Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο εκλογικός στόχος της εγχώριας πλουτοκρατίας, αλλά και των ξένων προστατών της είναι μια σημαντική ενίσχυση πρώτα και κύρια της κυβέρνησης Σημίτη και κατά δεύτερον του δικομματισμού συνολικά. Εχουν μάλιστα προσδιορίσει και αριθμητικά το στόχο τους, αν κρίνουμε από την «Καθημερινή της Κυριακής», η οποία εμφανίζει και την «αναλογία» που πρέπει να γίνει: «Στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι ο διπολισμός να υπερβεί το 80% των ψήφων» γράφει στο πρωτοσέλιδο θέμα της η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα και επεξηγεί: «Αν το διπολικό ποσοστό φθάσει και υπερβεί το 80%, τότε το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει. Οσο το συνολικό ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων πέφτει κάτω από το 80%, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες νίκης της ΝΔ». Το μήνυμα είναι μάλλον εύληπτο. Το δυνάμωμα του δικομματισμού, σημαίνει πρώτα και κύρια δυνάμωμα του ΠΑΣΟΚ!

Οι λόγοι, για τους οποίους ενδιαφέρονται για μια σημαντική ενίσχυση του δικομματισμού, η οποία να φθάνει στα όρια της ολοκληρωτικής επικράτησης, είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Οσο το δυνατόν πιο δυνατή βγει η κυβέρνηση - κατά προτίμηση ΠΑΣΟΚ - από τις κάλπες, τόσο πιο εύκολα υπολογίζουν πως θα επιβάλει το «δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού», το περιεχόμενο του οποίου έχουν προσδιορίσει τόσο η ΕΕ, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, όσο και η κυβέρνηση και η ηγεσία της ΝΔ. Το είπε άλλωστε και χτες στη συνέντευξή του ο Κ. Μητσοτάκης: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να περιμένει και απαιτεί βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες καθυστέρησαν όλα αυτά τα χρόνια». Οπου διαρθρωτικές αλλαγές εννοείται η ανατροπή του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις παντού (ενέργεια, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, παιδεία, υγεία, κ.ο.κ.), αδιάλειπτη λιτότητα, κ.λπ.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Αν οι εργαζόμενοι, η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων δεν κόψουν τη φόρα τους και τα φιλόδοξα σχέδιά τους, τότε και χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας ή καταστροφολογίας, η αντιλαϊκή επίθεση που θα ξεκινήσει την επομένη των εκλογών θα είναι αχαλίνωτη. Αυτό που συμφέρει τον ελληνικό λαό είναι ο δικομματισμός να βγει σημαντικά αποδυναμωμένος σε σχέση με τις εκλογές του '96 και η όποια κυβέρνηση εκλεγεί να μην μπορεί να επικαλεστεί ότι έχει την έγκριση του ελληνικού λαού. Οσο πιο ανίσχυρη είναι μια κυβέρνηση από τη λαϊκή ετυμηγορία, τόσο καλύτερα για τα λαϊκά συμφέροντα. Ακόμα καλύτερα είναι αυτή η αδυναμία της κυβέρνησης να έρχεται ως συνέπεια της ισχυρής εκλογικής ανόδου του ΚΚΕ.