, στις ευρωεκλογές, και να καταδικάσει αυτήν την πολιτική. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης κάνει σαν να μην έχει καταλάβει τίποτα, ή να μη θυμάται τίποτα για το τι ψήφισε το κόμμα του το 1992, που εντάξει, μπορεί να έχουν περάσει 32 χρόνια, αλλά δεν είναι και πολύ μακρινό. Ολοι θυμόμαστε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που μετέτρεψε την ΕΟΚ σε ΕΕ, όπου εκεί είναι οι περιβόητες ελευθερίες κίνησης προσώπων, εμπορευμάτων, κεφαλαίων κ.λπ. Ιδιαίτερα η απελευθέρωση των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων στις χώρες της Ευρώπης, στα κράτη - μέλη, οδηγεί σε αυτό που έχουμε σήμερα. Δηλαδή η κάθε πολυεθνική, ο κάθε μεγάλος μονοπωλιακός όμιλος οποιασδήποτε χώρας, κράτους - μέλους της Ευρώπης, ο γερμανικός, ο γαλλικός, ο οποιοσδήποτε άλλος, μπορεί να πάει τα προϊόντα του σε άλλη χώρα και στη βάση του μέγιστου κέρδους - διότι τον καπιταλιστικό όμιλο, το μονοπώλιο το ενδιαφέρει μόνο το κέρδος, δεν το ενδιαφέρει τίποτε άλλο - μπορεί να καθορίζει τιμές προϊόντων στο πλαίσιο της ελευθερίας κίνησης των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων. Αρα, λοιπόν, τι θα πει στην κα φον ντερ Λάιεν και ο κ. Μητσοτάκης με την επιστολή του, αφού αυτό ψηφίστηκε; Και, βεβαίως, ξέρουμε ότι ο πληθωρισμός, η ακρίβεια, έτσι όπως τη βιώνει ο ελληνικός λαός καθημερινά, γιατί δεν του φτάνουν να ζήσει μέχρι τις 15 του μήνα, γιατί δεν του φτάνει ο μισθός, οφείλεται σε μια σειρά παράγοντες. Και, αν θέλετε, επιτείνεται ακόμα περισσότερο αυτό το πρόβλημα και γίνεται πραγματική γάγγραινα για τα λαϊκά νοικοκυριά από τους χαμηλούς μισθούς, τις χαμηλές συντάξεις, που εδώ και πάνω από 10 - 15 χρόνια βρίσκονται ούτε καν στα επίπεδα που ήταν τότε, με τεράστια μείωση. Υπάρχει μείωση 27% του μέσου μισθού, όλα αυτά τα χρόνια.

-- Είχαμε κάποιες αυξήσεις βέβαια, αλλά δεν φτάνουν τώρα, θα πει κάποιος, και στους μισθούς και στις συντάξεις...

-- Μα, τα επιδόματα, η επιδοματική πολιτική δεν φτάνει ούτε για «ζήτω», γιατί την ίδια στιγμή έχει εκτιναχθεί η ακρίβεια. Οταν οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από πριν 10 - 15 χρόνια και έχει εκτιναχθεί η ακρίβεια στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αυτά που καταναλώνει η κάθε οικογένεια. Οταν έχουν επίσης εκτιναχθεί οι φόροι, υπάρχει πραγματική φοροληστεία για τα λαϊκά νοικοκυριά. Τα κρατικά έσοδα έρχονται κατά 95% από φόρους που πληρώνει ο εργαζόμενος λαός, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο επαγγελματοβιοτέχνης, ο αγρότης, οι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες, που είναι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Μόνο το 5% πληρώνει το μεγάλο κεφάλαιο, το εφοπλιστικό, το βιομηχανικό κεφάλαιο κ.λπ. Αρα, το 95% το πληρώνει ο ελληνικός λαός, και αυτό επιβαρύνει επιπλέον. Μια ανάσα ανακούφισης, όχι ότι θα έλυνε ολοκληρωτικά το ζήτημα, αλλά η πρόταση του ΚΚΕ, που είναι για σήμερα, δεν είναι για αύριο, ούτε για τη Δευτέρα Παρουσία, δηλαδή η κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς μαζικής λαϊκής κατανάλωσης, η κατάργηση του φόρου στα καύσιμα, στην Ενέργεια, αυτά θα ήταν μέτρα ανακούφισης, μια ανάσα για τα λαϊκά νοικοκυριά. Ο έλεγχος των ενοικίων, επίσης. Δεν μπορεί τώρα να έχουμε αύξηση εκατομμυρίων επί εκατομμυρίων σε κέρδη 500 εταιρειών, οι 500 πιο μεγάλες εταιρείες οι ελληνικές να έχουν τρελά κέρδη και ο λαός να μην έχει έναν μισθό να ζήσει αξιοπρεπώς. (...)