ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ, βέβαια, ότι κάποιες συγκεντρώσεις των φιλοβασιλικών στα Γιαννιτσά και κάποιες δηλώσεις, όπως αυτές που κάνει ο Μανωλάκος, δεν είναι πράγματα με τα οποία αξίζει να ασχοληθεί κανείς σοβαρά και οι Ελληνες τα έχουν κατατάξει εκεί που τους αξίζει.

Μόνο που, όπως διαπιστώσαμε, το ΠΑΣΟΚ και οι προεκλογικοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του ασχολούνται πολύ σοβαρά. Προφανώς, δε θέλουν να μείνει ανεκμετάλλευτη μια τέτοια ευκαιρία.

Αφού δε βρίσκουν διαφορές με τη Νέα Δημοκρατία στις κεντρικές πολιτικές επιλογές, τι καλύτερο να εστιάσουν τον προεκλογικό... μεγεθυντικό φακό τους στα ακροδεξιά στοιχεία της.

Βάλανε, μάλιστα, και την «Αυριανή» να κάνει τους απαραίτητους ακροβατικούς συσχετισμούς με τις εξελίξεις στην Αυστρία και της εκεί συμμετοχής της ακροδεξιάς στην κυβέρνηση με τους εδώ χουντο-βασιλόφρονες.

Μας υποχρεώνουν, λοιπόν, να τους θυμίσουμε, ότι το κόμμα του φιλοναζί Χάιντερ δε μετέχει, τώρα, για πρώτη φορά σε κυβέρνηση της Αυστρίας. Συμμετείχε και πάλι στην περίοδο 1983 -'86, μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες, και τότε δεν είχαν πει ούτε λέξη.

Μας υποχρεώνουν, επίσης, να σημειώσουμε, ότι η καθοριστική αιτία, που το κόμμα του Χάιντερ πήρε το υπολογίσιμο ποσοστό του 27%, βρίσκεται στις κοινοτικές αντιλαϊκές πολιτικές, στους «μονόδρομους» της ΟΝΕ και τα σοβαρά προβλήματα, που αυτά δημιουργούν σε μεγάλες μάζες εργαζομένων.

Αμα θέλει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, να δει στα σοβαρά τα περί «αυγού του φιδιού» - θέμα για το οποίο κανείς δεν υποτιμά τους κινδύνους που ενέχει - ας το δει στην ουσία του κι όχι κατά πώς τους βολεύει προεκλογικά.

Οχι, βέβαια, πως ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο. Αλλωστε, τα κριτήρια των «εκσυγχρονιστών» έχουν εδώ και πολύ καιρό αμβλυνθεί και ως προς αυτό το θέμα και σε διάφορα άλλα, αφού έχουν αλλού τα μυαλά τους.